Skoro w odpowiedzi na temat o fascynacji miłością: by być katolikiem, pojawiła się kontra o prostytucji, pozwolę sobie na takie rozważanie:

Ewangelijna szata godowa bynajmniej nie jest bezgrzesznością. Nie jest też (aż) stanem łaski uświęcającej. Z samego tekstu ewangelijnego wynika, że jest obracaniem powierzonym skarbem. Prymas Polski, jak mi się wydaje, nacisk kładzie na obracanie darem Chrztu św., który jest w nas złożony. Wniosek mój bierze się stąd, że Prymas powiedział: <<zatrzymać się na modlitwie, by nas ponownie zafascynowała<< (co ? - miłość Boga). Tak więc - wnioskuję - ewangelijna szata godowa bynajmniej nie jest jakimś wymaganiem, do którego trzeba dojrzeć. Jest czymś, co każdy zaproszony jest w stanie przyjąć. Jest czymś o czym zaproszony wie, że powinien przyjąć by nie obrazić wystawiającego ucztę. W szczególności, kombinuję sobie, wystarczy by w kobiecie pracującej była wdzięczność dla wystawiającego ucztę. Zwyczajna wdzięczność kobiety, która np. >>dupczy się dla niemieckich<<.
Bóg jest dobry. Jest to jeden z powodów fascynacji Nim. (Mojej fascynacji).