“Przede wszystkim unikaj smutku i zmartwień, bo nie ma racji do smutku. Czyż Opatrzność Boża nie kieruje światem? Czy może się wydarzyć cokolwiek, o czym by Pan Bóg nie wiedział i nie dopuścił? Jeżeli zaś On to dopuszcza, to bez wątpienia dla dobra naszego. Stąd i Twoje cierpienia, które opisujesz i które rzeczywiście są przykre, nie powinny Ci odbierać pokoju, ani trapić. Zło mieszka jedynie w woli. Jeżeli wola chce dobrze, to chociażby nie wiem co wbrew tej woli się działo, to ona za to nie odpowiada. Trapienie się w tych wypadkach drażni jeszcze bardziej nerwy i przyczynia się do tym większych zaburzeń. – Więc pokoju, dużo, bardzo dużo pokoju w oddaniu się całkowitym na Wolę Bożą, Wolę Niepokalanej we wszystkim.
Nie pragnijmy ani mieć więcej czasu ni mniej, ani innego zajęcia niż mamy, ani też innego miejsca niż to, gdzie nas Opatrzność Boża umieściła. Gdy się wszystko uspokoi i zaczniemy znowu zakładać coraz to nowe Niepokalanowy po świecie, może uda mi się do was zaglądnąć i wtedy – Drogie Dziecko – porozmawiamy sobie. Jeślibyś jeszcze kiedy miał co do napisania, możesz pisać swobodnie, a ja postaram się dopomagać, o ile tylko będę mógł. Marzyłem, by złożyć kości jako fundament pod Niepokalanów japoński. Niepokalana chciała inaczej, ale kto wie, gdzie zechce jeszcze, bym je złożył. Miejmy też dużo wyrozumiałości na słabości innych współbraci. Szatan – nie kto inny – chciałby wzbudzać zamieszania, by cośkolwiek zyskać. Ale przy pomocy Niepokalanej możemy zawsze go zwyciężyć.”
(31.01.1941 – z listu do brata H. Borodzieja)
“Na tym świecie pozostanie zawsze wolna wola i nie tylko wolna, ale także słaba. Nic więc dziwnego, że każdemu zdarzą się i słabości. Pośród nawałnic i zewnętrznych, i wewnętrznych trzeba nam dużo, bardzo dużo pokoju. Zabrakło go apostołom, gdy burza na morzu powstała, ale też zrobił im za to Pan Jezus wymówkę, że są małej wiary. Jeżeli Niepokalanowy i sprawa Milicji Niepokalanej jest Niepokalanej dziełem, bądźmy spokojni, wszelkie burze i zewnętrzne, i wewnętrzne posłużą tylko dla oczyszczenia i wzmocnienia sprawy, jeżeli zaś nie są od Niej, niech się przewrócą; my nie będziemy ich nawet żałować.”
(17.01.1941 – z listu do brata S. Pęśka)
“Cieszę się bardzo, gdy nowy franciszkanin staje przy ołtarzu, a bardziej jeszcze, gdy nim jest wyrosły i wychowany z ofiar składanych dla sprawy Niepokalanej w duszach. Tyle dusz jeszcze Jej nie zna, a stąd nie zna Jezusa, tyle serc nie płaci jeszcze miłością za miłość. Podpalić ogniem miłości świat to cel zejścia na ziemię Boga: “Przyszedłem ogień puścić na ziemię i czegóż chcę, jeno by był zapalon” [Łk 12,49]”
Rady otca Maximiliána pred jeho zatknutím "Predovšetkým sa vyhýbajte smútku a obavám, pretože na smútok nie je dôvod. Neusmerňuje svet Božia Prozreteľnosť? Môže sa stať niečo, o čom by Pán Boh nevedel a čo by nedovolil? Ak to dovolí, je to nepochybne pre naše dobro. Preto by ti tvoje utrpenie, ktoré opisuješ a ktoré je skutočne nepríjemné, nemalo vziať pokoj ani ťa trápiť. Zlo prebýva len vo …Więcej
Rady otca Maximiliána pred jeho zatknutím "Predovšetkým sa vyhýbajte smútku a obavám, pretože na smútok nie je dôvod. Neusmerňuje svet Božia Prozreteľnosť? Môže sa stať niečo, o čom by Pán Boh nevedel a čo by nedovolil? Ak to dovolí, je to nepochybne pre naše dobro. Preto by ti tvoje utrpenie, ktoré opisuješ a ktoré je skutočne nepríjemné, nemalo vziať pokoj ani ťa trápiť. Zlo prebýva len vo vôli. Ak vôľa chce dobro, nie je zodpovedná, bez ohľadu na to, čo sa deje proti jej vôli. V takýchto prípadoch obavy ešte viac dráždia nervy a prispievajú k ešte väčším poruchám. - Preto pokoj, veľa, veľmi veľa pokoja v úplnom odovzdaní sa do Božej vôle, do vôle Nepoškvrnenej Panny Márie vo všetkých veciach.
Netúžme mať viac času, ani menej, ani iné zamestnanie, než máme, ani iné miesto, než kam nás umiestnila Božia Prozreteľnosť. Keď sa všetko upokojí a my začneme opäť zakladať ďalšie a ďalšie Niepokalanov po celom svete, možno sa mi podarí navštíviť ťa a potom sa, milé dieťa, budeme spolu rozprávať. Ak máte ešte niečo na napísanie, môžete písať slobodne a ja sa vám budem snažiť pomôcť, ako len budem môcť. Sníval som o tom, že položím kosti ako základ pre japonskú Nepoškvrnenú. Nepoškvrnená chcela inak, ale ktovie, kde ešte bude chcieť, aby som ich položil. Majme tiež veľa pochopenia pre slabosti iných spolubratov. Satan - nie niekto iný - by rád vyvolal zmätok, aby niečo získal. Ale s pomocou Nepoškvrnenej ho vždy môžeme premôcť."
(31.01.1941 - z listu bratovi H. Borodziejovi)
"Na tomto svete vždy zostane slobodná vôľa, a nielen slobodná, ale aj slabá. Niet divu, že sa slabiny stávajú každému. Uprostred vonkajších aj vnútorných búrok potrebujeme veľa, veľa pokoja. Apoštoli ju nemali, keď sa na mori zdvihla búrka, ale Pán Ježiš ich tiež ospravedlnil, keď povedal, že mali malú vieru. Ak je Niepokalanov a vec Milície Nepoškvrnenej dielom Nepoškvrnenej, buďme pokojní; všetky búrky, vonkajšie aj vnútorné, poslúžia len na očistenie a posilnenie veci.
(17.01.1941 - z listu bratovi S. Piesekovi)
"Mám veľkú radosť, keď sa pred oltár postaví nový františkán, a ešte väčšiu, keď je to ten, ktorý vyrástol a dospel z obetí, ktoré priniesol pre Nepoškvrnenú v dušiach. Toľko duší ju ešte nepozná, a teda nepozná ani Ježiša, toľko sŕdc ešte neplatí láskou za lásku. Zapáliť svet ohňom lásky je cieľom Božieho zostúpenia na zem: "Prišiel som, aby som na zem položil oheň, a čo chcem, len aby sa zapálila" [Lk 12, 49]."
