OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA DROGI NEOKATECHUMENALNEJ
Charyzmat i zadania Drogi Neokatechumenalnej w Kościele zostały rozpoznane przez Stolicę Apostolską jako jedna z form realizacji programu wtajemniczenia chrześcijańskiego w diecezjach i parafiach. Wtajemniczenie dorosłych było postulowane przez reformy Soboru Watykańskiego.
Droga jest formacją służącą doprowadzeniu do dojrzałej wiary parafian – osoby już ochrzczone, ale potrzebujące gruntownego wprowadzenia w program Chrystusowego Kazania na górze, poprzez nauczenie ich słuchania Słowa Bożego, aktywnego, świadomego i pełnego uczestniczenia w liturgii, oraz przeżywania miłości.
W ramach tego programu formacyjnego do chrztu przygotowywane są także osoby nieochrzczone. Ze względu na charakter oraz cel Neokatechumenatu, którym jest odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, jest on realizowany w parafiach pod opieką pasterską proboszcza. Wspólnoty neokatechumenalne są więc częścią danej parafii, a nie jakiegoś oddzielnego stowarzyszenia w Kościele. Katechiści, którzy prowadzą wspólnotę, czynią to jako posługę wobec parafii, pozostając do dyspozycji także po skończeniu przez daną wspólnotę intinerarium neokatechumenalnego.
Założenia
Zgodnie ze Statutem jest to zespół dóbr duchowych, realizowany w Kościele katolickim na który składają się:
Neokatechumenat– czyli katechumenat pochrzcielny dla osób dorosłych. Jest on narzędziem służącym biskupom do ponownego odkrywania chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych już ochrzczonych. Obejmuje on katechezy początkowe oraz itinerarium neokatechumenalne, rozwinięte według trzech faz wtajemniczenia chrześcijańskiego: Prekatechumenat, Katechumenat i Wybranie, podzielone na etapy odmierzane „przejściami” z odpowiednimi celebracjami. Katechezy początkowe oraz itinerarium neokatechumenalne opierają się na trzech podstawowych elementach życia chrześcijańskiego uwydatnionych przez sobór watykański II: Słowie Bożym, Liturgii i Wspólnocie.
Stałe wychowanie wiary – czyli życie wspólnoty wiernych w parafii po zakończeniu Neokatechumenatu
Katechumenat chrzcielny – katechumenat dla nieochrzczonych osób dorosłych
Służba katechezie – włączenie wspólnoty wiernych w działalność misyjną Kościoła katolickiego
Inicjatorzy Drogi Neokatechumenalnej od początku podkreślali znaczenie posłuszeństwa Kościołowi, wyrażanego w praktyce poprzez posłuszeństwo Papieżowi oraz biskupom lokalnym, których zgoda jest warunkiem rozpoczęcia głoszenia katechez w danej diecezji. Wszelkie szczegóły dotyczące treści katechez, poszczególnych etapów Drogi Neokatechumenalnej, form celebracji liturgii – są szczegółowo uzgadniane z Papieżem oraz odpowiednimi kongregacjami (ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, ds. Doktryny Wiary itd.) – i zapisywane w oficjalnych dokumentach Stolicy Apostolskiej. Dokumenty te to w szczególnościStatut Drogi Neokatechumenalnej oraz Dyrektorium Katechetyczne Drogi Neokatechumenalnej.
Powołania
We wspólnotach neokatechumenalnych jest wielu młodych, dzięki prowadzeniu rodziców ku postawie miłości otwartej na życie, zgodnie z nauczaniem encyklikiHumanae vitae. Wiara tych młodych, przekazana im w rodzinach, w których jest często osiem, dziesięć, a czasem nawet więcej dzieci, jest rozwijana przez wspólnotę neokatechumenalną. W ten sposób zrodziło się wiele powołań do prezbiteratu i życia konsekrowanego.
Przyczyniły się do tego także spotkania młodych z Drogi, organizowane jako część obchodów papieskich Światowych Dni Młodzieży.
Według danych z 02.02.2014 r., Droga Neokatechumenalna przyczyniła się do powstania 100 diecezjalnych seminariów misyjnych „Redemptoris Mater” na pięciu kontynentach. Ponad 1,88 tys. księży zostało już wyświęconych, a 2300 seminarzystów przygotowuje się do święceń. Są oni inkardynowani do diecezji, do której należy dane seminarium.
Około 4 tys. osób rozpoczęło życie konsekrowane w różnych instytutach i zakonach.
Redemptoris Mater
Ponieważ we wspólnotach neokatechumenalnych rodzi się wiele powołań do stanu kapłańskiego papież Jan Paweł II zaaprobował stworzenie seminarium misyjnego specjalnie dla powołań ze wspólnot, pierwsze takie seminarium powstało w 1988 roku w Rzymie. Również Jan Paweł II zasugerował nazwę dla tego seminarium:Redemptoris Mater, co po łacinie oznacza Matka Odkupiciela. Do 2008 r. na całym świecie, erygowano ponad 70 seminariów Redemptoris Mater, w których do kapłaństwa przygotowuje się około 3000 alumnów. W Polsce – istnieje jedno Archidiecezjalne Seminarium Misyjne Redemptoris Mater w Warszawie, w planie jest otwarcie takiegoż w Krakowie. Na dzień 13 października 2013 r., istnieje już 100 seminariów Redemptoris Mater na całym świecie.