Ένας άλλος Ισπανός Ιησουίτης κακοποίησε περισσότερα από 100 κορίτσια ιθαγενών στη Βολιβία
Τουλάχιστον εβδομήντα από τα θύματά του, τα περισσότερα από τα οποία ανήκαν στον αυτόχθονα πληθυσμό Guaraní, αναγνωρίζονται ονομαστικά στο ημερολόγιο του Roma.
Πρόκειται για το δεύτερο ημερολόγιο ενός παιδόφιλου Ιησουίτη στη Βολιβία, μετά από αυτό του συμπατριώτη του Ισπανού Alfonso Pedrajas. Η έρευνα κατά του Ρόμα ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2019 κατόπιν αιτήματος των Ιησουιτών.
Ο Ρόμα που ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι πέθανε μήνες αργότερα στη Βολιβία, στις 6 Αυγούστου 2019, σε ηλικία 84 ετών. Ως εκ τούτου, οι φάκελοι της έρευνας παρέμειναν αδημοσίευτοι μέχρι σήμερα.
Πριν από τον θάνατό του, ο Ρόμα υπέγραψε ομολογία ενώπιον συμβολαιογράφου: "Ομολογώ, ελεύθερα και οικειοθελώς, ότι κατά την περίοδο που υπηρετούσα στην ενορία της Charagua, από το 1998 έως το 2002 περίπου, επέτρεψα στον εαυτό μου, σε ορισμένες περιπτώσεις, να παρασυρθώ σε λιβιδινιστικές πράξεις, ακατάλληλες για ένα θρησκευτικό πρόσωπο, με κορίτσια ηλικίας μεταξύ οκτώ και έντεκα ετών, με τα οποία είχα ποιμαντική σχέση".
"Απόστολος των παιδιών"
Ο Luis Roma γεννήθηκε στη Βαρκελώνη στις 12 Σεπτεμβρίου 1935. Εισήλθε στους Ιησουίτες σε ηλικία 18 ετών. Δύο χρόνια αργότερα, ταξίδεψε στη Νότια Αμερική ως ιεραπόστολος.
Το 1987, ο Roma εργάστηκε ως το δεξί χέρι του επαρχιακού προϊσταμένου πατέρα Luis Palomera, ενός φίλου από τη Βαρκελώνη. Ο Palomera περιέγραψε τον Roma ως εξής: "Φαίνεται να δείχνει πολύ λίγο ενδιαφέρον για το τι περνούν οι άλλοι. Ζει σε έναν πολύ προσωπικό, κατακερματισμένο, εγκεφαλικό κόσμο" και "εργάζεται στη σκιά".
Το 1994, ένας νέος επαρχιακός προϊστάμενος έκανε τον Roma ενοριακό ιερέα και διευθυντή ενός νέου σχολείου στην Charagua. Ο Ρόμα θεωρήθηκε ως "ο απόστολος των παιδιών" που "γέμισε το φορτηγάκι του με μικρά κορίτσια".
Περιέγραψε λεπτομερώς πώς μάζευε τα κορίτσια σε ομάδες, έκανε ντους μαζί τους και έβγαζε φωτογραφίες τους. Μέρες αργότερα, επέστρεφε για να κοιτάξει αυτές τις φωτογραφίες και να αυνανιστεί.
Σημειώσεις ημερολογίου
Αποσπάσματα από τις ημερολογιακές σημειώσεις του Ρομά: "Θα μπορούσα να την αγγίξω οπουδήποτε. Σχεδόν πραγματικά την καταβρόχθισα με το στόμα μου. Το χέρι μου στα πόδια της και πιο ψηλά. Επέμενε ότι ήθελε μπισκότα. Ανεβήκαμε επάνω και την τράβηξα σχεδόν είκοσι φωτογραφίες. Στο κρεβάτι, καθιστή, όρθια, πάνω, κάτω, τα πάντα".
Ένα άλλο απόσπασμα: "Τι έλλειψη ικανότητας να εκφράσω αυτό που είναι μέσα μου: η αλήθεια είναι ότι θα τις έτρωγα" - "Τις αγγίζω όλες με τα χέρια μου" - "Νιώθω τη ζεστασιά της οικείας ζώνης, με φυσική ζεστασιά! Πόσο όμορφες είναι αυτές οι κοπέλες, γυμνές που μυρίζουν σαπούνι!"
Οι Ρομά καταχράστηκαν επίσης χρήματα. Εκτράπηκαν χρήματα που προορίζονταν από τους Ιησουίτες για ανθρωπιστικά έργα για να αγοράσει "δώρα" για τα κορίτσια που κακοποιούσε. Χρησιμοποίησε επίσης υπεξαιρεθέντα κεφάλαια για να πληρώσει τον πιο στενό του συνεργάτη, έναν νεαρό άνδρα που έγινε οδηγός και σύντροφός του.
Τον Νοέμβριο του 1998, ο Ρομά σημειώνει στο ημερολόγιό του "κάποια προβλήματα" χωρίς να τα περιγράφει λεπτομερώς. Παραδέχεται ότι πέρασε "μια περίοδο προβλημάτων" εξαιτίας της "αμαρτίας" του. Ένιωθε "κατεστραμμένος".
Παρ' όλα αυτά, δικαιολογεί τον εαυτό του με την περίφημη βρώμικη δικαιολογία ότι "ο Θεός με έκανε έτσι όπως είμαι".
Γύρω στα Χριστούγεννα του 1998 παραδέχτηκε την "έλλειψη ωριμότητας" του και θέλησε να σταματήσει να παρενοχλεί κορίτσια: "Μάζεψα όλο το καταραμένο υλικό από τα βίντεο και αποφάσισα να μην βλέπω, να μην ερεθίζομαι και να μην ζω αυτή τη λαγνεία και τη λαγνεία". Έγραψε για την "εμμονή" και τον "αρρωστημένο συναισθηματισμό" του: "Φαίνεται ότι αισθάνομαι ακόμα και αηδία".
Αλλά 76 ημέρες αργότερα, ο Ρομά συνέχισε την κατάχρησή του, φωτογραφίζοντας και βιντεοσκοπώντας κορίτσια στην Charagua.
Το ημερολόγιο τελειώνει τον Σεπτέμβριο του 2000 με τον ίδιο να αναγνωρίζει την παιδοφιλική του φύση: "Τι μπορώ να πω για την εμμονή; Για όνομα του Θεού, φοβάμαι μερικές φορές" - "Βλέπω τον εαυτό μου ως "αφύσικο", ως παρενοχλητή κοριτσιών, ως πιθανό βιαστή, ως κίνδυνο για τα μικρά!".
Οι προϊστάμενοι "δεν ήξεραν τίποτα"
Ο αδελφός του Ρόμα, ο Φραντσέσκο, ένας άλλος Ιησουίτης, κατηγορείται επίσης αξιόπιστα για παιδεραστία.
Το ElPais.com προσθέτει ότι υπάρχουν προσωπικές επιστολές που δείχνουν ότι αρκετοί προϊστάμενοι στην Ισπανία και τη Βολιβία γνώριζαν για τις καταχρήσεις των αδελφών Ρόμα τις δεκαετίες του 1980 και του 1990.
Το 2006, ο Ρομά μεταφέρθηκε στο Σούκρε, την de jure πρωτεύουσα της Βολιβίας. Οι προϊστάμενοι είπαν ότι αυτό έγινε για υπεξαίρεση, όχι για κακοποίηση.
Στο Σούκρε, ένας συνάδελφος Ιησουίτης ανακάλυψε το αρχείο του Ρομά, αλλά του πήρε άλλα δέκα χρόνια για να αναφέρει τις φωτογραφίες, μόνο αφού εγκατέλειψε τους Ιησουίτες. Ο τότε επαρχιακός προϊστάμενος, ο πατέρας Osvaldo Chirveches, τον διαβεβαίωσε ότι "δεν γνώριζε τίποτα" για την κακοποίηση.
Μετάφραση AI