Rozejm bożonarodzeniowy z 1914 r.
Ich odmowa podporządkowania się jest przypomnieniem, że ta wojna z cywilizacją nie podżegała. Covid to nic innego jak zmieniona nazwa grypy. Ale ta operacja psychologiczna to atak na ludzkość jak pierwsza wojna światowa. Wojny są wywoływane jak pandemie. „Szczepionki” są równie śmiercionośne jak kule z karabinu.
„ Ku konsternacji dowódców polowych po obu stronach, część żołnierzy niechętnie wracała do walki. W kilku rejonach rozkazano mężczyznom wznowienie działań wojennych pod groźbą kary sądu wojennego”.
PODOBNIE JESTEŚMY POTRZEBNI DO OKALECZENIA LUB ZABICIA SIEBIE „SZCZEPIONKAMI”. CO ZA RÓŻNICA?
„Całkowita liczba ofiar wojskowych i cywilnych podczas I wojny światowej wyniosła ponad 37 milionów: ponad 16 milionów zabitych i 20 milionów rannych, co plasuje ją wśród najbardziej śmiercionośnych konfliktów w historii ludzkości”. --- Wikipedia
"Rządy narodów zachodnich, czy to monarchiczne, czy republikańskie, przeszły w niewidzialne ręce plutokracji, międzynarodowej władzy. To właśnie, ośmielę się zasugerować, ta na wpół okultystyczna władza, która ... zepchnął masę narodu amerykańskiego do kotła - I Wojny światowej”. Generał dywizji JFC Fuller (1878-1966) Decisive Battles of the USA, 1776-1918, (1942) s. 396 z 25 grudnia 2019 r .,
autor: Kieran Dunn (henrymakow.com) To historia warta opowiedzenia na nowo. Niewielu zdaje sobie sprawę, że niewiele ponad sto lat temu chrześcijańskie narody świata toczyły wojnę. Chrześcijanie katoliccy, protestanccy, prawosławni i koptyjscy podnieśli broń przeciwko sobie. Odłożyli na bok nauki Jezusa, w których mówił, aby „kochać nieprzyjaciela swego”, i teraz prowadzili nieszczęsną wojnę.
Alfred Anderson z Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych miał zaledwie 18 lat i był na froncie w Wigilię 1914 roku, kiedy stało się coś nie do pomyślenia. Niemieccy i brytyjscy żołnierze zaczęli śpiewać kolędy, kucając w swoich okopach. Wkrótce zawarto rozejm między walczącymi, a ludzie, którzy jeszcze kilka godzin wcześniej byli wrogami, zaczęli pozdrawiać się i wymieniać prezentami.
W innych rejonach frontu wojska niemieckie ustawiły na parapetach swoich okopów małe drzewka, udekorowały je zapalonymi świecami i zaczęły śpiewać kolędy. Wkrótce wielu brytyjskich żołnierzy na froncie w tym rejonie zaczęło śpiewać. Wojska brytyjskie i francuskie zaczęły widzieć Niemców umieszczających tabliczki z napisem: „TY NIE WALCZYSZ, MY NIE WALCZYMY”.
Niektóre jednostki brytyjskie zaimprowizowały transparenty z napisem „WESOŁYCH ŚWIĄT” i czekały na odpowiedź. W krótkim czasie, czego nie mogły zrobić rządy walczących, grupy wojsk niemieckich, francuskich i brytyjskich zawarły spontaniczny rozejm, a żołnierze opuścili okopy.
Wzdłuż linii, mężczyźni, którzy kilka godzin wcześniej próbowali się zabić, spotkali się na „ziemi niczyjej”, aby uścisnąć sobie dłonie, podzielić się racjami żywnościowymi, ciastem czekoladowym, koniakiem, pocztówkami, gazetami, tytoniem i (bardziej uroczyście) grzebią swoich zmarłych.
Kurt Zehmisch, inny naoczny świadek BEF, odnotował w swoim dzienniku: „Anglicy przynieśli z okopów piłkę nożną i wkrótce rozpoczęła się ożywiona gra. Jakie to cudownie cudowne, ale jakże dziwne; Boże Narodzenie, święto miłości, udało się przynieść śmiertelni wrogowie razem jako przyjaciele na jakiś czas”.
Ten nieformalny rozejm, który obejmował również niektóre wojska francuskie i belgijskie, został w dużej mierze zakończony przed Nowym Rokiem. Żołnierze niemieccy i brytyjscy niechętnie się rozstali, jak mówi ppor. Percy Jones z Westminster Brigade, „z dużym uściskiem dłoni i wzajemną dobrą wolą”.
1 stycznia 1915 roku londyński Times opublikował list od majora korpusu medycznego informujący, że w jego sektorze Brytyjczycy rozegrali mecz z Niemcami i zostali pokonani 3:2. Mężczyźni wymieniali prezenty i guziki. Żołnierze, którzy byli fryzjerami, dawali bezpłatne strzyżenie. Pewien Niemiec, żongler, wykonał zaimprowizowany występ w środku „ziemi niczyjej”.
Dowódcy niemieccy i alianccy próbowali ukryć zaimprowizowane zawieszenie broni. Francuscy generałowie nie mogli pojąć, dlaczego ich żołnierze nie wykonali rozkazów i przystąpili do zakazanego rozejmu bożonarodzeniowego. Ku konsternacji dowódców polowych po obu stronach, część żołnierzy niechętnie wracała do walki. W kilku rejonach mężczyznom nakazano wznowienie działań wojennych pod groźbą kary sądu wojennego.
W Niemczech nie nadano temu szerokiego rozgłosu, a Naczelne Dowództwo po cichu wymieniło większość jednostek frontowych, które wzięły udział w zawieszeniu broni. Choć zaskoczeni i zawstydzeni spontanicznym rozejmem, alianccy dowódcy zadbali o to, aby nie powtórzył się rozejm bożonarodzeniowy z 1914 r., a podczas kolejnych świąt Bożego Narodzenia ich wojska walczyły z wrogiem w okresie świątecznym.
Bożonarodzeniowy rozejm z 1914 roku pokazuje, jak wspólna wiara w Zbawiciela narodzonego w Betlejem, podzielana przez wrogów, może sprawić, że nawet najbardziej zagorzali wrogowie staną się przyjaciółmi.
Kiedy Brytyjczycy usłyszeli, jak Niemcy śpiewają piosenkę o małym dziecku urodzonym w stajni, przyłączyli się do śpiewania „Cichej nocy”.
To zdumiewające, jak piosenka o nowo narodzonym dziecku może skłonić wrogów do złożenia broni i objęcia się jak przyjaciele.
Kiedy ci po obu stronach okopów zdali sobie sprawę, że Chrystus, którego znali, był także Chrystusem, którego znali ich przeciwnicy, jaka była inna reakcja, jak tylko zaprowadzenie pokoju między braćmi?
Dlatego warto opowiadać tę historię w każde Boże Narodzenie. Chrystus przyszedł, aby przynieść pokój i przebaczenie grzechów niespokojnemu światu. Znajomość Chrystusa wciąż przynosi wolność i pokój wszystkim, którzy Go spotykają.
Bożonarodzeniowy rozejm z 1914 roku jest wspaniałym świadectwem słów, które anioł wypowiedział w te pierwsze Boże Narodzenie wiele lat temu: „Pokój na ziemi, dobra wola dla wszystkich”. Wesołych Świąt wszystkim!
henrymakow.com - Exposing Feminism and The New World Order przez distinctionsmatter.com/subscribed-feeds