Intronizacja rozumiana w publikowanych orędziach Rozali Celakówny:Akt Intronizacyjny zdecydowanego wyboru pomiędzy Jezusem a Lucyferem, jest ostatnią szansą na ocalenie prawdy i siebie samych.
a) oddanie publicznej czci Jezusowi Chrystusowi Królowi Wszechświata. Z Woli Ojca Syn Boży, Jezus Chrystus jest Królem stworzenia, który pragnie – dla naszego dobra, także być Królem naszej wolnej woli, w obszarze naszych serc. W ten sposób rozumiana intronizacja oznacza zaproszenie Boga do serc ludzkich: to dobrowolny wybór drogi świętości życia.
b) oddanie całego narodu polskiego pod opiekę Chrystusa Króla, Który byłby wzywany jako KRÓL POLSKI. Skoro zakres królowania Maryi wchodzi w Jej podporządkowane Chrystusowi Boże macierzyństwo, mamy więc tym bardziej odwagę zwrócić się do Syna Królowej Polski, jako Króla narodu polskiego.
„Jasna Góra stała się stolicą duchową Polski, do której ze wszystkich stron ojczystej ziemi podążają pielgrzymi, aby odnaleźć tutaj jedność z Chrystusem Panem poprzez Serce Jego Matki". [Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy św. odprawionej pod Szczytem Jasnej Góry dla pielgrzymów z Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego]
Tytuł „CHRYSTUS KRÓL POLSKI” ma zatem głębokie odniesienie do Ślubów Jasnogórskich. „…Przyrzekamy uczynić wszystko, co leży w naszej mocy, aby Polska była rzeczywistym królestwem Twoim i Twojego Syna, poddanym całkowicie pod Twoje panowanie, w życiu naszym osobistym, rodzinnym, narodowym i społecznym…”.
„… Przyrzekamy Ci umacniać w rodzinach królowanie Syna Twego Jezusa Chrystusa, bronić czci imienia Bożego, wszczepiać w umysły i serca dzieci ducha Ewangelii i miłości ku Tobie, strzec prawa Bożego, obyczajów chrześcijańskich i ojczystych…”
Celem tak rozumianej intronizacji jest dogłębne i trwałe odrodzenie społeczeństwa i jednostek, oraz zakorzenienie życia prywatnego i publicznego w prawie Bożym i nauce Kościoła powszechnego. „Albowiem ten, kto został powołany w Panu jako niewolnik, jest wyzwoleńcem Pana. Podobnie i ten, kto został powołany jako wolny, staje się niewolnikiem Chrystusa.” (1 Kor 7,22)
O udziale wszystkich wiernych w królewskiej godności Chrystusa przypomina Jan Paweł II w Christifideles laici: "Z tytułu swej przynależności do Chrystusa, Pana i Króla wszechświata, świeccy uczestniczą także w Jego <urzędzie królewskim>...Ludzie ci przeżywają swą chrześcijańską królewskość przede wszystkim poprzez duchową walkę, ażeby pokonać w sobie królestwo grzechu..., a następnie poprzez dar z siebie, aby w miłości i sprawiedliwości służyć Jezusowi, który jest obecny we wszystkich braciach, a zwłaszcza najmniejszych...( 14). Katolicy w Polsce powinni przeżywać swoją królewską godność w duchu Jasnogórskiego ślubowania, ktore jest wezwaniem do walki z wadami, takimi jak: lenistwo, lekkomyślność, marnotrawstwo, pijaństwo i rozwiązłość. Równocześnie Jasnogórskie ślubowanie jest wezwaniem do zdobywania cnót: wierności i sumienności, pracowitości i oszczędności, wyrzeczenia się siebie i wzajemnego poszanowania. Jasnogórskie ślubowanie zawiera więc program królewskiej służby dla tych, którzy uznają Maryję za Królową Polski.
Trudności z właściwym rozumieniem Intronizacji
