Dzień 29 - Zawierzamy Jezusowi Królowi wszystkie narody świata
29. Zawierzamy Jezusowi Królowi wszystkie narody świata
Apokalipsa zawiera wizję, w której ludzie zwyciężający Bestię stoją z harfami nad brzegiem morza i śpiewają pieśń następującej treści: Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże wszechwładny! Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi, o Królu narodów! (Ap 15, 3). W Jubileuszowym Akcie Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana zawierzamy Mu wszystkie narody świata, a zwłaszcza te, które stały się sprawcami naszego polskiego krzyża. Prosimy też, by rozpoznały w Jezusie swego prawowitego Pana i Króla oraz by wykorzystały czas dany im przez Boga Ojca na dobrowolne poddanie się panowaniu Chrystusa.
Królewska władza Boga nad narodami wynika z Jego stwórczego aktu, a Chrystus uczestniczy w tej władzy jako Syn Boży. O władzy Boga nad narodami informuje nas Pismo Święte. Wielokrotnie opiewają ją Psalmy, na przykład Psalm 22, zapowiadający nawrócenie wszystkich ludów: Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi; i oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogańskie, bo władza królewska należy do Pana i On panuje nad narodami (Ps 22, 28-29). Do wysławiania Boga królującego nad narodami nawołuje Psalm 47: Śpiewajcie naszemu Bogu, śpiewajcie; śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie! Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, hymn zaśpiewajcie! Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiada na swym świętym tronie (Ps 47, 7-9). Z kolei Psalm 67 jako owoc Bożego błogosławieństwa ukazuje poznanie Bożej drogi zbawienia przez wszystkie ludy i dodaje: Niech się narody cieszą i weselą, że Ty ludami rządzisz sprawiedliwie i kierujesz narodami na ziemi. Niech Ciebie, Boże wysławiają ludy, niech wszystkie narody dają Ci chwałę! (Ps 67, 5-6).
Entuzjastyczny nastrój tych fragmentów trzeba jednak skonfrontować z treścią Psalmu 2. Zaczyna się on od pytania o przyczynę buntów wszczynanych przez narody i ich władców przeciwko Bogu i Jego Pomazańcowi. Ponieważ mowa tu o Namaszczonym, tradycja żydowska odczytywała ten psalm jako utwór mesjański, a chrześcijanie odnoszą go wprost do Jezusa Chrystusa. Narody i ich władcy chcą wyrwać się spod władzy Boga, nie chcą królowania Chrystusa. Bóg jednak w obliczu rewolty potwierdza swym autorytetem królewską władzę Mesjasza, nazywa Go swoim Synem i oddaje Mu narody we władanie. Pozwala Mu również wymierzyć karę buntownikom: Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza ich pokruszysz. Psalm kończy się wezwaniem skierowanym do przywódców, by poddali się władzy Boga i złożyli Mu hołd: A teraz, królowie, zrozumcie, nauczcie się, sędziowie ziemi! Służcie Panu z bojaźnią i Jego nogi ze drżeniem całujcie, bo zapłonie gniewem i poginiecie w drodze, gdyż gniew Jego prędko wybucha. Szczęśliwi wszyscy, co w Nim szukają ucieczki (Ps 2, 10-12). Warto dodać, że motyw żelaznej rózgi i pokruszonych glinianych garnków powraca w Apokalipsie, między innymi we fragmencie opisującym zwycięstwo odniesione przez Króla królów i Pana panów nad Bestią, służącymi jej królami oraz ich wojskami (por. Ap 19).
Gdy w naszym Jubileuszowym Akcie Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana zawierzamy Mu wszystkie narody świata, czynimy to z nadzieją, że przykład Polski zmobilizuje do walki o Królestwo Boże inne narody. Z drugiej jednak strony mamy świadomość, że wiele krajów pogrążonych jest w jawnym buncie przeciwko Chrystusowi. To skłania nas do żarliwej modlitwy o ich nawrócenie i o pokój na świecie.
Służebnica Boża Rozalia Celakówna zachęca nas do modlitwy o to, aby wszystkie państwa przyjęły królowanie Pana Jezusa: Ty Jezu wiesz, że tu chodzi o Ciebie byś był Panie znany i kochany przez cały świat. Niech nasza miłość ku Tobie pociągnie ku Tobie wszystkie narody ziemi, za które my oddajemy się całkowicie w ofierze. Włączmy się w to błaganie pokornej krakowskiej pielęgniarki i prośmy, aby Pan Jezus objął swą królewską władzą Polskę i wszystkie narody.
Apokalipsa zawiera wizję, w której ludzie zwyciężający Bestię stoją z harfami nad brzegiem morza i śpiewają pieśń następującej treści: Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże wszechwładny! Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi, o Królu narodów! (Ap 15, 3). W Jubileuszowym Akcie Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana zawierzamy Mu wszystkie narody świata, a zwłaszcza te, które stały się sprawcami naszego polskiego krzyża. Prosimy też, by rozpoznały w Jezusie swego prawowitego Pana i Króla oraz by wykorzystały czas dany im przez Boga Ojca na dobrowolne poddanie się panowaniu Chrystusa.
Królewska władza Boga nad narodami wynika z Jego stwórczego aktu, a Chrystus uczestniczy w tej władzy jako Syn Boży. O władzy Boga nad narodami informuje nas Pismo Święte. Wielokrotnie opiewają ją Psalmy, na przykład Psalm 22, zapowiadający nawrócenie wszystkich ludów: Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi; i oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogańskie, bo władza królewska należy do Pana i On panuje nad narodami (Ps 22, 28-29). Do wysławiania Boga królującego nad narodami nawołuje Psalm 47: Śpiewajcie naszemu Bogu, śpiewajcie; śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie! Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, hymn zaśpiewajcie! Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiada na swym świętym tronie (Ps 47, 7-9). Z kolei Psalm 67 jako owoc Bożego błogosławieństwa ukazuje poznanie Bożej drogi zbawienia przez wszystkie ludy i dodaje: Niech się narody cieszą i weselą, że Ty ludami rządzisz sprawiedliwie i kierujesz narodami na ziemi. Niech Ciebie, Boże wysławiają ludy, niech wszystkie narody dają Ci chwałę! (Ps 67, 5-6).
Entuzjastyczny nastrój tych fragmentów trzeba jednak skonfrontować z treścią Psalmu 2. Zaczyna się on od pytania o przyczynę buntów wszczynanych przez narody i ich władców przeciwko Bogu i Jego Pomazańcowi. Ponieważ mowa tu o Namaszczonym, tradycja żydowska odczytywała ten psalm jako utwór mesjański, a chrześcijanie odnoszą go wprost do Jezusa Chrystusa. Narody i ich władcy chcą wyrwać się spod władzy Boga, nie chcą królowania Chrystusa. Bóg jednak w obliczu rewolty potwierdza swym autorytetem królewską władzę Mesjasza, nazywa Go swoim Synem i oddaje Mu narody we władanie. Pozwala Mu również wymierzyć karę buntownikom: Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza ich pokruszysz. Psalm kończy się wezwaniem skierowanym do przywódców, by poddali się władzy Boga i złożyli Mu hołd: A teraz, królowie, zrozumcie, nauczcie się, sędziowie ziemi! Służcie Panu z bojaźnią i Jego nogi ze drżeniem całujcie, bo zapłonie gniewem i poginiecie w drodze, gdyż gniew Jego prędko wybucha. Szczęśliwi wszyscy, co w Nim szukają ucieczki (Ps 2, 10-12). Warto dodać, że motyw żelaznej rózgi i pokruszonych glinianych garnków powraca w Apokalipsie, między innymi we fragmencie opisującym zwycięstwo odniesione przez Króla królów i Pana panów nad Bestią, służącymi jej królami oraz ich wojskami (por. Ap 19).
Gdy w naszym Jubileuszowym Akcie Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana zawierzamy Mu wszystkie narody świata, czynimy to z nadzieją, że przykład Polski zmobilizuje do walki o Królestwo Boże inne narody. Z drugiej jednak strony mamy świadomość, że wiele krajów pogrążonych jest w jawnym buncie przeciwko Chrystusowi. To skłania nas do żarliwej modlitwy o ich nawrócenie i o pokój na świecie.
Służebnica Boża Rozalia Celakówna zachęca nas do modlitwy o to, aby wszystkie państwa przyjęły królowanie Pana Jezusa: Ty Jezu wiesz, że tu chodzi o Ciebie byś był Panie znany i kochany przez cały świat. Niech nasza miłość ku Tobie pociągnie ku Tobie wszystkie narody ziemi, za które my oddajemy się całkowicie w ofierze. Włączmy się w to błaganie pokornej krakowskiej pielęgniarki i prośmy, aby Pan Jezus objął swą królewską władzą Polskę i wszystkie narody.