Na czym polega Intronizacja?
Samo pojęcie :wyniesienia na tron” określa ceremonię wyniesienia kogoś do godności królewskiej. Ceremonia ta składa się zasadniczo z dwóch części: z aktu ustanowienia króla oraz z aktu uznania go przez poddanych. Ceremonia Intronizacji dotyczy także, i przede wszystkim, Pana Jezusa, jedynego Władcę, Króla królujących i Pana panujących (1 Tm 6,15). Wyznajemy bowiem w naszej wierze, że Jezus jest Królem Wszechświata, czyli najwyższym i de facto jedynym Władcą (Ap 19,16).
Jednakże w odniesieniu do Pana Jezusa możemy mówić o Intronizacji w znaczeniu tylko częściowym. Jezus otrzymał godność królewską od Ojca, Boga Wszechmogącego (1 Kor 15,27n), a więc jest Królem! Niezależnie od woli człowieka. Człowiek nie nadaje Mu tego tytułu. Natomiast od każdego człowieka i od każdego narodu zależy, czy dobrowolnie uzna królewską godność Chrystusa i czy podporządkuje się Jego władzy. Tego uznania Pan Bóg domaga się od nas z racji podarowanej nam wcześniej wolności wyboru. Człowiek może wybrać Boga Króla lub Go odrzucić. Sam wybór pociąga za sobą ogromne konsekwencje. Odmowa uznania przez człowieka Jezusa za Króla równa się odrzuceniu człowieka przez Boga. Dla ludzi wierzących jest to konsekwencja najstraszniejsza.
Dokonując zatem Intronizacji Jezusa nie nadajemy Mu godności królewskiej, ale wprowadzamy Go na tron swego serca, czy serca narodu. Uznanie to ma być dopełnione przez poświęcenie się Jego Najświętszemu Sercu. “Poświęcić się” oznacza w tym przypadku całkowite zrezygnowanie z własnej niezależności i wolności; to całkowite stanie się własnością Tego, któremu od tej chwili winniśmy bezwzględne posłuszeństwo. Intronizacja to ślub, przyrzeczenie, przez które dajemy Bogu prawo do swego życia.

-Ks. Małkowski-

Ks. Małkowski o Intronizacji

Królewskość uznana i przywrócona
Tej powszechnej pogardzie wobec najwyższych praw Najświętszego Serca trzeba koniecznie i niezwłocznie przeciwstawić dla ta dobra jednostek, rodzin i społeczeństw praktyczne uznanie tych praw.Ponieważ ta wzgarda ma charakter publiczny i społeczny, dlatego nasza naprawa powinna posiadać ten sam charakter. I skoro społeczeństwa upadają tak nisko dlatego, że stygnie miłość, powinniśmy przywrócić panowanie Boskiej miłości Najświętszego Serca najpierw w sobie, a później wokół siebie. Dlatego też Intronizacja wydaje się być najlepszym środkiem do osiągnięcia tego podwójnego W rzeczy samej nie zadowala się ona chwilowym ogłoszeniem królestwa Najświętszego Serca, ale wymaga dogłębnego przeżycia, tak, aby przez nią Jezus Chrystus przenikną do głębi całe życie rodzinne. Z drugiej strony rodzina jest ośrodkiem społeczeństwa, jakby kamieniem węgielnym który łączy jednostkę ze społeczeństwem i zapewnia trwałość budowy społecznej. Co więcej, jest ona - jak się wyraził papież Benedykt XV -samym źródłem rodzaju ludzkiego zawiera w sobie jakby w zawiązku całe społeczeństwo. Jest więc zarodkiem społeczeństwa. Jak ciało ludzkie skład z komórek, których czynności zmierzają do jednego celu, a mianowicie do stworzenia poszczególnych części ciała podobnie społeczeństwo składa się z rodzin, jako jednostek organicznych, z których każda posiada własne działanie lecz zwraca je w kierunku dobra wspólnego całego narodu. A skoro tak jest w istocie, to intronizacja uświęcając rodzinę, uzdrawia zarazem i jednostkę, i społeczeństwo. Jest więc najbardziej odpowiednim środkiem do odnowi wszystkiego w Najświętszym Sercu Jezusa.

Dzieło Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa w ujęciu jego założyciela - o. Mateo Crawley-Boevey SSCC
Królewskość uznana i przywrócona