Dzień 30 - Powierzamy się opiece Królowej Polski i wstawiennictwu Patronów Polski
30. Powierzamy się opiece Królowej Polski i wstawiennictwu Patronów Polski
W wypełnianiu zobowiązań, jakich podejmujemy się przez Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana, potrzebna nam będzie pomoc z Nieba. Dlatego powierzamy się opiece Królowej Polski i wstawiennictwu świętych Patronów naszej Ojczyzny: św. Wojciecha, św. Stanisława ze Szczepanowa, św. Stanisława Kostki i św. Andrzeja Boboli.
W Jasnogórskich Ślubach Narodu Polskiego złożonych 26 sierpnia 1956 roku kard. Stefan Wyszyński zawarł następujące słowa: Gdy upływa trzy wieki od radosnego dnia, w którym zostałaś Królową Polski, oto my, dzieci Narodu Polskiego i Twoje dzieci, krew z krwi przodków naszych, stajemy znów przed Tobą, pełni tych samych uczuć miłości, wierności i nadziei, jakie ożywiały ongiś Ojców naszych. W tym wzniosłym akcie Naród Polski wyraził swoją wdzięczność za opiekę Maryi Królowej i wszystko złożył u Jej stóp: rodziny nasze, świątynie i domostwa, zagony polne i warsztaty pracy, pługi, młoty i pióra, wszystkie wysiłki myśli naszej, drgnienia serc i porywy woli. Odnawiając śluby przodków, powierzył się Jej opiece i obronie. Patrząc dziś oczyma wiary na minione dziesięciolecia, możemy śmiało stwierdzić, że Maryja Królowa Polski wysłuchała naszych modlitw. Dlatego pełni ufności pragniemy znów powierzyć Jej wstawiennictwu losy naszej Ojczyzny i błagać, by Polska stała się rzeczywistym Królestwem Jezusa Chrystusa.
Wśród świętych uznawanych za Patronów Polski zaraz po Matce Bożej, naszej głównej Patronce, wymienia się św. Wojciecha, biskupa i męczennika, który oddał życie podczas wyprawy misyjnej na ziemie pogańskich Prusów. Jan Paweł II w homilii wygłoszonej w Gnieźnie 3 czerwca 1997 roku z okazji 1000. rocznicy śmierci św. Wojciecha powiedział, że jego przybycie do Polski było po Chrzcie Polski jakby drugim początkiem Kościoła na ziemiach piastowskich, natomiast zasiew jego krwi wciąż przynosi duchowe owoce, a Polska czerpała z niego przez wszystkie stulecia od zarania swej państwowości.
Drugim chronologicznie Patronem Polski jest św. Stanisław ze Szczepanowa, biskup i męczennik. W liście napisanym przez Jana Pawła II w Watykanie 8 maja 2003 roku z okazji 750-lecia kanonizacji Stanisława Biskupa czytamy między innymi, że w zbiorowej pamięci Polaków pozostał jako patron ładu moralnego i ładu społecznego w naszej Ojczyźnie. Dalej papież stwierdził: Uczył ładu moralnego w Państwie, przypominając nawet królowi, że w swym postępowaniu musi się liczyć z niezmiennym Prawem Boga samego. Niewątpliwie jest też św. Stanisław patronem jedności i odrodzenia naszego Narodu.
Z kolei św. Stanisław Kostka jest szczególnie czczony jako Patron polskiej młodzieży. Święty Jan Paweł II między innymi mówił o nim, że miał trudną młodość. Młodzi dzisiaj mają w Polsce trudną młodość, czasem wydaje mi się, że nie potrafią sprostać wyzwaniom, czasem szukają wyjścia poza Ojczyzną. Dla wszystkich: i tych, co odchodzą z Ojczyzny, i tych, co zostają, niech św. Stanisław Kostka będzie patronem – patronem trudnych dróg życia polskiego, życia chrześcijańskiego. Szukajmy u niego stale wspomożenia dla całej młodzieży polskiej, dla całej młodej Polski.
Jest jeszcze św. Andrzej Bobola, jezuita, autor ślubów lwowskich, zamordowany bestialsko przez prawosławnych Kozaków w 1657 roku. Papież Pius XII w encyklice Invictus athletae Christi, opublikowanej w 1957 roku w 300. rocznicę jego męczeństwa, zwracając się zaś bezpośrednio do Polaków, napisał, że Polska zawsze wierna była w dziejach przedmurzem chrześcijaństwa, a historia świadczy, że Bóg tę właśnie rolę narodowi polskiemu przeznaczył. Niechże więc mężnym i stałym sercem usiłują tę rolę wypełnić, unikając wrogich podstępów i zwalczając przy pomocy Bożej wszystkie przeciwności i próby. Niech podnoszą oczy w górę ku tej nagrodzie, jaką Bóg obiecuje tym wszystkim, co z zupełną wiernością, z ochotnym sercem, z gorącą miłością żyją, działając i walcząc dla zachowania i rozszerzenia na ziemi Bożego Królestwa pokoju.
Do listy oficjalnych patronów naszej Ojczyzny dodać warto także liczny zastęp świętych i błogosławionych, synów i córek naszego Narodu, którzy przez heroiczne umiłowanie Boga i bliźniego są dla nas wzorem chrześcijańskiego życia i budowania królestwa Chrystusa w Polsce. Oby za ich wstawiennictwem u Bożego tronu udało się nam wyprosić miłosierdzie dla Ojczyzny.
W wypełnianiu zobowiązań, jakich podejmujemy się przez Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana, potrzebna nam będzie pomoc z Nieba. Dlatego powierzamy się opiece Królowej Polski i wstawiennictwu świętych Patronów naszej Ojczyzny: św. Wojciecha, św. Stanisława ze Szczepanowa, św. Stanisława Kostki i św. Andrzeja Boboli.
W Jasnogórskich Ślubach Narodu Polskiego złożonych 26 sierpnia 1956 roku kard. Stefan Wyszyński zawarł następujące słowa: Gdy upływa trzy wieki od radosnego dnia, w którym zostałaś Królową Polski, oto my, dzieci Narodu Polskiego i Twoje dzieci, krew z krwi przodków naszych, stajemy znów przed Tobą, pełni tych samych uczuć miłości, wierności i nadziei, jakie ożywiały ongiś Ojców naszych. W tym wzniosłym akcie Naród Polski wyraził swoją wdzięczność za opiekę Maryi Królowej i wszystko złożył u Jej stóp: rodziny nasze, świątynie i domostwa, zagony polne i warsztaty pracy, pługi, młoty i pióra, wszystkie wysiłki myśli naszej, drgnienia serc i porywy woli. Odnawiając śluby przodków, powierzył się Jej opiece i obronie. Patrząc dziś oczyma wiary na minione dziesięciolecia, możemy śmiało stwierdzić, że Maryja Królowa Polski wysłuchała naszych modlitw. Dlatego pełni ufności pragniemy znów powierzyć Jej wstawiennictwu losy naszej Ojczyzny i błagać, by Polska stała się rzeczywistym Królestwem Jezusa Chrystusa.
Wśród świętych uznawanych za Patronów Polski zaraz po Matce Bożej, naszej głównej Patronce, wymienia się św. Wojciecha, biskupa i męczennika, który oddał życie podczas wyprawy misyjnej na ziemie pogańskich Prusów. Jan Paweł II w homilii wygłoszonej w Gnieźnie 3 czerwca 1997 roku z okazji 1000. rocznicy śmierci św. Wojciecha powiedział, że jego przybycie do Polski było po Chrzcie Polski jakby drugim początkiem Kościoła na ziemiach piastowskich, natomiast zasiew jego krwi wciąż przynosi duchowe owoce, a Polska czerpała z niego przez wszystkie stulecia od zarania swej państwowości.
Drugim chronologicznie Patronem Polski jest św. Stanisław ze Szczepanowa, biskup i męczennik. W liście napisanym przez Jana Pawła II w Watykanie 8 maja 2003 roku z okazji 750-lecia kanonizacji Stanisława Biskupa czytamy między innymi, że w zbiorowej pamięci Polaków pozostał jako patron ładu moralnego i ładu społecznego w naszej Ojczyźnie. Dalej papież stwierdził: Uczył ładu moralnego w Państwie, przypominając nawet królowi, że w swym postępowaniu musi się liczyć z niezmiennym Prawem Boga samego. Niewątpliwie jest też św. Stanisław patronem jedności i odrodzenia naszego Narodu.
Z kolei św. Stanisław Kostka jest szczególnie czczony jako Patron polskiej młodzieży. Święty Jan Paweł II między innymi mówił o nim, że miał trudną młodość. Młodzi dzisiaj mają w Polsce trudną młodość, czasem wydaje mi się, że nie potrafią sprostać wyzwaniom, czasem szukają wyjścia poza Ojczyzną. Dla wszystkich: i tych, co odchodzą z Ojczyzny, i tych, co zostają, niech św. Stanisław Kostka będzie patronem – patronem trudnych dróg życia polskiego, życia chrześcijańskiego. Szukajmy u niego stale wspomożenia dla całej młodzieży polskiej, dla całej młodej Polski.
Jest jeszcze św. Andrzej Bobola, jezuita, autor ślubów lwowskich, zamordowany bestialsko przez prawosławnych Kozaków w 1657 roku. Papież Pius XII w encyklice Invictus athletae Christi, opublikowanej w 1957 roku w 300. rocznicę jego męczeństwa, zwracając się zaś bezpośrednio do Polaków, napisał, że Polska zawsze wierna była w dziejach przedmurzem chrześcijaństwa, a historia świadczy, że Bóg tę właśnie rolę narodowi polskiemu przeznaczył. Niechże więc mężnym i stałym sercem usiłują tę rolę wypełnić, unikając wrogich podstępów i zwalczając przy pomocy Bożej wszystkie przeciwności i próby. Niech podnoszą oczy w górę ku tej nagrodzie, jaką Bóg obiecuje tym wszystkim, co z zupełną wiernością, z ochotnym sercem, z gorącą miłością żyją, działając i walcząc dla zachowania i rozszerzenia na ziemi Bożego Królestwa pokoju.
Do listy oficjalnych patronów naszej Ojczyzny dodać warto także liczny zastęp świętych i błogosławionych, synów i córek naszego Narodu, którzy przez heroiczne umiłowanie Boga i bliźniego są dla nas wzorem chrześcijańskiego życia i budowania królestwa Chrystusa w Polsce. Oby za ich wstawiennictwem u Bożego tronu udało się nam wyprosić miłosierdzie dla Ojczyzny.