Z Listu Św. Franciszka z Asyżu do wszystkich wiernych.
(List do wiernych, II, Pisma, Kraków-Warszawa 2002, s. 233-235)
Błogosławieni, którzy miłują Boga i żyją według Ewangelii
Będąc sługą wszystkich, mam obowiązek służyć wszystkim i udzielać wonnych słów mojego Pana. Postanowiłem w tym liście i orędziu przekazać wam słowa Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Który Jest Słowem Ojca, i Słowa Ducha Świętego, Które Są Duchem i Życiem.
Które będąc bogate ponad wszystko, zechciało wybrać na świecie ubóstwo wraz z Najświętszą Dziewicą, Matką Swoją.
Poddał jednak swą wolę Woli Ojca, mówiąc: Ojcze, niech się stanie Wola Twoja, nie jak Ja chcę, ale jak Ty. Wola zaś Ojca była taka, aby Syn Jego błogosławiony i chwalebny, którego nam dał i Który narodził się dla nas, ofiarował Siebie Samego przez Własną Krew jako Ofiara i Żertwa na Ołtarzu Krzyża nie za Siebie, przez Którego stało się wszystko, ale za nasze grzechy, zostawiając nam przykład, abyśmy wstępowali w Jego Ślady. I chce, abyśmy wszyscy zostali przez Niego zbawieni i przyjmowali Go czystym sercem i czystym ciałem.
Lecz jak szczęśliwi i błogosławieni są ci, którzy miłują Boga i czynią tak, jak sam Pan mówi w Ewangelii: „Będziesz miłował Pana Boga twego z całego serca i całym umysłem, a bliźniego twego jak samego siebie”.
Miłujmy więc Boga i uwielbiajmy Go czystym sercem i czystym umysłem, bo On, tego ponad wszystko pragnąc, powiedział: „Prawdziwi czciciele czcić będą Ojca w Duchu i Prawdzie”. I wychwalajmy Go, i módlmy się w dzień i w nocy, mówiąc: „Ojcze nasz, Który Jesteś w Niebie”, bo zawsze powinniśmy się modlić i nie ustawać.
Powinniśmy również pościć i powstrzymywać się od wad i grzechów, i od nadużywania pokarmów i napoju, i być Katolikami. Powinniśmy również nawiedzać często Kościoły oraz szanować i czcić duchownych, nie tyle dla nich samych, bo mogą być grzesznikami, ile dla ich urzędu i posługi wobec Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, które oni Konsekrują na Ołtarzu, sami przyjmują i innym udzielają.
I bądźmy wszyscy mocno przekonani, że nikt nie może inaczej się zbawić, jak tylko przez Święte Słowa i Krew Pana naszego, Jezusa Chrystusa, które duchowni głoszą, przekazują i udzielają.
Zwłaszcza zaś zakonnicy, którzy wyrzekli się świata, mają obowiązek czynić to, co większe i lepsze, ale i tamtych nie zaniedbywać.
Powinniśmy miłować naszych nieprzyjaciół i dobrze czynić tym, którzy nas mają w nienawiści. Powinniśmy zachowywać przykazania i rady Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Powinniśmy również wyrzec się siebie samych i poddać ciała nasze pod jarzmo służby i świętego posłuszeństwa, jak to każdy przyrzekł Panu.
Nie powinniśmy być mądrymi i roztropnymi według ciała, lecz raczej bądźmy prostymi, pokornymi i czystymi.
Nie pragnijmy nigdy górować nad innymi, lecz bądźmy raczej sługami i poddanymi wszelkiemu ludzkiemu stworzeniu ze względu na Boga. A na tych wszystkich i te wszystkie, którzy będą to czynić i wytrwają aż do końca, „spocznie Duch Pański” i uczyni w nich mieszkanie i miejsce pobytu. I będą synami Ojca Niebieskiego, którego dzieła czynią. I są oblubieńcami, braćmi i Matkami Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
Ja, brat Franciszek, sługa wasz najmniejszy, proszę was i zaklinam w miłości, Którą Jest Bóg, i z chęcią ucałowania waszych stóp, abyście te oraz inne Słowa Pana naszego Jezusa Chrystusa przyjęli z pokorą i miłością i spełniali je, i zachowywali. A tych wszystkich i te wszystkie, którzy je życzliwie przyjmą i zrozumieją, i odpis ich poślą innym, i jeśli wytrwają w tym aż do końca, niech błogosławi Ojciec i Syn, i Duch Święty. Amen.
Żródło: Na Chwałę Trójcy Św.