Duchu Święty, zechciej być Mistrzem
Całego mego serca, by kochało,
Mojego umysłu, by poznawał,
Mego języka, by zdobywał dusze;
Moich zmysłów i umiejętności
Użyj do działania lub cierpienia dla Ciebie;
Także moich dóbr i mego bólu.
Niechaj wszystko Tobie służy.
Uczyń z mojego serca świątynię,
Z mego języka narzędzie,
Przykładne i wymowne.
Przez Jezusa i Maryję
Króluj we mnie z mocą,
Abym mógł wiecznie chwalić
Boga jedynego.
(św. Ludwik Maria Grignion de Montfort)

Duchu Święty, Boże, Duchu Miłości i Prawdy, który wraz z Ojcem i Synem królujesz w chwale Nieba, przybądź do naszych serc i rozpal je gorącym pragnieniem służenia Jezusowi Królowi całym naszym życiem. Prosimy Cię, oświeć nasze umysły i udziel nam łaski do odróżniania Twoich natchnień od innych poruszeń duszy, byśmy bez zwodzeń i zaniedbań szli za głosem Prawdy. Prowadź nas w swej opiekuńczej mocy drogą zbawienia i doprowadź nas do współkrólowania z Jezusem w Królestwie życia wiecznego. Amen.

Siedmiodniowe Nabożeństwo Intronizacyjne
Dzień 3. ku chwale Ducha Świętego

Duch Święty, który czyni nas chrześcijanami
i podnosi nas do życia nadprzyrodzonego, jest
prawdziwym i najgłębszym źródłem i fundamentem
zarówno naszej duchowości, jak i zewnętrznej
działalności apostolskiej.
Jeśli chcemy być mądrzy i jeśli chcemy dać
Kościołowi to, czego on przede wszystkim potrzebuje-
Ducha Świętego, musimy trwać z całą wiernością,
zawsze gotowi na ożywiające spotkanie z Nim w
miejscu ściśle określonym: a jest nim życie wewnętrzne.
Papież Paweł VI.

Małgosiu... Jan XXIII powiedział również: "Jestem przekonany, że chrześcijanie na tym świecie liczą się tylko wtedy, gdy przynoszą pokój"... Ojciec Św. Franciszek wyraził się dosadniej: "... są głosy, które chciałyby zawrócić wstecz. To się nazywa: być upartym. To się nazywa: chcieć oswoić Ducha Świętego. To się nazywa: stać się być głupim i opieszałym w sercu" - Czy trzeba jeszcze czegoś więcej? Czy jeszcze za mało gołębi pokoju zostało wypuszczonych dla świata, choćby poprzez ostatnie trzy pontyfikaty (?) Są serca tak zatwardziałe, że gdyby nawet sam Bóg zszedł z nieba, też pewnie byłyby wątpliwości i opory...

Tyle już zostało powiedziane, napisane, wygłoszone... kto chce idzie za Głosem Prawdy, kto nie... jak zawsze wolna wola, wolny wybór...

Kilka słów o Słowie 28.I.2013

"Można być świętym z pastorałem w ręku, ale tak samo dobrze można nim zostać, mając w ręku miotłę." (też Jan XXIII)

♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱♱

Miłości Boża, więzi świętości, która jednoczysz Ojca Wszechmogącego i Jego Błogosławionego Syna; Duchu Obrońco, który możesz wszystko; słodki Pocieszycielu smutnych, napełnij moje serce mocą Twego uzdrowienia. Niech Twoja miłosna obecność napełni radością, dzięki Twojej jaśniejącej i promiennej światłości, zakamarki mojego sumienia, które jest świątynią opuszczoną. Przyjdź i ożyw swą obfitą rosą to, co zwiędło w czasie długiej suszy. Przyjdź, o przyjdź, Ty najlepszy Pocieszycielu mojej zbolałej duszy. Jesteś jej wsparciem w doświadczeniu i w trudnym życiu. Przyjdź Ty, który obmywasz, co nieczyste i leczysz moje rany. Przyjdź, Mocy słabych, podtrzymaj tych, którzy się chwieją. Przyjdź Ty, który pouczasz pokornych i zwyciężasz zarozumiałych. Przyjdź, Ojcze sierot, pełen czułości, który osądzasz pobłażliwie wdowy. Przyjdź, nadziejo biednych, umocnienie tych, którzy się potykają. Przyjdź, cudowna chwało wszystkiego, co żyje. Przyjdź, gwiazdo marynarzy i porcie rozbitków. Przyjdź, jedyne zbawienie umierających. Przyjdź, najświętszy z duchów, przyjdź i zmiłuj się nade mną. Uczyń mnie podobnym do Ciebie i pochyl się łaskawie nade mną. Niech moja małość znajdzie łaskę u Twojej wielkości, moja słabość w Twojej sile i mocy. Niech wszystko się stanie według Twego nieskończonego miłosierdzia, przez Jezusa Chrystusa, mojego Zbawiciela, który żyje w jedności z Ojcem i Tobą, który jest Bogiem na wieki wieków. Amen.
/Jan z Fecamp /

W ręce Twe, Panie, składam ducha mego.Ps 31

W homilii papież mówił, ze wydaje się, iż wszyscy jesteśmy zadowoleni z obecności Ducha Świętego, ale „to nieprawda”. Jako przykład podał Sobór Watykański II, który był „pięknym dziełem Ducha Świętego”. Jan XXIII, który go zwołał, zdawał się być dobrym proboszczem i był posłuszny Duchowi Świętemu. - Ale czy po 50 latach zrobiliśmy wszystko, co na Soborze powiedział Duch Święty? - pytał papież. Jego zdaniem tak się nie stało. - Świętujemy tę rocznicę, budujmy pomnik, ale po to, by nie przeszkadzał. Nie chcemy się zmienić. Co więcej, są głosy, które chciałyby zawrócić wstecz. To się nazywa: być upartym. To się nazywa: chcieć oswoić Ducha Świętego. To się nazywa: stać się być głupim i opieszałym w sercu - przekonywał Ojciec Święty.
info.wiara.pl/doc/1523666.Papiez-…