Abp Viganò wspiera karmelitanki z Arlington.
Powtarzające się nadużycia władzy przez osoby sprawujące władzę kościelną nad wspólnotami zakonnymi, zwłaszcza żeńskimi i kontemplacyjnymi, są częścią wywrotowego planu skorumpowanych i heretyckich prałatów, mającego na celu pozbawienie Kościoła łask zstępujących na niego przez konsekrowane dusze. Poza pretekstami, które charakteryzują poszczególne przypadki, wspólny wątek, który łączy wydalenie benedyktynów z ich klasztoru w Pienzie z dominikanami z Fognano lub Marradi i karmelitami z Arlington, wyłania się we wszystkich dowodach: z jednej strony ideologiczna furia watykańskiej Dykasterii ds. Zakonników, zarządzanej przez ultra-modernistycznego prefekta oraz skorumpowanego i bezwzględnego sekretarza, obaj chronieni przez Bergoglio; z drugiej strony bezpośrednie interesy - głównie natury ekonomicznej - samej Stolicy Apostolskiej i lokalnych ordynariuszy.
To właśnie te powtarzające się elementy - ideologiczne i ekonomiczne - pokazują podstępność oskarżeń, oszczerstw i kłamstw używanych przez prałatów bez skrupułów moralnych i bez miłości, którzy uzurpują sobie autorytet Chrystusa w celu przeciwnym do tego, który zamierzał Nasz Pan: chwała Boża i zbawienie dusz. Uzurpują sobie władzę magisterialną, by nauczać herezji; uzurpują sobie władzę w dziedzinie liturgii, by tłumić celebrację Mszy Apostolskiej; uzurpują sobie władzę dyscyplinarną, by zmuszać kapłanów, mężczyzn i kobiety zakonne do soborowej indoktrynacji i apostazji kościoła Bergoglianów.
Wszystkie duchowe narzędzia dostępne Kościołowi do walki z wrogiem ludzkości są blokowane i zakazywane przez tych, którzy zamiast tego powinni zachęcać do ich używania. Ta skorumpowana Hierarchia tłumi klasztory i zakony dążące do przywrócenia Tradycji i starożytnego przestrzegania Reguły, podczas gdy postępowe wspólnoty, w których szerzą się błędy doktrynalne i moralne odchylenia, lub w których Reguła jest systematycznie łamana i zdradzana, są pozostawione w spokoju. Dobrzy są karani, a źli nagradzani: przypadek Marko Ivana Rupnika jest tego przykładem.
W klimacie zastraszania i prawdziwych prześladowań, wspólnoty opierające się furii prześladowań hierarchii można policzyć na palcach jednej ręki. Zachęcam wszystkich do wspierania modlitwą i pomocą materialną odważnego oporu karmelitów z Arlington, także po to, aby dać wyraźny sygnał tym w Kościele, którzy uważają, że mają władzę absolutną, która może nawet bezkarnie zaprzeczać autorytetowi Chrystusa, Głowy Mistycznego Ciała. Opór jest obowiązkiem, od którego katolicy nie uchylali się od zawsze, gdy większość episkopatu popierała herezję ariańską, gdy biskupi niemieccy stanęli po stronie Lutra lub biskupi angielscy po stronie Henryka VIII, aby nie stracić swoich dochodów/rent. Nie jest to pierwszy raz, gdy hierarchia zdradza swój obowiązek dla własnego interesu; ale po raz pierwszy ta zdrada jest wspierana i pożądana przez tego, który zasiadł na Tronie Piotrowym.
Jak postępować w obliczu tego ogólnego zamieszania, tej zdrady kościelnego autorytetu? Posłuszeństwo wobec nich oznaczałoby nieposłuszeństwo wobec Naszego Pana; nieposłuszeństwo naraża te wspólnoty na otwarte prześladowania i bezprecedensowe nadużycia władzy.
Dlatego, w stanie oczywistej konieczności, jest naprawdę konieczne, aby wspólnoty, które chcą pozostać wierne Chrystusowi i odwiecznej Tradycji Kościoła, stały się kanonicznie niezależne od tych w Kościele, którzy działają przeciwko Kościołowi, od tych, którzy w imię Boga działają przeciwko Niemu. Ten opór jest ograniczony w czasie: jego zadanie zostanie wykonane, gdy zakończy się faza ogólnego obalenia Hierarchii.
Nie chodzi o bunt przeciwko autorytetowi pasterzy, ale o rozpoznanie, jak wielu z nich jest w rzeczywistości wilkami w owczej skórze lub najemnikami, którzy nie troszczą się o owce (J 10, 13) i którzy jako pierwsi są nieposłuszni naszemu Panu, ponieważ musimy być bardziej posłuszni Bogu niż ludziom (Dz 5, 29).
Karmelitanki z Arlington mogą mieć przykład heroicznego oporu wobec skorumpowanej władzy w męczeństwie karmelitanek z Compiègne, które wiedziały, jak stawić czoła szubienicy, aby nie poddać się konstytucyjnej przysiędze rewolucyjnego rządu. To nie prałaci bez godności i wiary złamią zaciekły opór dusz zakochanych w Chrystusie.
+ Carlo Maria Viganò, arcybiskup,
były nuncjusz apostolski w Stanach Zjednoczonych Ameryki
18 sierpnia 2023 r.
Quarta die infra Octavam S. Assumption
Bergoglio’s church persecutes religious. Viganò in support of Arlington Carmelites.