Święty Pius był wedle przekazanego podania synem niejakiegoś Rufina; miejscem jego rodzinnem miała być Akwileja. Przyjęty do duchowieństwa rzymskiego tak się zasłużył, że po śmierci papieża Hygina r. 142 objął ster Kościoła, zasiadając na Stolicy Piotrowej. Potępił jako najwyższy pasterz błędy gnostyka Walentyna, nie chciał przyjąć do łączności z Kościołem heretyka Marciona. W powstających już wtenczas zatargach o dzień, w którym ma się obchodzić Wielkanoc, rozstrzygnął podobno, że niedziela ma być dniem tym świątecznym. On to też miał zamienić dom św. Pudensa, w którym kiedyś przebywał św. Piotr, na wspaniałą świątynię pod wezwaniem Dobrego Pasterza. Może z tem wezwaniem stoi w związku księga, jaką wówczas ułożył Hermes, brat papieża, także pod napisem "Pasterz". Przypisują też Piusowi niektóre przepisy liturgiczne i wyznaczenie kary za brak uwagi podczas ofiary Mszy św. Nie wiemy z pewnością, czy papież ten umarł śmiercią męczeńską; nosi zaszczytne miano męczennika dla cierpień duszy i ciała, jakie ponosić musiał w dość burzliwych czasach za cesarza Antonina. Śmierć Piusa przypada na rok 154, ponieważ św. Polykarp, który umarł r. 155, jeszcze odnosił się z sprawawi do Aniceta, następcy Piusa I. Kościół święci pamięć Piusa I na dniu 11. lipca
