NIE BÓJCIE SIĘ TEGO, KTÓRY ZABIJA CIAŁO
Napisane 4 sierpnia 1943. Mówi Jezus:
Mówi Jezus: Stracić życie to największe nieszczęście dla człowieka, który żyje ciałem i krwią; nie jest jednak stratą, lecz zyskiem dla człowieka żyjącego wiarą i duchem. Dlatego powiedziałem: "Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało". Ja jestem przy niewinnych, zabijanych przez każde ludzkie okrucieostwo; jestem obok męczenników i obok żołnierzy; jestem przy uciśnionych jarzmem rodzinnym, które prowadzi aż do zbrodni; jestem także przy tych, których usunięto środkami przeze Mnie przeklętymi w wojnach świętokradzkich i okrutnych.
Mówię: świętokradzkich. A cóż miałbym innego powiedzied? Czyż nie jest wykraczaniem poza moje Prawo działanie przemocą, przy używaniu i nadużywaniu siły z powodów wzbudzonych przez ludzką pychę, których owocem jest zniszczenie życia i sumienia? Czyż istnieje świątynia większa od ludzkiego serca, które Ja stworzyłem i w którym mam mieszkać? Czy może kiedykolwiek Bóg Pokoju mieszkad tam, gdzie myśli się o wojnie? *Czy może+ zamieszkać tam, gdzie pod osłoną wojny człowiek pozwala sobie na grzech? *Czy może+ mieszkać tam, gdzie pod silnym powiewem wiatru wojny umiera wiara i zastępuje ją niewiara; umiera nadzieja i zastępuje ją rozpacz; umiera miłosierdzie, a zastępuje je okrucieostwo;
umiera modlitwa, a zastępuje ją przekleństwo? Czyż nie są to *formy+ bezczeszczenia serca? A czyż nie popełnia świętokradztwa ten, kto bezcześci?
Powiedziałem: "Nie bójcie się tego, który zabija ciało, a potem nic więcej zrobid nie może". Ja, bowiem pocieszam niesprawiedliwie zabijanych w godzinie próby i to jest gwarancją, że po tej godzinie przyjdzie uszczęśliwiające Światło.
Mówię wam jednak: "Bójcie się tego, kto po zabiciu, może was wrzucić do piekła".
Zabić jak? Zabić, co? Waszą duszę i waszego ducha. Duszę, która jest szkatułą, arką świętą, cyborium zawierającym ducha, będącego klejnotem, który Boża ręka bierze z nieskooczonych skarbów swego Ja, by go umieścid w swoim stworzeniu -niezaprzeczalny znak pochodzenia moich dzieci. Duch jest we wnętrzu waszego ciała, podobnie jak krew - w żyłach. I jak krew daje życie ciału, aby żyło za dni doczesności, tak duch daje życie duszy, aby żyła życiem bez końca. Zatem bezmierną stratą jest utrata ducha, a nie tej odrobiny ciała.
Nie ma większej zbrodni i bardziej potępionej przez Boga od zabicia ducha przez pozbawienie go łaski, która czyni go dzieckiem Bożym. Jak dziecko w łonie matki rośnie i kształtuje się, osiągając wiek doskonały w swym życiu w macicy, czerpiąc pokarm dzięki narządom, które utrzymują jego styczność z narządami pokarmowymi matki, tak samo ten, kto umie żyd życiem ducha i zachowad ducha, jest jak dziecko w moim łonie: rośnie i osiąga wiek doskonały swego życia we Mnie,czerpiąc ze Mnie pokarm i siłę. Czyż myśl o tym, że żyjesz ze Mnie, we Mnie, dla Mnie, ze Mną, nie jest dla ciebie źródłem radości i pewności?
Kto pozwala, by Nieprzyjaciel zabił w nim ducha, ten się staje wspólnikiem tej zbrodni. Sam własnymi rękoma trzyma otwarty worek, w którym Przeklęty zamyka waszą duszę, pozbawiając ją najpierw Światła, potem Życia, *i następnie+ strącając ją do swej piekielnej przepaści, z której się nie wychodzi i na której ciąży wieczne przekleostwo Boga.
Czy mógłbym kiedykolwiek Ja, który mówię: "Nie zabijaj" i potępiam zabijanie ciała, nie wydać wyroku potępiającego na tego, kto zabija ducha? Na każdego. To pewne.
Wy, bowiem macie wolę i jeśli nie chcecie czegoś, Nieprzyjaciel tego nie może.
A więc to wy zabijacie waszego ducha. I nad tym, kto zabija swego ducha, zaprawdę, zaprawdę, Ja wam to powiadam, mój głos - głos Ojca, którego się wypiera własne dziecko, Króla pozbawianego władzy przez poddanego - zabrzmi z gniewem słusznym i strasznym, wypowiadając wyrok potępienia.
W twoim cierpieniu możesz być pewna, że poprzez ciało, które umiera, coraz bardziej rośnie twój duch: żywi się, bowiem śmiercią twego ciała, będącą ofiarą miłości. Jakże będzie piękny i śliczny dzień, w którym, krusząc glinę ziemskiego naczynia, twój duch rozkwitnie, wolny i silny, radując się w wieczności z twoim
Jezusem, w Niebie.