Ks. Adam Skwarczyński – Św. Teresa z Avila vs “Maria” z Irlandii
Św. Teresa z Avila vs “Maria” z Irlandii
Ks. Gabrielle Amorth w “Wyznaniach egzorcysty” cytuje z 25 rozdziału “Życia” św. Teresy z Avila m.in. następujące zdania:
<<Jeden grzech powszedni większą nam może wyrządzić szkodę, niż wszystkie razem potęgi piekielne.
Czy wiecie, kiedy czarci napawają nas strachem? Wówczas, gdy sami sobie dajemy powód do strachu naszym przywiązaniem do czci, do rozkoszy, do bogactw tego świata. Wtedy, kochając się w tym i pożądając tego, czym winniśmy się brzydzić, sami w ich ręce składamy oręż, którym powinniśmy się bronić przeciw nim, i doprowadzamy ich do tego, że pokonują nas i wyrządzają nam wielkie szkody. Jeśli ktoś jest tak ślepy, że swoje szczęście widzi w dobrach tego świata, tak błahych i marnych jak dziecinne zabawki, to z takim też postępuje jak z dzieckiem i śmiało rzuca się na niego, i to nie raz, a wiele razy.
Nie rozumiem lęku tego, kto krzyczy “diabeł! diabeł!!!”, podczas gdy powinien wołać “Bóg! Bóg!!!” i napędzić strachu całemu piekłu>>.
A co pisze Mary z Irlandii w tej kwestii?
“Otrzymano 07.02.2013 godz.23:30 – fragment:
Moja najdroższa córko, jakie to ma znaczenie, że Moje dzieci tak bardzo kochają dobre rzeczy, które zapewniłem na ziemi?
Jakie to ma znaczenie, że ten piękny świat, który Ja Stworzyłem jest tak kochany i podziwiany przez Moje dzieci?
Jakie to ma znaczenie, że Moje dzieci kochają się wzajemnie i odnajdują radość w innych?
To wszystko są Dary ode Mnie, waszego ukochanego Ojca. Nigdy nie wolno wam się bać tych wspaniałych Darów ani czuć się winnymi, gdy przynoszą wam one przyjemność…..”
-----------------------------------------------------------------------
wobroniewiaryitradycji.wordpress.com/…/ks-adam-skwarcz…
Ks. Gabrielle Amorth w “Wyznaniach egzorcysty” cytuje z 25 rozdziału “Życia” św. Teresy z Avila m.in. następujące zdania:
<<Jeden grzech powszedni większą nam może wyrządzić szkodę, niż wszystkie razem potęgi piekielne.
Czy wiecie, kiedy czarci napawają nas strachem? Wówczas, gdy sami sobie dajemy powód do strachu naszym przywiązaniem do czci, do rozkoszy, do bogactw tego świata. Wtedy, kochając się w tym i pożądając tego, czym winniśmy się brzydzić, sami w ich ręce składamy oręż, którym powinniśmy się bronić przeciw nim, i doprowadzamy ich do tego, że pokonują nas i wyrządzają nam wielkie szkody. Jeśli ktoś jest tak ślepy, że swoje szczęście widzi w dobrach tego świata, tak błahych i marnych jak dziecinne zabawki, to z takim też postępuje jak z dzieckiem i śmiało rzuca się na niego, i to nie raz, a wiele razy.
Nie rozumiem lęku tego, kto krzyczy “diabeł! diabeł!!!”, podczas gdy powinien wołać “Bóg! Bóg!!!” i napędzić strachu całemu piekłu>>.
A co pisze Mary z Irlandii w tej kwestii?
“Otrzymano 07.02.2013 godz.23:30 – fragment:
Moja najdroższa córko, jakie to ma znaczenie, że Moje dzieci tak bardzo kochają dobre rzeczy, które zapewniłem na ziemi?
Jakie to ma znaczenie, że ten piękny świat, który Ja Stworzyłem jest tak kochany i podziwiany przez Moje dzieci?
Jakie to ma znaczenie, że Moje dzieci kochają się wzajemnie i odnajdują radość w innych?
To wszystko są Dary ode Mnie, waszego ukochanego Ojca. Nigdy nie wolno wam się bać tych wspaniałych Darów ani czuć się winnymi, gdy przynoszą wam one przyjemność…..”
-----------------------------------------------------------------------
wobroniewiaryitradycji.wordpress.com/…/ks-adam-skwarcz…