,,Pokorny to nie słabeusz. Nie ma pokory u człowieka zdeptanego, który się na to zgodził. Jak jest pycha zuchwałości, tak też pycha rezygnacji z siebie, tchórzostwa ,takiej samorezygnacji. Wprawdzie mamy się uniżać przed Panem Bogiem, mamy być usłużni, mamy się dla nich poświęcać i życie za nich nawet oddawać , ale nie wolno nam zgodzić się na dyktat cudzej pychy. To nie jest pokora. Nie. Pokorny jest skuteczny, mocny i na pokornego nie ma argumentów. Więc pokora to MOC, A NIE SŁABOŚC CZŁOWIEKA , KTÓRY ZREZYGNOWAŁ I POZWOLIŁ SIĘ rozgrabić i on się nie liczy, bo on jest pokorny. Można na niego nie zwracać uwagi, bo on jest niegroźny , bo on jest pokorny. To nie jest pokorny człowiek, ale niewolnik. Niech ciebie nie uczą pokory wrogowie twojego zbawienia. Ty się pokory swojej ucz od Pana Boga i we wspólnocie ludzi , którzy cie kochają.''

MementoMori+++

Tak, modlitwa i to jeszcze za zatwardziałych grzeszników jest szczytem pokory. Bez naszej modlitwy grzesznik może się potępić, a uratowanie choć jednej duszy, od wiecznego potępienia ma ogromną zasługę i nam samym też przynosi ogromny pożytek i korzyść, gdyż jeśli uratujemy kogoś przed piekłem sami na pewno tam nie trafimy. Im więcej dusz nam się uda uratować, tym większa wartość i nagroda. A także mamy w tych uratowanych duszach wspomożycieli, którzy się nieustannie za nas modlą i są nam bezgranicznie wdzięczni.