13 listopada 1965 - pożegnanie w San Sebastian de Garabandal
Poniżej tłumaczenie fragmentu artykułu br. Jana Franciszka Marii Lim, autora nieocenionej wartości strony immaculate.one.
13 listopada 1965 roku był dla Conchity słodko-gorzkim dniem. Szła samotnie do pinii [grupy sosen powyżej wioski], padał deszcz. Najświętsza Dziewica ukazała się ponownie teraz już 16-letniej pannie. Przyszła z roześmianym Dzieciątkiem Jezus, ale to miało być ostatnie spotkanie. Zwracając się do Conchity, Boska Matka powiedziała:
„Conchita, opowiedz mi, opowiedz mi o moich dzieciach. Trzymam je wszystkie pod moim płaszczem… Bardzo was wszystkich kocham i pragnę waszego zbawienia… dajcie z siebie wszystko, a pomożemy wam… To jest ostatni raz, kiedy mnie tu widzisz, ale będę z wami zawsze i ze wszystkimi moimi dziećmi.
Conchita, powinnaś częściej odwiedzać mojego Syna w tabernakulum. Dlaczego ulegasz lenistwu i nie odwiedzasz Go? On czeka na was wszystkich dzień i noc”. Conchita odpowiedziała Najświętszej Matce: „Tak się cieszę, kiedy Cię widzę! Dlaczego nie zabierzesz mnie teraz ze sobą?” W odpowiedzi usłyszała: „Pamiętaj, co ci powiedziałam w dniu twoich imienin. Kiedy staniesz przed Bogiem, trzeba, abyś Mu pokazała ręce pełne dobrych uczynków, które spełniłeś dla swoich braci i na chwałę Bożą; w tej chwili masz puste ręce.”
Te słowa oznaczały koniec widzialnych objawień Matki Bożej w San Sebastian de Garabandal. Szczęśliwe godziny i dni, które dziewczynki spędziły z Matką Niebieską, dobiegły końca, ale nadal czuły Jej obecność i wrażenie, jakie wywarła na ich duszach. Conchita wyznała, że objawienia „napełniły duszę moją pokojem i radością i dały wielkie pragnienie przezwyciężenia swoich wad i kochania ze wszystkich sił Pana i Jego Najświętszej Matki.”
13 listopada 2023, w 58 rocznicę finalnego objawienia Boskiej Matki w San Sebastian de Garabandal, w dniu wspomnienia (poza Polską)
