O Eucharystii nigdy dosyć.- Ksiądz Jacek Bałemba
Dobre wiadomości pasterza dla wierzących owieczek bitych
ut in nomine Iesu omne genu flectatur
caelestium et terrestrium et infernorum
„aby na imię Jezusa
zgięło się każde kolano
istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych”
(Flp 2, 10)
De Eucharistia numquam satis. O Eucharystii nigdy dosyć.
Katolicy wierzący zginają kolana przed Panem Jezusem utajonym w Najświętszym Sakramencie. W Polsce ci katolicy pozostają wierni tysiącletniemu szlachetnemu zwyczajowi przyjmowania Komunii Świętej w postawie klęczącej. Pięknie napisał rzymskokatolicki kapłan: „Klękanie do Komunii Świętej jest najstarszym spoiwem Polskiego Narodu” (ks. L. Powierża CSMA). Ci katolicy są posłuszni Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI, który wśród elementów swojego pontyfikatu zostawia nam sprawę fundamentalną: klękanie przed Panem Bogiem. Od uroczystości Bożego Ciała 2008 roku powrócił radykalnie do zwyczaju Komunii Świętej na klęcząco i do ust. Pisał jako kardynał: „Liturgia chrześcijańska (…) zgina kolana przed ukrzyżowanym i wywyższonym Panem. To właśnie jest centrum rzeczywistej kultury – kultury prawdy” (Duch liturgii).
W Roku Wiary zapytamy: a co to ma wspólnego z wiarą? Odpowiedź jest i tutaj przejrzysta i niezawodna: „Kto uczy się wierzyć, ten uczy się także klękać, a wiara lub liturgia, które zarzuciłyby modlitewne klęczenie, byłyby wewnętrznie skażone. Tam, gdzie owa postawa zanikła, tam ponownie trzeba nauczyć się klękać, abyśmy modląc się, pozostawali we wspólnocie Apostołów i męczenników, we wspólnocie całego kosmosu, w jedności z samym Jezusem Chrystusem” (Duch liturgii).
Pieniactwo i pyskówka to nie jest nasza katolicka kultura. Naszą chwałą jest chwała Boża. Naszym centrum jest Bóg pokorny aż do tego stopnia, że dał się zamknąć w domku Tabernaculum – dla człowieka. Naszym zaszczytem jest klękać przed Panem Jezusem utajonym w Najświętszym Sakramencie. Zaszczytem! Nie jest to temat do dyskutowania, polemik i słownych utarczek. Św. Paweł poleca: „Zabiegaj o sprawiedliwość, wiarę, miłość, pokój – wraz z tymi, którzy wzywają Pana czystym sercem. Unikaj natomiast głupich i niedouczonych dociekań, wiedząc, że rodzą one kłótnie. A sługa Pana nie powinien się wdawać w kłótnie, ale ma być łagodnym względem wszystkich, skorym do nauczania, zrównoważonym. Powinien z łagodnością pouczać wrogo usposobionych, bo może Bóg da im kiedyś nawrócenie do poznania prawdy i może oprzytomnieją i wyrwą się z sideł diabła” (2 Tm 2, 22-26).
Matka Boża i święty Józef nie wykłócali się z pasterzami i królami, aby nie klękali przed Dzieciątkiem Jezus. Matka Boża i święty Józef nie musztrowali wołu i osła, aby nie klękały przed Dzieciątkiem Jezus. Matka Boża i święty Józef pozwolili, aby Dzieciątku Jezus zostały oddane wyrazy czci, adoracji, hołdu, uniżenia… Matka Boża i święty Józef nie komentowali oznak czci oddawanej Panu Jezusowi. Matka Boża i święty Józef pozwolili, aby w stajence betlejemskiej zgięły się kolana przed pokornym Nowonarodzonym Dziecięciem –prawdziwym Bogiem!
Wielką nieuczciwością jest kojarzenie osób, które pozostają wierne postawie klęczącej przed Panem Bogiem, ze środowiskami pieniaczy i buntowników. Jak to? Ci, którzy pokornie klękają przed Bogiem mieliby być pieniaczami, buntownikami, rozsadnikami niezgody? Kto to wymyślił? Komu mieliby oni zagrażać? Komu zagrażają? Skąd w Polsce agresja i terror wobec tych osób?
Kto wierzy, ten przed Panem Bogiem klęka. Wobec walczących z ludźmi klękającymi i z postawą klęczącą pobrzmiewa Słowo Boże: „Jeśli ktoś naucza inaczej i nie trzyma się zdrowych słów Pana naszego Jezusa Chrystusa oraz nauki zgodnej z pobożnością, jest nadęty, niczego nie pojmuje, lecz choruje na dociekania i słowne utarczki. Z nich rodzą się: zawiść, sprzeczka, bluźnierstwa, złośliwe podejrzenia, ciągłe spory ludzi o wypaczonym umyśle i którym brak prawdy” (1 Tm 6, 3-5).
Historia sanctorum magistra vitae. Historia Świętych jest nauczycielką życia. Św. Teresa z Avila, kiedy zakładała pierwszy zreformowany klasztor, naraziła się całemu miastu! Cóż tam się nie działo! Burzliwe okoliczności tak szczerze i sympatycznie opisuje: „Dziwiłam się w sobie tej zawziętości, z jaką diabeł tak wszystkie siły swoje wytężał przeciwko garstce słabych kobiecin, i jakim sposobem cały ogół mógł przyjść do wniosku, że dwanaście zakonnic z Przeoryszą (…) i to tak surowe i ukryte życie wiodących, mogą całemu miastu grozić tak wielką szkodą. Czy dla nich w tym szkoda czy zysk, to już własna ich sprawa. Ale żeby przynosiły szkodę miastu, na to, zdawałoby się, trudno wynaleźć dowód rozsądny. Oni jednak ich tyle wynaleźli, że z dobrym sumieniem taką nam wojnę wytaczali” (Księga życia 36, 19). Chciano zburzyć klasztor! Dwa lata utarczek i zmagań z powodu kikunastu pobożnych kobiecin, które chciały się modlić i umartwiać!
Analogicznie. Tyle agresji wobec kobiecin, które chcą pozostać wierne postawie klęczącej przy przyjmowaniu Komunii Świętej. Parafrazując Świętą z Avila powiedzmy: Czy dla nich w tym szkoda czy zysk, to już własna ich sprawa. Ale żeby przynosiły szkodę Kościołowi, na to, zdawałoby się, trudno wynaleźć dowód rozsądny. Oni jednak tyle ich wynaleźli, że z dobrym sumieniem taką im wojnę wytaczali… Intelligenti pauca.
Duszo katolicka, duszo wierząca, duszo polska, duszo, która klękasz przed Panem Jezusem – bądź zupełnie spokojna!
Przyjmując Komunię Świętą w postawie klęczącej, pozostajesz wierna tysiącletniemu królewskiemu polskiemu zwyczajowi.
Przyjmując Komunię Świętą w postawie klęczącej, naśladujesz wszystkich polskich Świętych.
Przyjmując Komunię Świętą w postawie klęczącej, pozostajesz posłuszna pierwszemu liturgowi Kościoła, którym aktualnie jest nasz Ojciec Święty Benedykt XVI.
Przyjmując Komunię Świętą w postawie klęczącej, pozostajesz posłuszna Kościołowi, który w żadnym z dokumentów Soboru Watykańskiego II nie nakazywał ani nawet nie sugerował rezygnacji z postawy klęczącej.
Przyjmując Komunię Świętą w postawie klęczącej, dajesz klarowne świadectwo wiary w rzeczywistą obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie.
Przyjmując Komunię Świętą w postawie klęczącej, pełnisz funkcję egzorcyzmującą wobec współczesnej kultury, przezwyciężając jejantropocentryczne deformacyjne zamknięcie.
Przyjmując Komunię Świętą w postawie klęczącej, szerzysz kulturę w jej najpiękniejszym fundamentalnym teocentrycznymukierunkowaniu.
Dusze katolickie, dusze wierzące, dusze polskie, dusze, które klękacie przed Panem Jezusem – przyjmijcie jeszcze i to bezpieczne słowo:
Nie pozwólmy, aby w tych najświętszych tematach naszymi nauczycielami pozostawali ludzie niekatolickiej proweniencji.
Nie pozwólmy, aby w tych najświętszych tematach naszymi nauczycielami pozostawali ludzie niepolskiej proweniencji.
Nie pozwólmy, aby w tych najświętszych tematach naszymi nauczycielami pozostawali ludzie oświeconej proweniencji…
Nasz Ojciec Święty pozostawia nam słowo przejrzyste (nie – prywatną opinię!):
„Przez to, że teraz proszę o przyjmowanie Komunii na kolanach i udzielam jej do ust, chciałem podkreślić cześć należną realnej obecności Chrystusa w Eucharystii. Nie bez znaczenia jest to szczególnie przy dużych, masowych zgromadzeniach, z jakimi mamy do czynienia w Bazylice świętego Piotra i na placu przed Bazyliką, gdzie zachodzi duże niebezpieczeństwo powierzchowności. Słyszałem o ludziach, którzy chowają komunikant do torebki i zabierają go ze sobą jako pamiątkę.
W tej atmosferze, którą – jak się uważa – tworzy także przyjęcie Komunii, łatwo pomyśleć: wszyscy przesuwają się do przodu, to i ja pójdę. Chcę mocno zaakcentować, że powinno być oczywiste: Tu dzieje się coś szczególnego! Tutaj jest obecny Ten, przed którym pada się na kolana. Uważajcie na to! To nie tylko społeczny ryt, w którym moglibyśmy wszyscy uczestniczyć bądź też powstrzymać się od uczestnictwa” (Światłość świata. Papież, Kościół i znaki czasu. Benedykt XVI z rozmowie z Peterem Seewaldem).
To jest nauka katolicka. Zaszczytna. Nagląca.
* * *
Już dochodzą głosy, że lektura książki Uniżenie przed Bogiem centralną kwestią kultury jest egzorcyzmem. W Roku Wiary Pan Bóg otwiera dla Kościoła nową epokę na polskiej ziemi. Nie prześpijmy czasu łaski!
* * *
W związku ze szlachetnym pragnieniem ocalenia tysiącletniego zwyczaju przyjmowania w Polsce Komunii Świętej na klęcząco oraz w posłuszeństwie naszemu Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI, który od uroczystości Bożego Ciała 2008 roku radykalnie powrócił do udzielania Komunii Świętej w postawie klęczącej, powstają nowe dobre inicjatywy internetowe. Warto je zauważyć, propagować i w miarę możliwości włączyć się samemu do ich redagowania, bądź do tworzenia nowych!
Oto m. in. dwie nowe strony:
Pan Stanisław Papież, Prezes Stowarzyszenia Fides et Radiofides-et-ratio.pl z Krakowa, założył konto na portalu Facebook:
Komunia Święta na klęcząco
www.facebook.com/KomuniaSwNaKleczaco
Pan dr Stanisław Krajski, właściciel Wydawnictwa św. Tomasza z Akwinu z Warszawy, założył stronę:
Przyjmujmy Komunię Świętą na kolanach
komunianakolanach.wordpress.com
Dołączam dwa linki związane z wykładem Uniżenie przed Bogiem centralną kwestią kultury. Przemilczany aspekt pontyfikatu Benedykta XVI:
Wykład – video LINK
Książka LINK
.
Tematyka aktualna i warta szerokiego nagłośnienia.
Korzystajmy i polecajmy innym, bo sprawa jest najświętsza i nagląca!
ut in nomine Iesu omne genu flectatur
caelestium et terrestrium et infernorum
„aby na imię Jezusa
zgięło się każde kolano
istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych”
(Flp 2, 10)
De Eucharistia numquam satis. O Eucharystii nigdy dosyć.
Katolicy wierzący zginają kolana przed Panem Jezusem utajonym w Najświętszym Sakramencie. W Polsce ci katolicy pozostają wierni tysiącletniemu szlachetnemu zwyczajowi przyjmowania Komunii Świętej w postawie klęczącej. Pięknie napisał rzymskokatolicki kapłan: „Klękanie do Komunii Świętej jest najstarszym spoiwem Polskiego Narodu” (ks. L. Powierża CSMA). Ci katolicy są posłuszni Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI, który wśród elementów swojego pontyfikatu zostawia nam sprawę fundamentalną: klękanie przed Panem Bogiem. Od uroczystości Bożego Ciała 2008 roku powrócił radykalnie do zwyczaju Komunii Świętej na klęcząco i do ust. Pisał jako kardynał: „Liturgia chrześcijańska (…) zgina kolana przed ukrzyżowanym i wywyższonym Panem. To właśnie jest centrum rzeczywistej kultury – kultury prawdy” (Duch liturgii).
W Roku Wiary zapytamy: a co to ma wspólnego z wiarą? Odpowiedź jest i tutaj przejrzysta i niezawodna: „Kto uczy się wierzyć, ten uczy się także klękać, a wiara lub liturgia, które zarzuciłyby modlitewne klęczenie, byłyby wewnętrznie skażone. Tam, gdzie owa postawa zanikła, tam ponownie trzeba nauczyć się klękać, abyśmy modląc się, pozostawali we wspólnocie Apostołów i męczenników, we wspólnocie całego kosmosu, w jedności z samym Jezusem Chrystusem” (Duch liturgii).
Pieniactwo i pyskówka to nie jest nasza katolicka kultura. Naszą chwałą jest chwała Boża. Naszym centrum jest Bóg pokorny aż do tego stopnia, że dał się zamknąć w domku Tabernaculum – dla człowieka. Naszym zaszczytem jest klękać przed Panem Jezusem utajonym w Najświętszym Sakramencie. Zaszczytem! Nie jest to temat do dyskutowania, polemik i słownych utarczek. Św. Paweł poleca: „Zabiegaj o sprawiedliwość, wiarę, miłość, pokój – wraz z tymi, którzy wzywają Pana czystym sercem. Unikaj natomiast głupich i niedouczonych dociekań, wiedząc, że rodzą one kłótnie. A sługa Pana nie powinien się wdawać w kłótnie, ale ma być łagodnym względem wszystkich, skorym do nauczania, zrównoważonym. Powinien z łagodnością pouczać wrogo usposobionych, bo może Bóg da im kiedyś nawrócenie do poznania prawdy i może oprzytomnieją i wyrwą się z sideł diabła” (2 Tm 2, 22-26).
Matka Boża i święty Józef nie wykłócali się z pasterzami i królami, aby nie klękali przed Dzieciątkiem Jezus. Matka Boża i święty Józef nie musztrowali wołu i osła, aby nie klękały przed Dzieciątkiem Jezus. Matka Boża i święty Józef pozwolili, aby Dzieciątku Jezus zostały oddane wyrazy czci, adoracji, hołdu, uniżenia… Matka Boża i święty Józef nie komentowali oznak czci oddawanej Panu Jezusowi. Matka Boża i święty Józef pozwolili, aby w stajence betlejemskiej zgięły się kolana przed pokornym Nowonarodzonym Dziecięciem –prawdziwym Bogiem!
Wielką nieuczciwością jest kojarzenie osób, które pozostają wierne postawie klęczącej przed Panem Bogiem, ze środowiskami pieniaczy i buntowników. Jak to? Ci, którzy pokornie klękają przed Bogiem mieliby być pieniaczami, buntownikami, rozsadnikami niezgody? Kto to wymyślił? Komu mieliby oni zagrażać? Komu zagrażają? Skąd w Polsce agresja i terror wobec tych osób?
Kto wierzy, ten przed Panem Bogiem klęka. Wobec walczących z ludźmi klękającymi i z postawą klęczącą pobrzmiewa Słowo Boże: „Jeśli ktoś naucza inaczej i nie trzyma się zdrowych słów Pana naszego Jezusa Chrystusa oraz nauki zgodnej z pobożnością, jest nadęty, niczego nie pojmuje, lecz choruje na dociekania i słowne utarczki. Z nich rodzą się: zawiść, sprzeczka, bluźnierstwa, złośliwe podejrzenia, ciągłe spory ludzi o wypaczonym umyśle i którym brak prawdy” (1 Tm 6, 3-5).
Historia sanctorum magistra vitae. Historia Świętych jest nauczycielką życia. Św. Teresa z Avila, kiedy zakładała pierwszy zreformowany klasztor, naraziła się całemu miastu! Cóż tam się nie działo! Burzliwe okoliczności tak szczerze i sympatycznie opisuje: „Dziwiłam się w sobie tej zawziętości, z jaką diabeł tak wszystkie siły swoje wytężał przeciwko garstce słabych kobiecin, i jakim sposobem cały ogół mógł przyjść do wniosku, że dwanaście zakonnic z Przeoryszą (…) i to tak surowe i ukryte życie wiodących, mogą całemu miastu grozić tak wielką szkodą. Czy dla nich w tym szkoda czy zysk, to już własna ich sprawa. Ale żeby przynosiły szkodę miastu, na to, zdawałoby się, trudno wynaleźć dowód rozsądny. Oni jednak ich tyle wynaleźli, że z dobrym sumieniem taką nam wojnę wytaczali” (Księga życia 36, 19). Chciano zburzyć klasztor! Dwa lata utarczek i zmagań z powodu kikunastu pobożnych kobiecin, które chciały się modlić i umartwiać!
Analogicznie. Tyle agresji wobec kobiecin, które chcą pozostać wierne postawie klęczącej przy przyjmowaniu Komunii Świętej. Parafrazując Świętą z Avila powiedzmy: Czy dla nich w tym szkoda czy zysk, to już własna ich sprawa. Ale żeby przynosiły szkodę Kościołowi, na to, zdawałoby się, trudno wynaleźć dowód rozsądny. Oni jednak tyle ich wynaleźli, że z dobrym sumieniem taką im wojnę wytaczali… Intelligenti pauca.
Duszo katolicka, duszo wierząca, duszo polska, duszo, która klękasz przed Panem Jezusem – bądź zupełnie spokojna!
Przyjmując Komunię Świętą w postawie klęczącej, pozostajesz wierna tysiącletniemu królewskiemu polskiemu zwyczajowi.
Przyjmując Komunię Świętą w postawie klęczącej, naśladujesz wszystkich polskich Świętych.
Przyjmując Komunię Świętą w postawie klęczącej, pozostajesz posłuszna pierwszemu liturgowi Kościoła, którym aktualnie jest nasz Ojciec Święty Benedykt XVI.
Przyjmując Komunię Świętą w postawie klęczącej, pozostajesz posłuszna Kościołowi, który w żadnym z dokumentów Soboru Watykańskiego II nie nakazywał ani nawet nie sugerował rezygnacji z postawy klęczącej.
Przyjmując Komunię Świętą w postawie klęczącej, dajesz klarowne świadectwo wiary w rzeczywistą obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie.
Przyjmując Komunię Świętą w postawie klęczącej, pełnisz funkcję egzorcyzmującą wobec współczesnej kultury, przezwyciężając jejantropocentryczne deformacyjne zamknięcie.
Przyjmując Komunię Świętą w postawie klęczącej, szerzysz kulturę w jej najpiękniejszym fundamentalnym teocentrycznymukierunkowaniu.
Dusze katolickie, dusze wierzące, dusze polskie, dusze, które klękacie przed Panem Jezusem – przyjmijcie jeszcze i to bezpieczne słowo:
Nie pozwólmy, aby w tych najświętszych tematach naszymi nauczycielami pozostawali ludzie niekatolickiej proweniencji.
Nie pozwólmy, aby w tych najświętszych tematach naszymi nauczycielami pozostawali ludzie niepolskiej proweniencji.
Nie pozwólmy, aby w tych najświętszych tematach naszymi nauczycielami pozostawali ludzie oświeconej proweniencji…
Nasz Ojciec Święty pozostawia nam słowo przejrzyste (nie – prywatną opinię!):
„Przez to, że teraz proszę o przyjmowanie Komunii na kolanach i udzielam jej do ust, chciałem podkreślić cześć należną realnej obecności Chrystusa w Eucharystii. Nie bez znaczenia jest to szczególnie przy dużych, masowych zgromadzeniach, z jakimi mamy do czynienia w Bazylice świętego Piotra i na placu przed Bazyliką, gdzie zachodzi duże niebezpieczeństwo powierzchowności. Słyszałem o ludziach, którzy chowają komunikant do torebki i zabierają go ze sobą jako pamiątkę.
W tej atmosferze, którą – jak się uważa – tworzy także przyjęcie Komunii, łatwo pomyśleć: wszyscy przesuwają się do przodu, to i ja pójdę. Chcę mocno zaakcentować, że powinno być oczywiste: Tu dzieje się coś szczególnego! Tutaj jest obecny Ten, przed którym pada się na kolana. Uważajcie na to! To nie tylko społeczny ryt, w którym moglibyśmy wszyscy uczestniczyć bądź też powstrzymać się od uczestnictwa” (Światłość świata. Papież, Kościół i znaki czasu. Benedykt XVI z rozmowie z Peterem Seewaldem).
To jest nauka katolicka. Zaszczytna. Nagląca.
* * *
Już dochodzą głosy, że lektura książki Uniżenie przed Bogiem centralną kwestią kultury jest egzorcyzmem. W Roku Wiary Pan Bóg otwiera dla Kościoła nową epokę na polskiej ziemi. Nie prześpijmy czasu łaski!
* * *
W związku ze szlachetnym pragnieniem ocalenia tysiącletniego zwyczaju przyjmowania w Polsce Komunii Świętej na klęcząco oraz w posłuszeństwie naszemu Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI, który od uroczystości Bożego Ciała 2008 roku radykalnie powrócił do udzielania Komunii Świętej w postawie klęczącej, powstają nowe dobre inicjatywy internetowe. Warto je zauważyć, propagować i w miarę możliwości włączyć się samemu do ich redagowania, bądź do tworzenia nowych!
Oto m. in. dwie nowe strony:
Pan Stanisław Papież, Prezes Stowarzyszenia Fides et Radiofides-et-ratio.pl z Krakowa, założył konto na portalu Facebook:
Komunia Święta na klęcząco
www.facebook.com/KomuniaSwNaKleczaco
Pan dr Stanisław Krajski, właściciel Wydawnictwa św. Tomasza z Akwinu z Warszawy, założył stronę:
Przyjmujmy Komunię Świętą na kolanach
komunianakolanach.wordpress.com
Dołączam dwa linki związane z wykładem Uniżenie przed Bogiem centralną kwestią kultury. Przemilczany aspekt pontyfikatu Benedykta XVI:
Wykład – video LINK
Książka LINK
.
Tematyka aktualna i warta szerokiego nagłośnienia.
Korzystajmy i polecajmy innym, bo sprawa jest najświętsza i nagląca!