12 wskazówek mogocych świadczyć o powołaniu do życia w stanie duchownym.
Poniżej znajduje się lista niektórych oznak powołania, pochodzą one głównie z dzieł ojca Gautrelet, S.J. oraz notatek z rekolekcji. Nikt nie powinien spodziewać się, że wystąpią wszystkie te znaki, ale jeśli niektóre z nich przynajmniej nie są postrzegane, osoba może śmiało powiedzieć, że nie ma powołania:
1. Pragnienie posiadania powołania zakonnego wraz z przekonaniem, że Bóg wzywa cię. To pragnienie jest zwykle najsilniej odczuwalne, gdy dusza jest spokojna, po Komunii Świętej, w chwilach wolnych od niepokojów dnia codziennego.
2. Rosnącym pociągiem do modlitwy i rzeczy świętych, oraz z tęsknotą do życia ukrytego oraz pragnienie, aby być bardziej ściśle zjednoczeną z Bogiem.
3. Odczucie nienawiści do świata, przekonanie o jego pustkce i niezdolności zadowolić duszę. To uczucie jest zazwyczaj najsilniejsze pośród ziemskich rozrywek.
4. Obawa przed popełnieniem grzechu, w który łatwo jest popaść i pragnienie ucieczki od niebezpieczeństw i pokus świata.
5. Czasami jest znakiem powołania gdy osoba obawia się, że Bóg może ją powołać; kiedy się modli, aby nie mieć powołania a jednocześnie nie może pozbyć się tej myśli ze swego umysłu.
Gdy głos powołania jest usłyszany, wkrótce ustępuje miejsca przyciąganiu.
Ojciec Lehmkulhl mówi:
"Nie trzeba mieć naturalnej skłonności do życia zakonnego; przeciwnie,
boskie powołanie może iść w zgodzie z naturalnym wstrętem od tego stanu."
6. Gorliwość o duszę.
Pragnienie aby dbać o piękno nieśmiertelnej duszy oraz współpracować z Bogiem dla ich zbawienia.
7. Pragnienie poświęcenia doczesnego życia, aby zdobyć skarb wieczny.
8. Pragną aby odpokutować grzechy własne i bliźnich oraz unikać pokus,
którym ze względu na nasze słabości nie moglibyśmy się oprzeć.
9. Szacunkiem dla dziewictwa i celibatu.
10. Szczęście, które przynosi myśl o życiu zakonnym, przynoszącym pomoc, pokój, zasługę i nagrodę wieczną.
11. Pragnienie poświęcenia siebie i porzucenia wszystkiego z miłości do Jezusa Chrystusa, pragnienie aby dla Niego cierpieć.
12. Gotowość życia w ubóstwie, bez majątku, tytułów i zaszczytów oraz zgoda na pełnienie wyznaczonych obowiązków, jest dowodem prawdziwego powołania.
Źródło: dominicansisterswanganui.blogspot.nl/p/religious-vocations.html
Proszę o ewentualne komentarze odnośnie tłumaczenia