S. Leo Magnus P.M. Attilam a Roma eiecit, Sanctis Petro et Paulo adiuvantibus (8 Iul. 452 A.D.) Hoc opus factum est per YouTube Video Editor (www.youtube.com/editor). S. Leo I Magnus fuit papa (440–…Magis
S. Leo Magnus P.M. Attilam a Roma eiecit, Sanctis Petro et Paulo adiuvantibus (8 Iul. 452 A.D.)
Hoc opus factum est per YouTube Video Editor (www.youtube.com/editor).
S. Leo I Magnus fuit papa (440–461), doctor ecclesiae agnotus. Tusciae natus, Romam migravit, et ibi ordinatus est in unum ex septem diaconis urbanis. Iam diaconus muneribus magni momenti est functus, legatus imperialis in Galliam. Reversus, electus est in Summum Pontificem, et strenue laboravit pro unitate et orthodoxia Ecclesiae. Haereticos Pelagianos Aquileiae fidem confiteri constrinxit, Manichaeos investigavit et suppressit. In Gallia et universalem ecclesiam disciplinam ecclesiae et auctoritatem Romae defendit, stabilitatem in mundo per imperium declinantem turbato. Contra errorem monophysitorum scripsit Tomum ad Flavianum, quod clare praesentavit duas naturas Christi in una persona. Stabilitatem Romae non tantum per opera ecclesiastica, sed etiam saecularia defendit . Ex urbe exiens Attilae Romam prementi occurrit. Milites secum non portavit, sed auctoritate divina Attila ab urbe est pulsus. Plurimos scripsit Leo sermones et epistulas, quorum multi nobis sunt traditi, exemplaria Latinitatis primi gradus.
Ex epistola 23 Apr. 451, Pontifex scripsit de hac: "nam inter principes Christianos spiritu dei confirmante concordiam gemina per totum mundum fiducia roboratur, quia profectus caritatis et fidei utrorumque armorum potentiam insuperabilem Facit, ut propitiato per unam confessionem deo simul et haetretica falsitae et barbara destruatur hostilitas..." [Biblioteca Apostolica Vaticana (BAV), Vaticani Latini (Vat. lat. 541, f. 67-68 R). BAV, Vat. lat. 1319, f. 96ᵛ , Vat. lat. 544, f. 183-184R]
Legatio ducta est a Papa Leo I: "...et tot nobilium provinciarum lattissima eversione credita est saevitia et cupiditas hostilis explenda, nihilque inter omnia consilia principis ac senatus populique Romani salubrius visum est, quam ut per legatos pax truculentissimi regis expeteretur. Suscepit hoc negotim cum viro consulari Avieno et viro praefectorio Trygetio beatissimus papa Leo auxilio dei fretus, quem sciret numquam piorum laboribus defuisse nec aliud secutum est quam praesumpserat fides. nam tota leganione dignanter accepta ita summi sacerdotis praesentia rex gavisus est, ut bello abstinere praeciperet et ultra Danuvium promissa pace discederet" (the destruction of several provinces followed by enemy’s cruelty and greed will the hearts with the hope that the authority, the Senate and Rome people will not find the better decision than to ask threatening king for peace through the embassy. This task was handled to ex-consul Avin and ex-prefect Trigetsiy and blessed Pope Leo, placed great hope in God who, as he knew, would never let down the people. He also understood what his faith foreboded. The embassy was received with respect; the King was particularly pleased by the presence of the highest head of Church and refused to continue the war promising to keep the peace and come back to the other side of the Danube) [Prosper Тiro. Epitoma de Chronicon, 1367, p. 482.]
#LeoMagnus
www.twitter.com/ProVaticanus
Hoc opus factum est per YouTube Video Editor (www.youtube.com/editor).
S. Leo I Magnus fuit papa (440–461), doctor ecclesiae agnotus. Tusciae natus, Romam migravit, et ibi ordinatus est in unum ex septem diaconis urbanis. Iam diaconus muneribus magni momenti est functus, legatus imperialis in Galliam. Reversus, electus est in Summum Pontificem, et strenue laboravit pro unitate et orthodoxia Ecclesiae. Haereticos Pelagianos Aquileiae fidem confiteri constrinxit, Manichaeos investigavit et suppressit. In Gallia et universalem ecclesiam disciplinam ecclesiae et auctoritatem Romae defendit, stabilitatem in mundo per imperium declinantem turbato. Contra errorem monophysitorum scripsit Tomum ad Flavianum, quod clare praesentavit duas naturas Christi in una persona. Stabilitatem Romae non tantum per opera ecclesiastica, sed etiam saecularia defendit . Ex urbe exiens Attilae Romam prementi occurrit. Milites secum non portavit, sed auctoritate divina Attila ab urbe est pulsus. Plurimos scripsit Leo sermones et epistulas, quorum multi nobis sunt traditi, exemplaria Latinitatis primi gradus.
Ex epistola 23 Apr. 451, Pontifex scripsit de hac: "nam inter principes Christianos spiritu dei confirmante concordiam gemina per totum mundum fiducia roboratur, quia profectus caritatis et fidei utrorumque armorum potentiam insuperabilem Facit, ut propitiato per unam confessionem deo simul et haetretica falsitae et barbara destruatur hostilitas..." [Biblioteca Apostolica Vaticana (BAV), Vaticani Latini (Vat. lat. 541, f. 67-68 R). BAV, Vat. lat. 1319, f. 96ᵛ , Vat. lat. 544, f. 183-184R]
Legatio ducta est a Papa Leo I: "...et tot nobilium provinciarum lattissima eversione credita est saevitia et cupiditas hostilis explenda, nihilque inter omnia consilia principis ac senatus populique Romani salubrius visum est, quam ut per legatos pax truculentissimi regis expeteretur. Suscepit hoc negotim cum viro consulari Avieno et viro praefectorio Trygetio beatissimus papa Leo auxilio dei fretus, quem sciret numquam piorum laboribus defuisse nec aliud secutum est quam praesumpserat fides. nam tota leganione dignanter accepta ita summi sacerdotis praesentia rex gavisus est, ut bello abstinere praeciperet et ultra Danuvium promissa pace discederet" (the destruction of several provinces followed by enemy’s cruelty and greed will the hearts with the hope that the authority, the Senate and Rome people will not find the better decision than to ask threatening king for peace through the embassy. This task was handled to ex-consul Avin and ex-prefect Trigetsiy and blessed Pope Leo, placed great hope in God who, as he knew, would never let down the people. He also understood what his faith foreboded. The embassy was received with respect; the King was particularly pleased by the presence of the highest head of Church and refused to continue the war promising to keep the peace and come back to the other side of the Danube) [Prosper Тiro. Epitoma de Chronicon, 1367, p. 482.]
#LeoMagnus
www.twitter.com/ProVaticanus