Maryja Gromniczna - wiersz nieznanego autora
spokojna cicha wieś.
Wtem...
wilki wyją gdzieś.
Do zagród ludzkich się skradają
aby żerować tu.
Ostrymi kłami już zgrzytają
do wsi pędzą co tchu.
Wtem...
nagle spośród gwiazd
z odsieczą Maryja Gromniczna
do ludzkich schodzi gniazd!
Z Jej rąk gromnica zapalona
nadziemski rzuca blask.
Nim wściekła zgraja oślepiona
wydaje trwogi wrzask.
Tę zgraję Maryja rozprasza
i błogosławi lud.
Tak wciąż nad nami Matka nasza
swej pieczy wznawia cud.
Zimowa noc prześliczna
wieś wizje szczęścia śni.
Na straży Maryja Gromniczna
odpędza wilków ćmy.