EWANGELIA
(J 20, 19-31)
NIEDZIELA MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!»
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!»
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
Oto Słowo Pańskie

KOMENTARZ
Nieskończone miłosierdzie Boże

W Niedzielę Miłosierdzia Bożego dziękujemy naszemu Panu, Jezusowi Chrystusowi, za to, że przez swoją mękę, śmierć i chwalebne zmartwychwstanie wysłużył nam przebaczenie win. Jaki byłby świat, gdyby wciąż na nim ciążył wyrok za jego grzechy? Jakie byłoby nasze życie, gdybyśmy nie słyszeli tak często słów wypowiadanych przez kapłana w imieniu Chrystusa: „i ja odpuszczam twoje grzechy”.

I choć przez ludzką słabość wciąż wracamy do źródła przebaczenia, to jednak w świetle miłosierdzia Bożego nasze życie i historia świata nabierają zupełnie innej wartości.
To nieskończone miłosierdzie Boże stało się skarbem Kościoła w Wieczerniku po zmartwychwstaniu Pana. Jezus ukazał się swoim uczniom, przekazał im dar Ducha Świętego i w Jego mocy powierzył im dar odpuszczania grzechów.

W dzisiejszej Ewangelii jest jeszcze historia Tomasza, który nie był ze wszystkimi, gdy ukazał się Jezus. Uczy ona, że łatwiej jest wierzyć wraz z Kościołem, we wspólnocie uczniów, gdzie dwaj albo trzej zgromadzeni są w imię Jezusa.
Panie Jezu, słowa Tomasza Apostoła: „Pan mój i Bóg mój!” czynię moim wyznaniem. Pragnę, abyś był Panem mojego życia. Z ufnością powierzam się w Twoje miłosierne dłonie. Amen.