REKOLEKCJE KS NAJMOWICZ CZ 3

REKOLEKCJE KS NAJMOWICZ CZ 3
Maryja. Synu mój, praca ręczna i zajęcia, nawet bardzo przykre i uciążliwe, nie mogą przerwać zjednoczenia z Bogiem, jeśli człowiek jest prawdziwie duchowy i wewnętrzny. Dusza stale skupiona ma dziwną łatwość pamięci na obecność Bożą. Wznosi swe myśli do Boga nawet w tych wypadkach, w których obowiązki stanu wymagają – zdaje się – pewnego rozproszenia. Każdą czynność ofiaruje Panu Bogu i przy tym wzbudza w sobie czystą intencję. Dzięki temu unika ona rozproszenia, któremu zbyt często poddają się dusze mniej uważające na siebie.
Duch wiary i pobożności uszlachetnia wszystko i uświęca każde zajęcie. Uczynek spełniony w tym duchu jest miły Panu Bogu i zasługuje na Jego zapłatę. Czyń dla Boga tyle przynajmniej, ile czyni wielu innych dla świata albo dla jakiegoś zysku doczesnego. Zajmuj się obowiązkami swego stanu, ale je spełniaj po chrześcijańsku. Praca ta przyniesie pożytek dla życia doczesnego, a również dla wieczności.
Przeciwnie, gdy się zabierzesz do pracy z kaprysu albo z upodobania, z przymusu, zwyczaju lub z innej czysto ludzkiej pobudki, wówczas Pan Bóg nie jest źródłem twoich czynów, nie pobudza cię do działania. Nic dziwnego, że mijają całe godziny, ty zaś nie wzniesiesz ani jednego aktu strzelistego do Boga. Nie wymawiaj się, że nie potrafisz myśleć naraz o dwóch rzeczach; serce wyzna Bogu w jednej chwili, co tylko zechce. Marta pracowała dla Jezusa, a przecież rozmowa z Nim nie przeszkadza jej w pracy. Wśród zajęć rozmawiasz o swej pracy, i to nawet z ludźmi, którzy są przy tobie. Podobnie rozmawiaj o tym z Bogiem swoim, który jest obecny przy każdej twojej pracy.
Rozmowa z Nim bardzo się różni od wielu rozmów ludzkich. Jest to rozmowa myśli i serca, „nie przynosi udręki, ale wesele i radość” (Mdr 8, 9). Niesie z sobą tę korzyść, że we wszelkiej pracy i zajęciach można kosztować jej słodyczy. Można się stać wielkim świętym przez spełnianie zwyczajnych rzeczy: ale trzeba je spełniać w niezwyczajny sposób.