"Stąd wreszcie i Zbawiciel wołał: Strzeżcie się pilnie fałszywych proroków, którzy do was przychodzą z odzieniem owczym, a wewnątrz są wilcy drapieżni. Czym jest odzienie owcze, jeżeli nie Proroków i Apostołów mowami, które oni z owczą prostotą jako suknię wełnianą utkali temu Barankowi niepokalanemu, co grzech świata gładzi? Co są wilcy drapieżni, jeżeli nie rozumy heretyków dzikie i wściekłe, które zawsze napadają na owczarnie kościelne i stado Chrystusowe, o ile mogą, w kawałki rozdzierają? Aby jednak z większą zdradą podejść nieostrożne owce, zostawiają przy sobie dzikość wilków, składając wygląd wilczy, i okrywają się zdaniami Prawa Bożego, jako sukniami owczymi, iżby każdy, kto poczuje miękkość wełny, nie lękał się bynajmniej ostrza zębów. Cóż atoli mówi Zbawiciel? Z owoców ich poznacie je, to jest, gdy poczną te słowa Boże nie tylko wygłaszać, ale i tłumaczyć, nie tylko nimi się przechwalać, ale i objaśniać, wtedy zrozumiemy ową gorzkość, przykrość, wściekłość, wtedy wyleje się jad nowatorski, wtedy zdejmą okrycie z nowości bezbożnych, wtedy dopiero obaczysz płot się walący i usuwanie kamieni granicznych ojców, wtedy wiara katolicka upada, wtedy prawda kościelna niszczeje"
(Św. Wincenty z Lerynu, Commonitorium)