SŁOWO BOŻE NA DZIŚ
Środa, 13 marca 2024

ŚRODA IV TYGODNIA WIELKIEGO POSTU

EWANGELIA (J 5, 17-30)

Syn Boży ożywia tych, których chce

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Żydzi prześladowali Jezusa, ponieważ uzdrowił w szabat.
Lecz Jezus im odpowiedział: «Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam».
Dlatego więc Żydzi tym bardziej usiłowali Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu.
W odpowiedzi na to Jezus im mówił: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie może niczego czynić sam z siebie, jeśli nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co sam czyni, i jeszcze większe dzieła Mu ukaże, abyście się dziwili.

Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał.

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie pod sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia.
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że nadchodzi godzina, nawet już jest, kiedy to umarli usłyszą głos Syna Bożego, i ci, którzy usłyszą, żyć będą. Jak Ojciec ma życie w sobie samym, tak również dał Synowi: mieć życie w sobie. Dał Mu władzę wykonywania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym.

Nie dziwcie się temu! Nadchodzi bowiem godzina, kiedy wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos Jego: i ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie do życia; ci, którzy pełnili złe czyny – na zmartwychwstanie do potępienia. Ja sam z siebie nic czynić nie mogę. Sądzę tak, jak słyszę, a sąd mój jest sprawiedliwy; szukam bowiem nie własnej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał».

Oto Słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Źródło życia wiecznego

Dzisiejszy fragment Ewangelii jest kontynuacją wczorajszego czytania. Pan Jezus objaśnia, jaki sens ma znak, którego dokonał. Odtąd głównym powodem Jego prześladowania, aż po chęć zabicia Go, będzie Jego utożsamienie się z Ojcem.

Właśnie ta jedność Jezusa i Ojca tłumaczy Jego czyny, także uzdrowienie w szabat. Pan Jezus wyjaśnia swoim oponentom, że działa tak jak Ojciec. Daje życie i wskrzesza umarłych.

Aby życie mogło być pełne, musi być szczęśliwe, wolne od ograniczeń choroby, a kiedyś wyrwane także z mocy śmierci. Dlatego prawo szabatu, choć jest ważne, pozostaje jednak drugoplanowe wobec dzieła Ojca i Syna. Ojciec przekazał Synowi władzę i w Nim odbiera cześć.

Aby więc zbliżyć się do Ojca, trzeba wierzyć w Tego, którego posłał – w Jezusa, Jego Syna. Cała ta mowa jest echem słów z prologu Ewangelii Janowej: „Boga nikt nigdy nie widział, Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, On nam Go objawił” (J 1, 18).

Panie Jezu, Ty ukazujesz nam Ojca w Jego dobroci, w Jego miłosierdziu, ukazujesz Go jako źródło życia nie tylko doczesnego, ale także wiecznego. Dziękuję Ci za to. Amen.