VII Bliskie Spotkanie Chrześcijan i Żydów
W ostatnich dniach odeszły dwie postacie szczególnie ważne dla dialogu chrześcijan i Żydów – prof. Władysław Bartoszewski i legendarny rabin Rzymu Elio Toaff. Dlatego dzisiejsze spotkanie chcemy dedykować nie tylko męczennikom getta, ale także tym wielkim ludziom – powiedział podczas VII Bliskiego Spotkania Chrześcijan i Żydów, które odbyło się 26 kwietnia w kościele św. Andrzeja i św. Alberta Chmielowskiego na Placu Teatralnym, Bogdan Białek, współprzewodniczący Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów.
Na wstępie Bogdan Białek przypomniał, że mające już swoją tradycję spotkania chrześcijan i Żydów odbywają się na przemian w kościele i w synagodze. Nawiązując do obchodzonej 19 kwietnia 70. Rocznicy Powstania w Getcie Warszawskim wyraził nadzieję, że obok wspaniałego muzeum Powstania Warszawskiego powstanie drugie, przypominające bohaterską walkę mieszkańców getta o wyzwolenie, i że oba te muzea połączą się w jedno – Muzeum Powstań Warszawskich.
Tymczasem Stanisław Krajewski w swoim wystąpieniu przywołał postaci zmarłych w kwietniu rabina Elio Toaffa i prof. Władysława Bartoszewskiego. Zaznaczył, że obaj byli ludźmi dialogu. Rabin Toaff jako pierwszy przyjął w rzymskiej synagodze 13 kwietnia 1986 r. papieża Jana Pawła II. Aby tego dokonać musiał pokonać wiele uprzedzeń i obaw członków swojej wspólnoty, jednak im nie uległ i dokonał tego, co z powodu historycznych zaszłości wydawało się niemożliwe. Z kolei prof. Bartoszewski utrzymywał z Żydami stosunki oparte na szacunku i przyjaźni. Był łącznikiem pomiędzy Kościołem katolickim i Żydami, a także honorowym obywatelem Izraela.
Następnie uczestnicy wysłuchali psalmu 91. w językach hebrajskim i polskim. Komentarze do Psalmu wygłosili o. Marek Nowak OP i Jakub Doman z synagogi EC Chaim. O. Marek Nowak zaznaczył, że słowa tego psalmu, przetłumaczone przez jednego z najważniejszych rodzimych poetów, Jana Kochanowskiego, bardzo głęboko wrosły w polską pobożność i są Polakom doskonale znane. Lubimy je śpiewać w sytuacjach trudnych i po ludzku nie do rozwiązania, ponieważ mówią o ufności wbrew wszystkiemu. Przypomniał, że psalm ten przywołany jest w Ewangelii w scenie kuszenia Chrystusa i może być traktowany jako przestroga przed wystawianiem Boga na próbę.
Tymczasem Jakub Doman wyjaśnił, że psalm 91. był pieśnią śpiewaną przez Żydów na pogrzebach, w momencie gdy kondukt żałobny zbliżał się do miejsca pochówku. Ponieważ mówi o ogromnej wierze – został napisany prawdopodobnie wtedy, gdy Izrael został zaatakowany przez wojska Asyryjczyków- jego słowa uwalniają z lęku i oddalają rozpacz. W ich kontekście nawet śmierć nie wydaje się straszna.
Na zakończenie spotkania zgromadzeni wysłuchali koncertu izraelskiego flecisty Anatolija Kogana i pianisty Konstantego Wileńskiego.
Na wstępie Bogdan Białek przypomniał, że mające już swoją tradycję spotkania chrześcijan i Żydów odbywają się na przemian w kościele i w synagodze. Nawiązując do obchodzonej 19 kwietnia 70. Rocznicy Powstania w Getcie Warszawskim wyraził nadzieję, że obok wspaniałego muzeum Powstania Warszawskiego powstanie drugie, przypominające bohaterską walkę mieszkańców getta o wyzwolenie, i że oba te muzea połączą się w jedno – Muzeum Powstań Warszawskich.
Tymczasem Stanisław Krajewski w swoim wystąpieniu przywołał postaci zmarłych w kwietniu rabina Elio Toaffa i prof. Władysława Bartoszewskiego. Zaznaczył, że obaj byli ludźmi dialogu. Rabin Toaff jako pierwszy przyjął w rzymskiej synagodze 13 kwietnia 1986 r. papieża Jana Pawła II. Aby tego dokonać musiał pokonać wiele uprzedzeń i obaw członków swojej wspólnoty, jednak im nie uległ i dokonał tego, co z powodu historycznych zaszłości wydawało się niemożliwe. Z kolei prof. Bartoszewski utrzymywał z Żydami stosunki oparte na szacunku i przyjaźni. Był łącznikiem pomiędzy Kościołem katolickim i Żydami, a także honorowym obywatelem Izraela.
Następnie uczestnicy wysłuchali psalmu 91. w językach hebrajskim i polskim. Komentarze do Psalmu wygłosili o. Marek Nowak OP i Jakub Doman z synagogi EC Chaim. O. Marek Nowak zaznaczył, że słowa tego psalmu, przetłumaczone przez jednego z najważniejszych rodzimych poetów, Jana Kochanowskiego, bardzo głęboko wrosły w polską pobożność i są Polakom doskonale znane. Lubimy je śpiewać w sytuacjach trudnych i po ludzku nie do rozwiązania, ponieważ mówią o ufności wbrew wszystkiemu. Przypomniał, że psalm ten przywołany jest w Ewangelii w scenie kuszenia Chrystusa i może być traktowany jako przestroga przed wystawianiem Boga na próbę.
Tymczasem Jakub Doman wyjaśnił, że psalm 91. był pieśnią śpiewaną przez Żydów na pogrzebach, w momencie gdy kondukt żałobny zbliżał się do miejsca pochówku. Ponieważ mówi o ogromnej wierze – został napisany prawdopodobnie wtedy, gdy Izrael został zaatakowany przez wojska Asyryjczyków- jego słowa uwalniają z lęku i oddalają rozpacz. W ich kontekście nawet śmierć nie wydaje się straszna.
Na zakończenie spotkania zgromadzeni wysłuchali koncertu izraelskiego flecisty Anatolija Kogana i pianisty Konstantego Wileńskiego.