Wczoraj rozmawiałam z kuzynką. Jej uboga sąsiadka, pracuje w jakiejś firmie pakowalniczej. Po pierwszym miesiącu pracy, popłakała się jak opowiadała jak jest w pracy. Powiedziała jej, że ok, że nie boi się pracy, ale zarabia mniej ok 1 tys jak Ukrainki, bo oni dostają dodatkowo 40 zł na mieszkanie oraz dostają pełne wyżywienie w formie cateringu codziennie, a ona dwa dni przed wypłatą nic nie miała do jedzenia i była bardzo głodna. Oczywiście zrobiliśmy zarzutkę i kupimy zapas jedzenia dla tej kobiety.

Dlaczego ta kobieta nie upomina się o swoje. Bierna postawa wobec tego, co się dzieje jest cichym przyzwoleniem. Polacy cały czas są sprawdzani na ile są pozwalają. I jest jak jest. Proponuję stawiać opór i iść po swoje. Nie wierzyć w to, że jeden człowiek nic nie zdziała. Bzdura! Zdziała, ale musi być tak konsekwentny jak ten zaprzały system. Uprzykrzać życie instytucjom, tzw. urzędom, służbom, włodarzom. Powodzenia!