aron+
2146

Za to grozi ekskomunika

Ekskomunika jest karą wyłączającą ze wspólnoty Kościoła katolickiego. Pozbawia ona prawa do uczestnictwa w życiu religijnym, w tym do przyjmowania sakramentów. Jest to najcięższa kara kościelna.

Wyróżnia się dwa rodzaje ekskomuniki. Taką, która po przeprowadzeniu procesu nakładana jest przez Kościół (ferendae sentetiae) i taką, którą zaciąga się przez samo dokonanie przestępstwa (latae sentetiae). Kodeks Prawa Kanonicznego wymienia czyny przez które zaciąga się ekskomunikę:

1. znieważenie postaci eucharystycznych poprzez porzucenie albo zabieranie lub też przechowywanie w celu świętokradczym;
2. użycie siły fizycznej wobec papieża albo jego zabójstwo;
3. rozgrzeszenie przez kapłana wspólnika grzechu nieczystości;
4. udzielenie i przyjęcie sakry biskupiej bez zgody papieża;
5. naruszenie tajemnicy spowiedzi;
6. przeprowadzenie lub dobrowolne poddanie się aborcji (w tym farmakologicznej);
7. apostazję (całkowite porzucenie wiary chrześcijańskiej);
8. herezję formalną (czyli odrzucanie nauki, co do której wiemy, że Kościół jej naucza, a pomimo tego ją odrzucamy);
9. schizmę (odmowa uznania zwierzchnictwa papieża lub utrzymywania wspólnoty z członkami Kościoła).

Inne jeszcze dokumenty precyzują pozostałe możliwości zaciągnięcia ekskomuniki:

1. naruszenie tajemnicy konklawe
2. symonię przy wyborze papieża oraz inne wykroczenia naruszające konklawe
3. usiłowanie udzielenia sakramentu święceń kobiecie i usiłowanie przez kobietę przyjęcia święceń.

W przypadku gdy zaciągnąłeś na siebie ekskomunikę najlepiej udaj się do spowiednika, a on pokieruje cię dalej.

misyjne.pl/za-te-rzeczy-grozi-ekskomunika/
aron+
EKSKMUNIKA
Kan. 1364
§ 1. Odstępca od wiary, heretyk lub schizmatyk podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa
aron+
SCHIZMA
Kan. 751
- Herezją nazywa się uporczywe, po przyjęciu chrztu, zaprzeczanie jakiejś prawdzie, w którą należy wierzyć wiarą boską i katolicką, albo uporczywe powątpiewanie o niej ;
- apostazją - całkowite porzucenie wiary chrześcijańskiej,
- schizmą - odmowa uznania zwierzchnictwa Biskupa Rzymskiego lub utrzymywania wspólnoty z członkami Kościoła, uznającymi to zwierzchnictwo.