ZBAWIENIE W KAŻDEJ RELIGII ? - LATITUDYNARYZM - CO TO TAKIEGO !!!
P. Co to jest latitudynaryzm?
O. Latitudynaryzm jest systemem, który pozwala każdemu zmieniać religię według swej woli.
P. Czego on uczy?
O. Uczy, że można być zbawionym w każdej religii, że sekty chrześcijańskie nie są niczym innym jak tylko formami prawdziwej religii, w których można pracować dla swojego zbawienia tak samo, jak w religii katolickiej.
P. Wymień mi cechy indyferentyzmu i latitudynaryzmu tak, jak je określa Syllabus?
O. Oto zasady indyferentyzmu i latitudynaryzmu, wyłożone w Syllabusie:
1. Każdy może wyznawać taką religię,
jaką w świetle swojego rozumu uznał jako prawdziwą.
2. Ludzie znaleźć mogą drogę do zbawienia i osiągnąć życie wieczne,
wypełniając praktyki jakiejkolwiek religii.
3. Przynajmniej nie należy wątpić w zbawienie tych,
którzy nie żyją w prawdziwym Kościele Jezusa Chrystusa.
4. Protestantyzm jest tylko inną formą prawdziwej religii chrześcijańskiej
i przez protestantyzm można tak samo osiągnąć zbawienie i być miłym Bogu, jak przez Kościół katolicki.
P. Na mocy jakiego prawa człowiek obowiązany jest wyznawać religię katolicką?
O. Na mocy prawa przyrodzonego.
P. Dlaczego?
O. Albowiem prawo przyrodzone nakazuje człowiekowi chwycić się środków, które go wiodą do właściwego celu, a te środki daje jedynie religia katolicka dlatego, że ona jedna pochodzi od Boga.
P. Co stąd wynika?
O. To wynika, że nie było i nie będzie nigdy innej jak tylko jedna religia, mianowicie: religia katolicka, apostolska, rzymska.
Wszystkie inne są sektami, które nie zasługują !!!!!!!!!! na nazwę religii.
******************************************************************************************
Mały katechizm o Syllabusie. Warszawa.
Druk "Polaka-Katolika"Nowy Świat 34. 1909. (Rozdz. VII-VIII)
Dnia 20 kwietnia 1875 r. Papież Pius IX, odpowiadając pielgrzymom z Montpellier, rzekł: "Nie dość jest wyznawać szacunek dla Stolicy Świętej, trzeba jeszcze koniecznie być posłusznym Syllabusowi i dogmatowi o Nieomylności".
Poddanie się Syllabusowi jest przeto obowiązkiem sumienia wszystkich, bez wyjątku, chrześcijan. Wszyscy zatem powinni znać Syllabus, a znać tak dokładnie, żeby dla każdej duchownej, czy świeckiej osoby, dla mieszkańca miasta, czy wsi, był niezmiennie wyrocznią i przewodnikiem, stale w pamięci obecnym.
Tego wymaga nie tylko posłuszeństwo Kościołowi, ale także konieczność unikania zastawianych na każdym kroku sideł, to znaczy rozlicznych, jak atomy powietrza, błędów, które krążą dokoła nas, a niemniej są sprzeczne z doczesnymi interesami ludów, jak groźne dla zbawienia duszy.
A jednak śmiało można powiedzieć: ze wszystkich opatrznościowych dokumentów, ogłoszonych przez Świętą Stolicę Apostolską, żaden może nie jest tak mało znany i źle rozumiany, jak Syllabus.
