ŚRODA IV TYGODNIA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Szkody, jakie oziębłość przynosi zakonnikom.
z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego
1935 r.
PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO
O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.
TOM I.
KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ
DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.
Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.
Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.
Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.
Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.
Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.
W roztargnieniach mów:
Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.
„Kto gardzi małymi rzeczami, pomału upadnie" — Ekl. 19, 1.
PRZYGOTOWANIE. — Biedni ci zakonnicy, którzy choć są powołani do doskonałości, nie zważają na błędy! Tacy się nigdy nie uświęcą i zagraża im wielkie niebezpieczeństwo potępienia. Pan Bóg bowiem im grozi odrzuceniem i opuszczeniem, pozwalając, by z mniejszych win wpadli w grzechy ciężkie, aby stracili Łaskę Bożą i powołanie. Iluż z tych nieszczęśliwych teraz w piekle się znajduje! Przyjrzyj się swemu sumieniu. Może i ty jesteś jedną z tych dusz oziębłych, pełną błędów?
I. — Zastanów się nad nieszczęściem tego zakonnika, który opuściwszy krewnych, świat i oddawszy się Panu Jezusowi przez poświęcenie Mu swej woli, wolności i siebie całego, wystawia się na niebezpieczeństwo potępienia przez życie oziębłe i opieszałe. Nie jest dalekim od potępienia zakonnik oziębły, którego Pan Bóg powołał do Swego domu, aby stał się Świętym. Pan Bóg grozi takiemu odrzuceniem i opuszczeniem, jeśli się nie poprawi. Iżeś letni..., pocznę cię wyrzucać z ust moich. Św. Ignacy Loyola, widząc, iż jeden z braci jego zakonu jest oziębły w Służbie Bożej, wezwawszy go do siebie, tak się doń odezwał: Powiedz mi, mój bracie, po co przyszedłeś do zakonu? Aby służyć Panu Bogu, brzmiała odpowiedź. Na to Święty: Bracie, coś powiedział? Gdybyś rzekł, iż przyszedłeś służyć kardynałowi, księciu, byłbyś wytłumaczony; lecz mówisz, że przyszedłeś służyć Panu Bogu, a tak Mu służysz?
O. Nieremberg powiada, że niektórzy są powołani przez Pana Boga, aby się zbawili tylko jako Święci, tak iż gdyby nie starali się o świętość i chcieli się zbawić jako niedoskonali, wcale się nie zbawią. Według Św. Augustyna, takich Pan Bóg opuszcza, zezwala, aby z mniejszych win wpadli w grzechy ciężkie i utracili Łaskę Bożą i powołanie. Św. Teresa ujrzała w objawieniu miejsce w piekle dla niej przygotowane, które by zajęła, gdyby się nie oderwała od pewnego ziemskiego przywiązania, choć ono nie było połączone z ciężką winą. „Kto gardzi małymi rzeczami, pomału upadnie".
Wielu chciałoby iść za Panem Jezusem, lecz z daleka, jak to uczynił Św. Piotr, który po uwięzieniu Mistrza, szedł za nim z daleka, jak mówi Św. Mateusz. Jeśli jednak chcą tak postępować, łatwo ich może spotkać to, co spotkało Św. Piotra. Ten, naraziwszy się na niebezpieczeństwo zaparcia się Pana Jezusa, rzeczywiście Go się zaparł. — Oziębły zadowala się odrobiną dobrego, jaką spełnia dla Pana Boga, lecz nie zadowala się nią Pan Bóg, który go powołał do życia doskonałego i za karę za jego niewdzięczność nie tylko go pozbawia Łask szczególnych, lecz zezwala na jego zgubę. „Gdzie powiedziałeś dosyć, mówi Św. Augustyn, tam zginąłeś". Figa ewangeliczna dlatego tylko została skazana na spalenie, iż nie wydawała owocu.
Poznaj dalszą część rozważania.
Zachęcamy do uczczenia Najświętszego Serca Pana Jezusa w miesiącu czerwcu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo czerwcowe - dzień 19
Zapraszamy na pozostałe inne bogate w treści teksty na naszą stronę Salve Regina - Witaj Królowo oraz do subskrypcji naszego newslettera oraz naszych kanałów społecznościowych.
© salveregina.pl 2024