Dom Rotszyldów, masoni i kartel Rezerwy Federalnej
John Morse Październik 5, 2016
Miał bliskie relacje z rodziną Rothschildów, która jest właścicielem Banku Anglii i przewodzi europejskiemu ruchowi masońskiemu.
George Washington, Benjamin Franklin, John Jay, Ethan Allen, Samuel Adams, Patrick Henry, John Brown i Roger Sherman byli masonami.
Roger Livingston pomógł Shermanowi i Franklinowi napisać Deklarację Niepodległości. Złożył George'owi Washingtonowi przysięgę, gdy był Wielkim Mistrzem Nowojorskiej Wielkiej Loży Masonów.
Sam Washington był Wielkim Mistrzem Loży Wirginii. Spośród oficerów generalnych Armii Rewolucyjnej trzydziestu trzech było masonami. Było to bardzo symboliczne, ponieważ masoni 33 stopnia stali się Oświeceni.
Populistyczni ojcowie założyciele pod przewodnictwem Johna Adamsa, Thomasa Jeffersona, Jamesa Madisona i Thomasa Paine'a – z których żaden nie był masonem – chcieli całkowicie surowych związków z Koroną Brytyjską, ale zostali obaleni przez masońską frakcję kierowaną przez Waszyngtona,
Hamiltona i Wielkiego Mistrza Loży Św. Andrzeja w Bostonie generała Josepha Warrena, który chciał "przeciwstawić się Parlamentowi, ale pozostać lojalnym wobec Korony".
Loża św. Andrzeja była centrum masonerii Nowego Świata i zaczęła wydawać stopnie templariuszy w 1769 roku.
Wszystkie amerykańskie loże masońskie są do dziś gwarantowane przez Koronę Brytyjską, której służą jako globalna sieć wywiadowcza i kontrrewolucyjna działalność wywrotowa. Ich najnowszą inicjatywą jest Masoński Program Identyfikacji Dzieci (CHIP).
Według Wikipedii, programy CHIP dają rodzicom możliwość bezpłatnego stworzenia zestawu materiałów identyfikacyjnych dla swojego dziecka. Zestaw zawiera kartę odcisków palców, opis fizyczny, wideo, dysk komputerowy lub DVD dziecka, odcisk dentystyczny i próbkę DNA.
Pierwszy Kongres Kontynentalny zwołany w Filadelfii w 1774 roku pod przewodnictwem Peytona Randolpha, który zastąpił Waszyngtona na stanowisku Wielkiego Mistrza Loży Wirginii.
Drugi Kongres Kontynentalny zwołany w 1775 roku pod przewodnictwem masona Johna Hancocka.
Brat Peytona, William, zastąpił go na stanowisku Wielkiego Mistrza Loży Wirginii i stał się wiodącym orędownikiem centralizacji i federalizmu na Pierwszej Konwencji Konstytucyjnej w 1787 roku.
Federalizm w sercu Konstytucji USA jest identyczny z federalizmem przedstawionym w Konstytucjach Andersona Masona z 1723 roku.
William Randolph został pierwszym prokuratorem generalnym i sekretarzem stanu w rządzie George'a Washingtona. Jego rodzina powróciła do Anglii lojalna wobec Korony. John Marshall, pierwszy sędzia Sądu Najwyższego w kraju, był również masonem.
Kiedy Benjamin Franklin udał się do Francji, aby szukać pomocy finansowej dla amerykańskich rewolucjonistów, jego spotkania odbywały się w bankach Rothschildów. Pośredniczył w sprzedaży broni za pośrednictwem niemieckiego masona barona von Steuben.
Jego Komitety Korespondencyjne działały kanałami masońskimi i równolegle do brytyjskiej siatki szpiegowskiej. W 1776 roku Franklin został de facto ambasadorem we Francji. W 1779 roku został Wielkim Mistrzem francuskiej loży Neuf Soeurs (Dziewięć Sióstr), do której należeli John Paul Jones i Voltaire.
Franklin był także członkiem bardziej tajnej Królewskiej Loży Komandosów Świątyni na Zachód od Carcasonne, której członkami byli Fryderyk Książę Wielorybów. Podczas gdy Franklin głosił wstrzemięźliwość w USA, szaleńczo walczył ze swoimi braćmi Lodge w Europie.
Franklin służył jako poczmistrz generalny od 1750 do 1775 roku - rola tradycyjnie zdegradowana do brytyjskich szpiegów.
Z finansowaniem Rothschildów Alexander Hamilton założył dwa nowojorskie banki, w tym Bank of New York.Zginął w bitwie z Aaronem Burrem, który założył Bank of Manhattan z finansowaniem Kuhna Loeba.
Hamilton był przykładem pogardy, jaką Osiem Rodzin żywi wobec zwykłych ludzi, stwierdzając kiedyś:
"Wszystkie wspólnoty dzielą się na nielicznych i wielu. Pierwsi to bogaci i dobrze urodzeni, pozostali to masy ludu... Ludzie są burzliwi i zmienni; rzadko osądzają i uznają rację. Dajcie więc pierwszej klasie odrębny, stały udział w rządzie. Sprawdzą niestabilność sekundy".
Hamilton był tylko pierwszym z serii kumpli Ośmiu Rodzin, którzy zajmowali kluczowe stanowisko Sekretarza Skarbu. W ostatnim czasie sekretarz skarbu Kennedy'ego Douglas Dillon pochodził z Dillon Read (obecnie część UBS Warburg).
Sekretarze skarbu Nixona David Kennedy i William Simon pochodzili odpowiednio z Continental Illinois Bank (obecnie część Bank of America) i Salomon Brothers (obecnie część Citigroup).
Sekretarz skarbu Carter Michael Blumenthal pochodził z Goldman Sachs, sekretarz skarbu Reagana Donald Regan pochodził z Merrill Lynch (obecnie część Bank of America), Bush Sr. Sekretarz skarbu Nicholas Brady pochodził z Dillon Read (UBS Warburg), a sekretarz skarbu Clinton Robert Rubin i Bush Jr. Sekretarz skarbu Henry Paulson pochodzili z Goldman Sachs.
Sekretarz skarbu Obamy Tim Geithner pracował w Kissinger Associates i nowojorskim Fed.
Thomas Jefferson argumentował, że Stany Zjednoczone potrzebują publicznego banku centralnego, aby europejscy monarchowie i arystokraci nie mogli używać drukowania pieniędzy do kontrolowania spraw nowego narodu.
Jefferson wychwalał:
"Kraj, który oczekuje, że pozostanie ignorantem i wolnym... oczekuje tego, co nigdy nie było i tego, co nigdy nie będzie. Prawie nie ma króla na sto, który nie poszedłby, gdyby mógł, za przykładem faraona – dostał najpierw wszystkie pieniądze ludzi, potem wszystkie ich ziemie, a następnie uczynił ich i ich dzieci sługami na zawsze... placówki bankowe są bardziej niebezpieczne niż stałe armie. Już zebrali arystokrację pieniężną".
Jefferson obserwował, jak rozwija się spisek eurobankowy mający na celu kontrolowanie Stanów Zjednoczonych, ważąc:
"Pojedyncze akty tyranii można przypisać przypadkowej opinii dnia, ale seria ucisków rozpoczętych w wybitnym okresie, niezmiennych przez każdą zmianę ministrów, zbyt wyraźnie dowodzi celowego, systematycznego planu sprowadzenia nas do niewoli".
Ale sponsorowane przez Rothschildów argumenty Hamiltona za prywatnym amerykańskim bankiem centralnym niosły dzień. W 1791 roku założono Bank of the United States (BUS), którego głównymi właścicielami byli Rothschildowie.
Statut banku miał wyczerpać się w 1811 roku. Opinia publiczna opowiedziała się za uchyleniem karty i zastąpieniem jej publicznym bankiem centralnym Jeffersona.
Debata została przełożona, ponieważ naród został pogrążony przez euro-bankierów w wojnie 1812 roku. W klimacie strachu i trudności ekonomicznych bank Hamiltona odnowił swój statut w 1816 roku.
Stary Hickory, Honest Abe & Camelot
W 1828 roku Andrew Jackson ubiegał się o prezydenturę USA. Przez całą swoją kampanię protestował przeciwko międzynarodowym bankierom, którzy kontrolowali BUS.
Jackson rzucił:
"Jesteś jaskinią żmij. Zamierzam was zdemaskować i przez Wiecznego Boga wyrwę was. Gdyby ludzie zrozumieli niesprawiedliwość naszego systemu pieniężnego i bankowego, przed ranem nastąpiłaby rewolucja.
Jackson wygrał wybory i odwołał statut banku, stwierdzając:
"Ustawa wydaje się opierać na błędnej idei, że obecni akcjonariusze mają nakazowe prawo nie tylko do przysługi, ale także do hojności rządu... dla ich korzyści ustawa ta wyklucza cały naród amerykański z konkurencji w zakupie tego monopolu.
"Obecni akcjonariusze i ci, którzy dziedziczą swoje prawa jako następcy, zostaną ustanowieni w uprzywilejowanym porządku, ubranym zarówno w wielką władzę polityczną, jak i cieszącym się ogromnymi korzyściami finansowymi wynikającymi z ich związku z rządem.
"Jeśli jego wpływy zostaną skoncentrowane pod wpływem takiej ustawy jak ta, w rękach samozwańczego dyrektoriatu, którego interesy są utożsamiane z interesami zagranicznych akcjonariuszy, czy nie będzie powodu do drżenia o niepodległość naszego kraju w wojnie... Kontrolując naszą walutę, otrzymując nasze publiczne pieniądze i utrzymując niepodległość tysięcy naszych obywateli, byłoby to bardziej groźne i niebezpieczne niż morska i militarna siła wroga.
"Należy żałować, że bogaci i potężni zbyt często naginają działania rządu dla egoistycznych celów... aby bogaci byli bogatsi i potężniejsi. Wielu z naszych bogatych ludzi nie zadowalało się równą ochroną i równymi korzyściami, ale błagało nas, abyśmy uczynili ich bogatszymi przez akty Kongresu. Spełniłem swój obowiązek wobec tego kraju".
Populizm zwyciężył i Jackson został ponownie wybrany. W 1835 roku stał się celem zamachu. Zamachowcem był Richard Lawrence, który wyznał, że jest "w kontakcie z mocarstwami w Europie".
Mimo to w 1836 roku Jackson odmówił odnowienia czarteru BUS. Pod jego okiem dług publiczny USA spadł do zera po raz pierwszy i ostatni w historii naszego narodu. To rozgniewało międzynarodowych bankierów, których główny dochód pochodzi z odsetek od długu.
Prezydent AUTOBUS Nicholas Biddle odciął finansowanie rządu USA w 1842 roku, pogrążając Stany Zjednoczone w depresji. Biddle był agentem mieszkającego w Paryżu Jacoba Rothschilda.
Wojna meksykańska została jednocześnie wywołana przez Jacksona. Kilka lat później rozpętała się wojna domowa, w której londyńscy bankierzy poparli Unię, a francuscy bankierzy poparli Południe. Rodzina Lehmanów dorobiła się fortuny na przemycie broni na południe i bawełny na północy.
W 1861 roku Stany Zjednoczone miały 100 milionów dolarów długu. Nowy prezydent Abraham Lincoln ponownie zlekceważył euro-bankierów, wydając Lincoln Greenbacks, aby zapłacić rachunki armii Unii.
Kontrolowany przez Rothschildów londyński Times napisał:
"Jeśli ta złośliwa polityka, która miała swoje początki w Republice Północnoamerykańskiej, zostanie zindustrowana do stałego bytu, to ten rząd dostarczy własne pieniądze bez ponoszenia kosztów. Spłaci swoje długi i będzie bez długów.
"Będzie miał wszystkie pieniądze niezbędne do prowadzenia handlu. Stanie się zamożny poza precedensem w historii cywilizowanych rządów świata. Mózgi i bogactwo wszystkich krajów trafią do Ameryki Północnej. Ten rząd musi zostać zniszczony, bo inaczej zniszczy każdą monarchię na świecie".
Napisany przez euro-bankierów hazardowy okólnik został ujawniony i rozpowszechniony w całym kraju przez wściekłych populistów.
Stwierdził on:
Wielki dług, który zobaczą kapitaliści, jest zrobiony z wojny i musi być użyty do kontrolowania zaworu pieniądza. Aby to osiągnąć, obligacje rządowe muszą być wykorzystywane jako podstawa bankowa. Czekamy teraz na sekretarza skarbu Salmona Chase'a, który wyda to zalecenie. Nie pozwoli to na obieg Greenbacków jako pieniądz, ponieważ nie możemy tego kontrolować. Kontrolujemy obligacje, a za ich pośrednictwem emisje bankowe".
Ustawa o bankowości narodowej z 1863 r. przywróciła prywatny bank centralny USA, a obligacje wojenne Chase'a zostały wyemitowane. Lincoln został ponownie wybrany w następnym roku, obiecując uchylić ustawę po złożeniu przysięgi w styczniu 1865 roku.
Zanim zdążył zagrać, został zamordowany w Ford Theatre przez Johna Wilkesa Bootha. Booth miał duże powiązania z międzynarodowymi bankierami. Jego wnuczka napisała This One Mad Act, który szczegółowo opisuje kontakt Bootha z "tajemniczymi Europejczykami" tuż przed zabójstwem Lincolna.
Po uderzeniu Lincolna Booth został zabrany przez członków tajnego stowarzyszenia znanego jako Rycerze Złotego Kręgu (KGC). KGC miało bliskie powiązania z Francuskim Stowarzyszeniem Pór Roku, które wydało Karola Marksa.
KGC podsyciło wiele napięć, które spowodowały wojnę secesyjną, a prezydent Lincoln specjalnie zaatakował tę grupę. Booth był członkiem KGC i był połączony przez konfederackiego sekretarza stanu Judaha Benjamina z Domem Rotszyldów.
Benjamin uciekł do Anglii po wojnie secesyjnej.
Prawie sto lat po tym, jak Lincoln został zamordowany za wydanie Greenbacków, prezydent John F. Kennedy znalazł się na celowniku Ośmiu Rodzin. Kennedy ogłosił rozprawę z zagranicznymi rajami podatkowymi i zaproponował podwyżki stawek podatkowych dla dużych firm naftowych i wydobywczych.
Opowiadał się za wyeliminowaniem luk podatkowych, które przynoszą korzyści superbogatym. Jego polityka gospodarcza została publicznie zaatakowana przez magazyn Fortune, Wall Street Journal oraz Davida i Nelsona Rockefellerów.
Nawet sekretarz skarbu Kennedy'ego, Douglas Dillon, który pochodził z kontrolowanego przez UBS Warburg banku inwestycyjnego Dillon Read, wyraził sprzeciw wobec propozycji JFK.
Los Kennedy'ego został przypieczętowany w czerwcu 1963 roku, kiedy zezwolił na emisję ponad 4 miliardów dolarów w banknotach Stanów Zjednoczonych przez swój Departament Skarbu, próbując obejść lichwę o wysokich stopach procentowych prywatnego międzynarodowego tłumu bankierów Rezerwy Federalnej.
Żona Lee Harveya Oswalda, który został wygodnie zastrzelony przez Jacka Ruby'ego, zanim sam Ruby został zastrzelony, powiedziała autorowi A. J. Webermanowi w 1994 roku:
"Odpowiedź na zabójstwo Kennedy'ego jest z Bankiem Rezerwy Federalnej. Nie lekceważ tego. Błędem jest obwinianie za to tylko Angletona i CIA per se. To tylko jeden palec na tej samej ręce. Ludzie, którzy dostarczają pieniądze, są ponad CIA".
Napędzane natychmiastową eskalacją wojny w Wietnamie przez prezydenta Lyndona Johnsona, Stany Zjednoczone pogrążyły się jeszcze bardziej w długach. Jego mieszkańców terroryzowano milczeniem. Gdyby mogli zabić prezydenta, mogliby zabić każdego.
Dom Rothschildów
Holenderski Dom Orański założył Bank Amsterdamu w 1609 roku jako pierwszy na świecie bank centralny. Książę Wilhelm Orański ożenił się z angielskim domem Windsorów, biorąc za swoją narzeczoną córkę króla Jakuba II, Marię.
Bractwo Zakonu Pomarańczy, które niedawno podżegało do protestanckiej przemocy w Irlandii Północnej, umieściło Wilhelma III na angielskim tronie, gdzie rządził zarówno Holandią, jak i Wielką Brytanią. W 1694 roku Wilhelm III połączył siły z brytyjską arystokracją, aby założyć prywatny Bank Anglii.
Stara Dama z Threadneedle Street – jak znany jest Bank Anglii – otoczona jest trzydziestometrowymi murami. Trzy piętra pod nim przechowywany jest trzeci co do wielkości zapas złotego kruszcu na świecie.
Rotszyldowie i ich wsobni partnerzy Ośmiu Rodzin stopniowo zaczęli kontrolować Bank Anglii. Codzienne londyńskie "fixing" złota miało miejsce w N.M. Rothschild Bank do 2004 roku.
Jak ujął to zastępca gubernatora Banku Anglii George Blunden:
"Strach jest tym, co sprawia, że uprawnienia banku są tak akceptowalne. Bank jest w stanie wywierać wpływ, gdy ludzie są od nas zależni i obawiają się utraty swoich przywilejów lub gdy się boją.
Mayer Amschel Rothschild sprzedał brytyjskiemu rządowi niemieckich heskich najemników do walki z amerykańskimi rewolucjonistami, kierując wpływy do swojego brata Nathana w Londynie, gdzie założono N.M. (Nathan and Mayer) Rothschild & Sons.
Mayer był poważnym uczniem Kabały i rozpoczął swoją fortunę na pieniądzach zdefraudowanych przez Wilhelma IX - królewskiego administratora regionu Hesji-Kassel i wybitnego masona.
Kontrolowany przez Rotszyldów Barings finansował chiński opium i afrykański handel niewolnikami. Sfinansował zakup Luizjany. Kiedy kilka stanów nie wywiązało się z pożyczek, Barings przekupił Daniela Webstera, aby wygłosił przemówienia podkreślające zalety spłaty pożyczki.
Stany utrzymały swoją pozycję, więc Dom Rotszyldów odciął czop pieniędzy w 1842 roku, pogrążając Usa w głębokiej depresji. Często mówiono, że bogactwo Rotszyldów zależało od bankructwa narodów.
Mayer Amschel Rothschild powiedział kiedyś:
"Nie obchodzi mnie, kto kontroluje sprawy polityczne narodu, tak długo, jak ja kontroluję jego walutę".
Wojna też nie zaszkodziła rodzinnej fortunie. Dom Rotszyldów finansował wojnę pruską, wojnę krymską i brytyjską próbę przejęcia Kanału Sueskiego od Francuzów.
Nathan Rothschild postawił ogromny zakład finansowy na Napoleona w bitwie pod Waterloo, jednocześnie finansując kampanię księcia Wellingtona przeciwko Napoleonowi. Zarówno wojna meksykańska, jak i wojna secesyjna były kopalniami złota dla rodziny.
Jedna z biografii rodziny Rothschildów wspomina o spotkaniu w Londynie, na którym "Międzynarodowy Syndykat Bankowy" postanowił postawić amerykańską Północ przeciwko Południu w ramach strategii "dziel i rządź".
Kanclerz Niemiec Otto von Bismarck powiedział kiedyś:
Podział Stanów Zjednoczonych na federacje o równej sile został podjęty na długo przed wojną secesyjną. Ci bankierzy bali się, że Stany Zjednoczone... zakłóciłoby ich finansową dominację nad światem. Głos Rotszyldów zwyciężył."
Biograf Rothschilda, Derek Wilson, mówi, że rodzina była oficjalnym europejskim bankierem dla rządu USA i silnymi zwolennikami Banku Stanów Zjednoczonych.
Biograf rodzinny Niall Ferguson zauważa "znaczną i niewyjaśnioną lukę" w prywatnej korespondencji Rothschildów w latach 1854-1860. Mówi, że wszystkie kopie wychodzących listów napisanych przez londyńskich Rotszyldów w tym okresie wojny secesyjnej "zostały zniszczone na rozkaz kolejnych partnerów".
Wojska francuskie i brytyjskie w szczytowym momencie wojny secesyjnej okrążyły USA. Brytyjczycy wysłali 11 000 żołnierzy do kontrolowanej przez Koronę Kanady, co dało bezpieczną przystań agentom Konfederacji.
Francuski Napoleon III zainstalował austriackiego członka rodziny Habsburgów arcyksięcia Maksymiliana jako swojego marionetkowego cesarza w Meksyku, gdzie wojska francuskie zgromadziły się na granicy z Teksasem. Tylko 11-godzinne rozmieszczenie dwóch rosyjskich flot okrętów wojennych przez amerykańskiego sojusznika cara Aleksandra II w 1863 roku uratowało Stany Zjednoczone przed ponowną kolonizacją.
W tym samym roku Chicago Tribune wysadziło w powietrze:
"Belmont (August Belmont był amerykańskim agentem Rothschildów i miał wyścig konny Triple Crown nazwany na jego cześć) i Rothschildowie ... którzy wykupywali konfederackie obligacje wojenne".
Salmon Rothschild powiedział o zmarłym prezydencie Lincolnie:
"Odrzuca wszelkie formy kompromisu. Ma wygląd chłopa i potrafi opowiadać tylko historie barowe".
Baron Jacob Rothschild był równie pochlebny wobec obywateli USA. Kiedyś skomentował amerykańskiemu ministrowi Belgii Henry'emu Sanfordowi ponad pół miliona Amerykanów, którzy zginęli podczas wojny secesyjnej:
"Kiedy twój pacjent jest rozpaczliwie chory, próbujesz desperackich środków, nawet do upuszczania krwi".
Łosoś i Jakub jedynie kontynuowali rodzinną tradycję. Kilka pokoleń wcześniej Mayer Amschel Rothschild chwalił się swoją strategią inwestycyjną:
"Kiedy ulice Paryża szaleją krwią, kupuję".
Synowie Mayera Rothschilda byli znani jako Frankfurcka Piątka. Najstarszy – Amschel – prowadził z ojcem rodzinny bank we Frankfurcie, podczas gdy Nathan prowadził operacje w Londynie.
Najmłodszy syn Jacob założył sklep w Paryżu, podczas gdy Salomon prowadził oddział w Wiedniu, a Karl wyjechał do Neapolu. Autor Frederick Morton szacuje, że do 1850 roku Rothschildowie byli warci ponad 10 miliardów dolarów.
Niektórzy badacze uważają, że ich fortuna przekracza dziś 100 bilionów dolarów.
Warburgowie, Kuhn Loebs, Goldman Sachs, Schiffowie i Rothschildowie połączyli się w jedną wielką szczęśliwą rodzinę bankową.
Rodzina Warburgów – która kontroluje Deutsche Bank i BNP – związała się z Rothschildami w 1814 roku w Hamburgu, podczas gdy potęga Kuhn Loeb Jacob Schiff dzielił kwatery z Rothschildami w 1785 roku.
Schiff wyemigrował do Ameryki w 1865 roku. Połączył siły z Abrahamem Kuhnem i poślubił córkę Solomona Loeba. Loeb i Kuhn poślubili sobie siostry, a dynastia Kuhn Loeb została skonsumowana. Felix Warburg ożenił się z córką Jacoba Schiffa.
Dwie córki Goldmana poślubiły dwóch synów rodziny Sachs, tworząc Goldman Sachs. W 1806 roku Nathan Rothschild poślubił najstarszą córkę Leviego Barenta Cohena, czołowego finansisty w Londynie.
Tak więc super-byk Merrill Lynch Abby Joseph Cohen i sekretarz obrony Clinton William Cohen są prawdopodobnie potomkami Rothschildów.
Dziś Rotszyldowie kontrolują rozległe imperium finansowe, które obejmuje większościowe udziały w większości światowych banków centralnych. Klan Edmond de Rothschild jest właścicielem Banque Privee SA w Lugano w Szwajcarii i Rothschild Bank AG w Zurychu.
Rodzina Jacoba Lorda Rothschilda jest właścicielem potężnej Italii Rothschildów w Mediolanie. Są członkami założycielami ekskluzywnego Klubu Wysp o wartości 10 bilionów dolarów - który kontroluje korporacyjnych gigantów Royal Dutch Shell, Imperial Chemical Industries, Lloyds of London, Unilever, Barclays, Lonrho, Rio Tinto Zinc, BHP Billiton i Anglo American DeBeers.
Dominuje w światowych dostawach ropy naftowej, złota, diamentów i wielu innych ważnych surowców.
Klub Wysp zapewnia kapitał dla Quantum Fund NV George'a Sorosa , który osiągnął znaczne zyski finansowe w latach 1998-99 po upadku walut Tajlandii, Indonezji i Rosji. Soros był głównym udziałowcem Harken Energy George'a W. Busha.
Klub Wysp jest prowadzony przez Rothschildów i obejmuje królową Elżbietę II i innych bogatych europejskich arystokratów i szlachtę.
Być może największym repozytorium bogactwa Rothschildów jest dziś Rothschilds Continuation Holdings AG – tajna szwajcarska spółka holdingowa z siedzibą w Szwajcarii. Pod koniec lat 1990. potomkami globalnego imperium Rothschildów byli baronowie Guy i Elie de Rothschild we Francji oraz Lord Jacob i Sir Evelyn Rothschild w Wielkiej Brytanii.
