Franciscus: Nog een apologia Pro Pontificatu Suo?
De preek presenteerde een duidelijke gedachtegang, een prijzenswaardige zeldzaamheid onder de preken van bisschoppen.
Franciscus merkt op dat de Kerk begon te bidden toen Herodes Petrus arresteerde: "Niemand heeft Herodes misbruikt - en wij zijn zo gewend om de verantwoordelijken te misbruiken."
Hieruit concludeert hij dat het 'zinloos' is voor christenen om te 'klagen'. In een bocht die niet door de context wordt gerechtvaardigd, springt hij van Herodes naar Petrus: "Er waren redenen om Petrus te bekritiseren, maar niemand bekritiseerde hem."
Hij legt uit: "Als Petrus voorzichtiger was geweest, zouden we niet in deze situatie zitten."
Franciscus' preek wordt een verontschuldiging voor zijn pontificaat: "Ze hebben niet achter zijn rug om over Petrus gesproken; ze hebben met God gesproken."
Daarom wil Franciscus "onze eenheid beschermen" met het gebed: "Laten we bidden voor hen die regeren!" - en de indruk wekken dat de gelovigen in feite hun mond moeten houden ("bidden") in het gezicht van de misstanden die uit Rome komen.
Vervolgens spreekt Franciscus over "profetie" die volgens hem wordt geboren "wanneer we ons door God laten uitdagen". Deze definitie is misleidend: Profetie wordt geboren, wanneer een profeet een woord van God ontvangt en het verkondigt.
Franciscus vervalt in zijn mantra's wanneer hij zegt dat profetie "niet" is wanneer we ons zorgen maken "om alles stil en onder controle te houden", maar "wanneer het Evangelie zekerheden omver werpt", wanneer "iemand openstaat voor de verrassingen van God". Franciscus is in de war: Het Evangelie doet onzekerheden teniet.
Als Franciscus zijn preek gelooft, waarom is hij dan zo'n controlefreak die iedereen die zijn "zekerheden" uitdaagt genadeloos uit de weg ruimt?
#newsGnjkaqdzev