Ένας πρόδρομος του Bergoglio: Bernard Besret
Πήρε το μοναχικό όνομα Bernard. Το αβαείο του Boquen είχε ανακαινιστεί μόλις το 1936 από τον Dom Alexis Presse με σκοπό την επιστροφή στις αρχικές παραδόσεις των Κιστερκιανών.
Το 1955, ο ηγούμενος τον έστειλε στη Ρώμη για να σπουδάσει θεολογία στην Ποντιφική Σχολή του Αγίου Άνσελμου, όπου επηρεάστηκε βαθιά από τις αιρέσεις του Dom Cipirano Vagaggini (+1999).
Σύμφωνα με τον Besret, για τον Vagaggini ο χριστιανισμός "δεν ήταν ζήτημα δόγματος, ηθικής ή θρησκείας. Ήταν πάνω απ' όλα μια ιστορία στην καρδιά της ανθρώπινης ιστορίας, στην οποία ο Θεός είχε επιλέξει να παίξει έναν ρόλο με το να ενσαρκωθεί και στην οποία μας κάλεσε να παίξουμε ενεργό ρόλο".
Το 1960, αφού ο Besret είχε πάρει το διδακτορικό του στη θεολογία, ο Dom Sighard Kleiner, γενικός ηγούμενος των Κιστερσιανών, του ζήτησε να μελετήσει το ενδεχόμενο το Τάγμα του Cîteaux να ανακτήσει τη μονή του Clairvaux. Το σχέδιο όμως εγκαταλείφθηκε.
Με την έναρξη της Δεύτερης Βατικανής Συνόδου το 1962, ο Dom Bernard έγινε γνωστός στο κοινό.
Έγινε θεολογικός σύμβουλος πολλών Βέλγων και Γάλλων επισκόπων και ήταν ένας από τους κύριους συντάκτες του Perfectae Caritatis, του εγγράφου της Β΄ Βατικανής για τη θρησκευτική ζωή, το οποίο προκάλεσε την κατάρρευση της θρησκευτικής ζωής στην Εκκλησία.
Μετά από εννέα χρόνια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Ρώμη για λόγους υγείας και έγινε ηγούμενος του Boquen το 1964.
Ο Dom Bernard μετέτρεψε αμέσως το μοναστήρι σε ένα είδος εργαστηρίου για τη "μεταρρύθμιση" [= καταστροφή] της μοναστικής ζωής. Συγκεκριμένα, εγκατέλειψε τα λατινικά και τη γρηγοριανή ψαλμωδία και κατήργησε τον μοναστικό περίβολο.
Η ιδεολογία του ήταν να δώσει προτεραιότητα στην ατομική έρευνα έναντι της κοινοτικής πειθαρχίας και να αντικαταστήσει τον κανόνα του Αγίου Βενέδικτου με τις "εμπειρίες" μιας "κοινότητας" ανοιχτής στον κόσμο και διαρκώς "προσεκτικής στο απροσδόκητο και το νέο".
Στη συνέχεια ο Dom Bernard ανέβηκε στο άρμα του Μάη του 1968 και σταδιακά απομακρύνθηκε από την καθολική πίστη, την οποία άρχισε να αποκαλεί "χριστιανική μυθολογία".
Όταν ήταν πολύ αργά, απομακρύνθηκε τελικά από ηγούμενος το 1969. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1974, εγκατέλειψε το Αββαείο Boquen. Λίγο αργότερα, ολόκληρη η κοινότητα κατέρρευσε και το μοναστήρι έκλεισε.
Ο Besret ήρθε σε ρήξη με την Εκκλησία και αποκάλυψε ότι ήταν μασόνος που ανήκε στη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας. Έγινε δημόσιος υπάλληλος.
Το 1997, ανέπτυξε ενδιαφέρον για τον ταοϊσμό, όταν έκανε το πρώτο του ταξίδι στην Κίνα και ασπάστηκε τη θρησκεία αυτή. Συνέχισε να οργανώνει πολιτιστικά ταξίδια στην Κίνα και το 2010, μαζί με τον φίλο του Zhu Ping Ping, ίδρυσε ένα κέντρο παραδοσιακού κινεζικού πολιτισμού στο βουνό Qiyun Shan στην επαρχία Anhui.
Είναι ακόμη ζωντανός.
Μετάφραση AI