30 lipca - Śś. Abdona i Sennena, Męczenników
Święci Abdon i Sennen, męczennicy. (Około r. 250.)
Po zwycięstwie Decyusza cesarza nad Persami prześladowanie przeniosło się także na mieszkańców chrześcijańskich podbitego kraju. Pomiędzy innymi pojmano biskupa Polichromiusza oraz kapłanów Parmeniusza, Elima, Chrysotela, dyakonów Łukasza i Mukona. Stawiony przed sad, Polichromiusz milczał na wszystkie zarzuty i groźby; natomiast Parmeniusz śmiało się za niego odezwał, że zbyt święte są prawdy wiary, aby poganom bałwochwalczym bez powodu ich udzielać. Za te rzekome bluźnierstwa wydarto mu język; srogą przecież karą wedle podania mowy nie stracił; błagał więc okaleczony swego biskupa, aby za nim do Boga się wstawiał wobec bliskiego męczeństwa. Polichromiusza bowiem, który milczenia nie przerywał, kazał Decyusz na śmierć ubić. Ciało porzucone pochowali uczciwie dwaj wybitni Persowie, Abdon i Sennen, bo potajemnie sami wyznawali prawdę Jezusową. Wkrótce po Polychromiuszu śmierć poniosło męczeńską otoczenie biskupa; i ciała porzucone kapłanów i dyakonów uczciwym uzacnili pogrzebem Abdon i Sennen. Wiadomość o czynnościach tych doszła do uszu Decyusza. Stawieni przed cesarzem, otwarcie się oboje przyznali, że są chrześcijanami, a stąd grzebanie męczenników uważali za swój święty obowiązek. Wtrąceni do więzienia, aby odczekać wyroku, ochoczo znosili cierpienia kaźni, bo uważali ją sobie za zaszczytną chlubę. W tym samym czasie krew przelali swą za wiarę dwaj inni dostojnicy Olympiusz i Maksym. Ciała ich pochowali krewni więzionych dwóch wyznawców perskich. Dostojność rodu Abdona i Sennena nakłoniła Decyusza do odwleczenia wyroku. Zabrał ich z sobą do Rzymu i ubranych w pyszne szaty przywiódł przed senat, domagając się od więźniów ofiar pogańskich. Przetrwali wyznawcy i ostatnią tę próbę; skazani na śmierć, mieli życie oddać wśród publicznych igrzysk. Na widowisko dla ludu przygotowano lwy i niedźwiedzie; ofiarą ich dzikiej żarłoczności mieli zostać Abdon i Sennen. Kiedy zaś zwierzęta wygłodzone i rozjuszone przypadły do stóp męczenników, nie czyniąc im żadnej szkody, Waleryan namiestnik cesarski oddał skazańców w ręce kata. Ciała ich pochował potajemnie subdyakon Kwiryn. Śmierć św. Abdona i Sennena przypada na rok 250. Kościół czci ich pamięć na dniu 30. lipca.
siomi1.w.interiowo.pl/30.lipca.html
Po zwycięstwie Decyusza cesarza nad Persami prześladowanie przeniosło się także na mieszkańców chrześcijańskich podbitego kraju. Pomiędzy innymi pojmano biskupa Polichromiusza oraz kapłanów Parmeniusza, Elima, Chrysotela, dyakonów Łukasza i Mukona. Stawiony przed sad, Polichromiusz milczał na wszystkie zarzuty i groźby; natomiast Parmeniusz śmiało się za niego odezwał, że zbyt święte są prawdy wiary, aby poganom bałwochwalczym bez powodu ich udzielać. Za te rzekome bluźnierstwa wydarto mu język; srogą przecież karą wedle podania mowy nie stracił; błagał więc okaleczony swego biskupa, aby za nim do Boga się wstawiał wobec bliskiego męczeństwa. Polichromiusza bowiem, który milczenia nie przerywał, kazał Decyusz na śmierć ubić. Ciało porzucone pochowali uczciwie dwaj wybitni Persowie, Abdon i Sennen, bo potajemnie sami wyznawali prawdę Jezusową. Wkrótce po Polychromiuszu śmierć poniosło męczeńską otoczenie biskupa; i ciała porzucone kapłanów i dyakonów uczciwym uzacnili pogrzebem Abdon i Sennen. Wiadomość o czynnościach tych doszła do uszu Decyusza. Stawieni przed cesarzem, otwarcie się oboje przyznali, że są chrześcijanami, a stąd grzebanie męczenników uważali za swój święty obowiązek. Wtrąceni do więzienia, aby odczekać wyroku, ochoczo znosili cierpienia kaźni, bo uważali ją sobie za zaszczytną chlubę. W tym samym czasie krew przelali swą za wiarę dwaj inni dostojnicy Olympiusz i Maksym. Ciała ich pochowali krewni więzionych dwóch wyznawców perskich. Dostojność rodu Abdona i Sennena nakłoniła Decyusza do odwleczenia wyroku. Zabrał ich z sobą do Rzymu i ubranych w pyszne szaty przywiódł przed senat, domagając się od więźniów ofiar pogańskich. Przetrwali wyznawcy i ostatnią tę próbę; skazani na śmierć, mieli życie oddać wśród publicznych igrzysk. Na widowisko dla ludu przygotowano lwy i niedźwiedzie; ofiarą ich dzikiej żarłoczności mieli zostać Abdon i Sennen. Kiedy zaś zwierzęta wygłodzone i rozjuszone przypadły do stóp męczenników, nie czyniąc im żadnej szkody, Waleryan namiestnik cesarski oddał skazańców w ręce kata. Ciała ich pochował potajemnie subdyakon Kwiryn. Śmierć św. Abdona i Sennena przypada na rok 250. Kościół czci ich pamięć na dniu 30. lipca.
siomi1.w.interiowo.pl/30.lipca.html