SZATAŃSKA INTELIGENCJA LUCYFERA Napisane 20 lipca 1943. Mówi Jezus: Rozważ, jak wspaniały jest mój Blask i Piękno w porównaniu z czarną obrzydliwością najohydniejszego Potwora.

12. SZATAŃSKA INTELIGENCJA LUCYFERA Napisane 20 lipca 1943. Mówi Jezus: Rozważ, jak wspaniały jest mój Blask i Piękno w porównaniu z czarną obrzydliwością najohydniejszego Potwora (Lucyfera). Nie lękaj się patrzeć, chociaż jest to widok odrażający. Jesteś w moich ramionach. Potwór nie może podejść ani ci zaszkodzić. Widzisz go? Nawet na ciebie nie patrzy. Ma już wiele zdobyczy, nad którymi musi czuwać. Czy myślisz, że warto Mnie opuszczać, aby iść za nim? A jednak ludzie porzucają Mnie, aby iść za nim. Patrz, jak jest syty i drżący. To godzina jego święta. Spójrz też i na to, jak szuka on ciemności, aby działać. Nienawidzi Światła, a nazywał się Lucyferem! Widzisz jakby zahipnotyzowanych tych, którzy nie są naznaczeni moją Krwią? *Potwór+ gromadzi swe siły, gdyż wie, że to jest jego godzina, ale że zbliża się moja godzina, w której zostanie pokonany na wieczność.
Piekielna przebiegłość i szatańska inteligencja [Lucyfera] - w przeciwieństwie do naszego trój jedynego tworzenia Dobra - stale czyni Zło dla powiększenia swoich zdobyczy. Ale przebiegłość i inteligencja Lucyfera nie odniosłyby zwycięstwa, gdyby na ludziach była moja Krew i gdyby mieli uczciwą wolę.
Zbyt wiele brakuje człowiekowi, aby mieć broń do przeciwstawienia się Potworowi; i on o tym wie, i działa otwarcie, już nawet nie zakrywając się zwodzącymi pozorami. Jego przerażająca brzydota skłania cię do coraz większej gorliwości i do coraz większej pokuty za siebie i za twoich nieszczęsnych braci. Oni mają dusze zaślepione lub zwiedzione i nie widzą Potwora lub, widząc go, biegną na spotkanie Złego, aby od niego uzyskać pomoc jednej godziny. Zapłacą za to wiecznym potępieniem.
Pisze Maria Valtorta: Muszę coś wyjaśnić, w przeciwnym razie ojciec [Migliorini] nic by nie zrozumiał: To trwa od wieczora 18 (lipca), kiedy Jezus ukazał mi straszliwego potwora. Wywołał on moje tak wielkie przerażenie, że chciałam krzyczeć. Jego imię jest znane. Dobry Jezus dał mi poznać, że jego wygląd jest i tak gorszy w rzeczywistości, gdyż żadnej istocie ludzkiej nie udaje się ukazać dokładnie największego Piękna i największej Brzydoty.
Wydawało mi się, że widziałam wielką otchłań, bardzo ciemną i głęboką. Wiedziałam, że jest głęboka, ale widziałam tylko otwór, cały zajęty przez straszliwego potwora. To nie był wąż ani krokodyl, nie smok, nie nietoperz, ale miał coś z nich wszystkich. (...) Na szczęście, gdy w jednym rogu znajdował się potwór, to bardzo blisko był Jezus, ubrany na biało, piękny, z jasnymi włosami...

Światłość w światłości! Porównując promieniejącą i pocieszającą postać Chrystusa z potworem, jego najsłodsze i jasne spojrzenie - z jego groźnym spojrzeniem, można było naprawdę żałować nieszczęsnych grzeszników, przeznaczonych dla niego, dlatego, że odrzucili Jezusa. Cóż, teraz, gdy widziałam potwora... nie chciałabym już nigdy go widziec, gdyż jest zbyt przerażający. Będę się modlić, aby jak najmniej nieszczęśników skończyło w jego szponach. Proszę też Boga, aby mi oszczędził tego widoku. Dziś jest on mniej wyrazisty i jestem za to bardzo wdzięczna Panu. Jeszcze bardziej jestem wdzięczna za to, że drogi Głos dał mi zrozumieć przyczynę tej wizji, która mnie wczoraj przerażała, gdyż sądziłam, że jest przeznaczona dla mnie, jako ostrzeżenie. mocmodlitwy.info.pl/files/Maria_Valtorta-KONIEC_CZASOW.pdf