Cyrkiel wydaje się mieć poprzeczkę jak A=Adonai, natomiast węgielnica zawsze ma jeden bok dłuższy jak w L=Lucifer
Górna część krzyża to Tau z masońskiego fartucha, które tworzy całość z okręgiem obok. Wyraźna symbolika przetrwania żydów i wybijania "bałwochwalców" czyli gojów. Prawdopodobnie Tau to także hebrajska triada czyli trzy górne sefiry z sefirotu- keter, binah i chochma.

W miarę jak Mistrz Mason awansuje i zostaje Mistrzem swojej Loży, rozety jego fartucha ustępują trzem Taus, czyli poziomom, jak się je powszechnie nazywa. Tau jest symbolem Stwórcy. Mówi się, że Tau było znakiem wystawionym na czołach osób, o których mowa w Ezechiela 9-4 wersecie 4 (zobacz także Obj. 7-3): „Idź przez środek miasta i postaw znak na czołach mężowie, którzy wzdychają i płaczą z powodu wszystkich obrzydliwości popełnianych pośród nich”, co miało ich odróżniać od bałwochwalców, którzy mieli zostać zabici, jako osoby, które mają zostać zbawione z powodu żalu za grzechy. W nawiązaniu do 9. rozdziału Księgi Ezechiela, 4. wersetu, Biblia Święta używana przez rzymskokatolików, przetłumaczona z łacińskiej Wulgaty, mówi: „Idź przez środek Jerozolimy i zaznacz na przodach ludzi, którzy znakują”. Tau to ostatnia litera alfabetu hebrajskiego. Grecka litera Tau to T. Ten krzyż Tau miał powszechne zastosowanie jako święty symbol wśród starożytnych. Hebrajczycy używali go jako znaku zbawienia. Uważa się, że jest on znacznie starszy niż czasy Ezechiela i że kiedy Mojżesz namaścił Aarona na Arcykapłana, zaznaczył tym znakiem jego czoło. Mówi się, że ocalił młodego Izaaka od śmierci, odkupił od zagłady cały lud, którego domy były tak oznaczone, uzdrowił jadowite ukąszenia tych, którzy patrzyli na węża wyniesionego w formie „tau” na słupie, i przywołał duszę do martwego ciała syna tej biednej wdowy, która dała chleb prorokowi. Był to znak noszony przez wielbicieli Brahmy. Dla druidów był to symbol ich najwyższego Boga. Krzyż Tau noszony na fartuchu Mistrza, zastępujący rozety, jest przez niektórych uważany za egipski Ankh, noszony przez starożytnych egipskich bogów. Ankh reprezentuje Życie. Każdy Bóg to niósł. Krzyż T lub Tau jest starożytnym symbolem trwającego Życia Wiecznego. Linia pionowa reprezentuje wewnętrzną naturę indywidualnej inteligencji. Poprzeczka na początku znajduje się na dole. W miarę upływu życia przeszkody i pokusy na drodze do prawidłowego życia są stopniowo pokonywane. Kiedy poprzeczka podniosła się o trzy czwarte, indywidualna Inteligencja Duszy „przeżyła życie” i wypracowała własne zbawienie. Kiedy poprzeczka znajduje się na górze, dusza zatriumfowała nad śmiercią, a świadoma tożsamość własnej indywidualnej inteligencji, niezależna od ciała fizycznego, zapewnia jej trwanie życia wiecznego, symbolizowanego przez okrąg dodany do Tau Przechodzić. Bogowie są kosmicznymi zasadami, a w człowieku są moce i atrybuty Duszy. Każda część egipskiego Boga miała głębokie znaczenie symboliczne, tak jak Berło jako symbol mocy. Z rysunków Bogiń wynika, że noszą one berło z trzciny z tego powodu: Trzcina jest rośliną wodną, symbolem pierwszego życia, pochodzącą z ukrytego źródła, przedostającą się przez materialne błoto, a następnie mniej gęstą lub kulejącą wodę w górę do materialnego powietrza. Trzcina niesiona jest przez boginie jako symbol źródła ludzkiego życia, nad którym sprawują władzę.