Dyrektywy Wielkiego Mistrza masonów z marca 1962 roku, ponownie opracowane w październiku 1993 roku(tłumaczenie z "KL Katholisch Glauben und Leben", nr 4, April 2001)
DYREKTYWA 1: Usuńcie raz na zawsze św. Michała Archanioła, obrońcę Kościoła katolickiego, ze wszystkich modlitw wewnątrz Mszy świętej i poza nią. Usuńcie jego figury. Powiedzcie, że to odwraca uwagę od Chrystusa.
NASZA ODPOWIEDŹ: odmawiajmy jak najczęściej modlitwę: “Św. Michale Archaniele! Broń nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy, a ty, wodzu niebieskich zastępów, szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen.” Tam, gdzie jest figura lub obraz św. Michała Archanioła organizujmy nabożeństwa w intencji o zwycięstwo nad złem i szatanem, szczególnie 29 września, w dniu święta Świętych Michała, Gabriela i Rafała.
DYREKTYWA 2: Pozbądźcie się uczynków pokutnych w czasie Wielkiego Postu, takich jak rezygnacja z mięsa w piątek lub post.Udaremniajcie każdy akt wyrzeczenia. Mówcie: „Chrystus wysłużył już dla nas niebo”.
NASZA ODPOWIEDŹ: Rozwijajmy ducha pokuty i wyrzeczenia, zwłaszcza przez modlitwę i post („Ten rodzaj złych duchów mozna wyrzucić tylko modlitwą i postem” – Mt 17,21).
DYREKTYWA 3: Mówcie, że znak pokoju musi być przekazywany. Zachęcajcie ludzi do chodzenia po kościele, aby zakłócać skupienie i modlitwę. Zamiast znaku krzyża przekazujcie jakiś znak pokoju. Mówcie, że Chrystus także wychodził, aby pozdrawiać swoich uczniów. Nie zezwalajcie na skupienie w tym czasie. Księża winni się odwrócić plecami do Eucharystii, a oddać cześć ludowi.
NASZA ODPOWIEDŹ:Przeżywajmy Eucharystię w coraz większym skupieniu i skoncentrowaniu uwagi na Najświętszym Sakramencie.
DYREKTYWA 4: Uczęszczający do Kościoła winni nosić niedbałą odzież. Mówcie, że każdy powinien w kościele czuć się dobrze. To obniży doniosłość Mszy Świętej.
NASZA ODPOWIEDŹ: Miejmy na Mszę Świętą przygotowane najładniejsze ubranie, a zarazem skromne. Zachęcajmy innych, aby przyłączyli się do naszej akcji i także stosownie byli ubrani w kościele.
DYREKTYWA 5: Powstrzymajcie przyjmujących Komunię świętą od przyjmowania Hostii na klęcząco. Mówcie rodzicom i nauczycielom, żeby powstrzymywali dzieci przed składaniem rąk przed i po przyjęciu Komunii świętej.
Mówcie im, że Pan Bóg kocha ich takimi, jakimi są, i życzy sobie, aby się czuli całkowicie rozluźnieni.
Pozbądźcie się wszelkiego klęczenia i przyklękiwania w kościele. Usuńcie klęczniki z ławek w kościele. Mówcie ludziom, że powinni na stojąco dać świadectwo podczas Mszy świętej.
NASZA ODPOWIEDŹ:Zwróćmy uwagę na naszą postawę podczas Mszy świętej i Komunii świętej, aby wyrażała modlitewne skupienie i uwielbienie prawdziwego Boga w Hostii.Przed Panem Bogiem ZAWSZE i TYLKO NA KOLANACH
DYREKTYWA 6: Skończcie z organową muzyką sakralną. Wnieście do kościołów gitary, żydowskie harfy, bębny, „tupanie nogami” i „święty śmiech”. To powstrzyma ludzi od osobistych modlitw oraz od rozmów z Panem Jezusem. Nie dajcie Jezusowi czasu na powołanie dzieci do życia religijnego. Wystawiajcie tańce liturgiczne w podniecającej odzieży, sztukę i koncerty na ołtarzu. NASZA ODPOWIEDŹ: Organizujmy adorację Najświętszego Sakramentu, zwłaszcza po Eucharystii, w której pozostawimy znaczną część czasu na osobistą modlitwę. Przeciwstawiajmy się przedstawieniom teatralnym w Kościele.
DYREKTYWA 7: Pieśniom do Matki Bożej i do św. Józefa zabierzcie charakter sakralny. Określajcie kult do Nich jako bałwochwalstwo. Ośmieszajcie tych, którzy w tym wytrwają.
NASZA ODPOWIEDŹ:Rozwijajmy nabożeństwo Maryjne, zwłaszcza pierwszo sobotnie. Odmawiajmy jak najczęściej różaniec, litanie do Matki Bożej, Anioł Pański o godzinie 12:00, Apel Jasnogórski o godzinie 21:00, Akt strzelisty: „O Maryjo bez grzechu pierworodnego poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy i za wszystkimi , którzy się do Ciebie nie uciekają,a zwłaszcza za MASONAMIi poleconymi Tobie” Nośmy na szyi Cudowny Medalik. Wstępujmy do Rycerstwa Niepokalanej aby tak jak św. Maksymilian szerzyć kult Niepokalanej. Jak mówił św. Maksymilian: „Zdobyć jak najwięcej dusz dla Chrystusa przez Maryję!” Módlmy się do św. Józefa patrona rodzin. Prośmy go by opiekował się nami i naszą rodziną.(Wydawnictwo i Drukarnia Ojców Franciszkanów)
-Punkt nr 6- spektakle i koncerty organizowane w kościołach. Stało się to swoistą modą, tak jakby księża proboszczowie zapomnieli słów Pana Jezusa ; „I rzekł do nich: «Napisane jest: Mój dom ma być domem modlitwy, a wy czynicie z niego jaskinię zbójców»” Mk 21.13.
Krótka historia założenia Rycerstwa Niepokalanej W 1917 roku, podczas jubileuszowego kongresu masonów rzymskich, z okazji ich dwusetnej rocznicy powstania, zorganizowali oni demonstrację na Placu św. Piotra w Watykanie. Demonstranci z nienawiścią wykrzykiwali drwiące z Kościoła świętego hasła i pieśni. Nieśli także wtedy obraz, na którym św. Michał Archanioł był pod nogami Lucyfera, z widniejącym napisem: "Papieżu, zniszczymy cię". W tym czasie w Rzymie studiował młody kleryk, Maksymilian Kolbe. Był on świadkiem tych pochodów. Czuł się głęboko dotknięty zuchwałym świętokradztwem masonów i czuł potrzebę uczynienia czegoś w obronie Kościoła. Podczas lata 1917 roku zorganizował grupkę siedmiu pierwszych członków stowarzyszenia do walki z masonerią i innymi sługami Lucyfera. Dnia 16 października 1917 roku na zebraniu, przed figurką Niepokalanej, oddali się oni całkowicie Niepokalanej i na znak oddania nosili Cudowne Medaliki, dając w ten sposób początek Rycerstwu Niepokalanej. Poniższy tekst stanowi dla nas, zwłaszcza rycerzy Niepokalanej, kontynuatorów misji św. Maksymiliana, wyzwanie do spotęgowania wysiłków i działań, zmierzających do zniszczenia planu masonerii i ocalenia tych, którzy ulegli jej wpływom.
św. Maksymilian Marja Kolbe Rajmund KOLBE urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli. Dzieciństwo spędził w Pabianicach. W 1910 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych przybierając imię zakonne Maksymilian. W latach 1912 – 1919 studiował w Rzymie uzyskując dwa doktoraty: z filozofii i teologii. Tam też w r. 1918 przyjął święcenia kapłańskie. W Rzymie pogłębił, wyniesioną z domu rodzinnego, miłość do Niepokalanej. Widząc bezsens I wojny światowej oraz zagrożenie ze strony masonerii dla Kościoła, 16 października 1917 r zakłada Rycerstwo Niepokalanej, stowarzyszenie, które by dąży do nawrócenie i uświęcenie wszystkich, a szczególnie masonów, pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej, która ściera głowę węża - szatana i jest Pośredniczką wszystkich łask. Papież udzielił temu stowarzyszeniu swego błogosławieństwa, a po kilku latach obdarzył je odpustami. Ojciec Kolbe w 1919 r. wrócił do Polski, gdzie zaczął szerzyć Rycerstwo najpierw w Krakowie, a potem w Grodnie. Od 1922 r. zaczyna wydawać miesięcznik "Rycerz Niepokalanej", który osiągnął największe nakłady ze wszystkich pism wydawanych w Polsce. W 1927 r. zakłada niedaleko Warszawy klasztor - wydawnictwo pod nazwą Niepokalanów, który jest jednocześnie centralą MI. W 1930 r. ojciec Maksymilian wyjeżdża na misje do Japonii. W Nagasaki zakłada Niepokalanów japoński oraz rozpoczyna wydawanie "Rycerza" w języku japońskim. W 1936 r. powraca do Polski, zostając przełożonym Niepokalanowa, który w tym czasie stał się największym klasztorem na świecie. Zaczął wydawać siedem czasopism, w tym dziennik. W 1938 r. zaczęła działać w Niepokalanowie radiostacja. Dla usprawnienia działalności wydawniczej o. Kolbe zamierzał zbudować lotnisko i myślał o utworzeniu telewizji. Dla zbawienia dusz o. Kolbe wykorzystywał wszystkie środki, byle godziwe. Przed wojną MI liczyła milion członków. 19 września 1939 r. po wybuchu II wojny światowej został aresztowany z braćmi zakonnymi i wywieziony do obozów w Amtitz i Ostrzeszowie. Wrócił jednak do Niepokalanowa 8 grudnia przekształcając klasztor w ośrodek działalności charytatywnej, niosący pomoc okolicznej ludności i wysiedleńcom, a także Żydom. 17 lutego 1941 r. został ponownie aresztowany i osadzony najpierw w więzieniu na Pawiaku, a potem w obozie oświęcimskim. Gdy pod koniec lipca uciekł jedne z więźniów władze obozowe skazały dziesięciu niewinnych na śmierć głodową. O. Kolbe dobrowolnie ofiarował się za jednego z więźniów i zmarł w bunkrze głodowym 14 sierpnia 1941 r., dobity zastrzykiem trucizny. Papież Paweł VI ogłosił o. Kolbego błogosławionym 17 października 1971 r., a Jan Paweł II - świętym i męczennikiem 10 października 1982 r.
