Matka Boża z Akita.
Matka Boża z Akita - potrzebny radykalizm
''Kościoły i ołtarze zostaną splądrowane, Kościół będzie pełen tych, którzy akceptują kompromisy''-Maryja w Akita. Ks. Michał Kaszowski.
Jakie jest stanowisko Kościoła wobec wydarzeń i objawień w japońskim Akita?
Uprawnionym do oceny zjawisk, do jakich dochodzi na terenie diecezji, jest biskup ordynariusz. Zwykle powołuje on komisję, aby mieć pewność co do rzetelności oceny. Jeśli chodzi o objawienia w japońskiej miejscowości Akita, to pozytywną oceny wyraził biskup ordynariusz diecezji Niigata, John Shojiro Ito. Znał on osobiście siostrę Agnieszkę Katsuko Sasagawa, która była świadkiem wyjątkowych wydarzeń i osobą, przez którą zostały przekazane światu orędzia z Akita. Biskup miejscowy regularnie kontaktował się z nią i śledził dokonujące się ważne dla Japonii i świata wydarzenia. Do wydania pozytywnej oceny pomogło mu między innymi to, że sam był świadkiem nadzwyczajnych wydarzeń – takich jak łzy Maryi czy odzyskanie słuchu przez siostrę Agnieszkę.
Ostatecznie, po dokładnym zbadaniu wydarzeń, rozważeniu znaków, wiarygodności posłańca, siostry Agnieszki, którą wybrała Maryja, oraz samej treści przesłania uznał je za wiarygodną i nadprzyrodzoną interwencję z nieba i określił jako „kontynuację Fatimy”.
Dlaczego objawienia w Akita odsłaniają bolesne dla Kościoła prawdy?
Kościół, Mistyczne Ciało Chrystusa, już wiele wieków temu został zraniony przez różne rozłamy. Wskutek tego rozbicia pojawiała się wzajemna niechęć między różnymi wyznaniami, rywalizacja, wrogość. Jej ofiarą padali nie tylko świeccy, ale i duchowieństwo, które powinno dawać dobry przykład innym wierzącym. Wielu duchowych różnych odłamów chrześcijaństwa – zamiast pobudzać swoim przykładem do nakazanej przez Chrystusa miłości wzajemnej – gorszy chrześcijan i niechrześcijan, zniechęca ich do chrześcijaństwa. Świat – zamiast mówić o jednym i zjednoczonym Kościele – „Patrzcie, jak się miłują”, może o Kościele rozbitym powiedzieć: „Patrzcie, jak się nienawidzą, jak się wywyższają jeden nad drugiego, jak pogardzają jedni drugimi. I to ma być Kościół Chrystusa?”
Objawienia w Akita zapowiedziały jeszcze inną bolesną ranę, która została zadana Kościołowi Chrystusa: skłócenie nie tylko pomiędzy różnymi odłamami chrześcijaństwa, ale także między poszczególnymi wyznawcami jednego jej wyznania. Skłócą się między sobą nawet niektórzy wysoko postawieni w Kościele duchowni i nie będą przez to nikomu dawać dobrego przykładu. Bolesne doświadczenie Kościoła Maryja przedstawiła następująco:
„Dzieło szatana przeniknie nawet do Kościoła w taki sposób, że kardynałowie wystąpią przeciwko kardynałom, biskupi przeciwko biskupom. Kapłani, którzy Mnie czczą, będą pogardzani i wystąpią przeciwko nim ich współbracia. Kościoły i ołtarze zostaną splądrowane, Kościół będzie pełen tych, którzy akceptują kompromisy. Z powodu działania szatana wielu kapłanów i poświęconych dusz porzuci swe powołanie. Szatan będzie występował szczególnie nieubłaganie przeciw duszom poświęconym Bogu. Myśl o utracie tak wielu dusz jest przyczyną Mojego smutku. Jeśli zwiększy się liczba i ciężar grzechów, nie będzie już dla nich przebaczenia. Odważnie mów ze swym przełożonym. On wie, jak zachęcić każdą z was do modlitwy i podjęcia dzieła wynagrodzenia.»
Objawienie z Akita ujawnia te bolesne dla Kościoła sprawy nie po to, by osądzać, obwiniać i potępiać, lecz aby pomagać i leczyć. Pomaga i uzdrawia modlitwa, podejmowanie różnych ofiar, poszczenie, wynagradzanie Bogu za doznawane zniewagi.
Samo krytykowanie duchowieństwa nic nie daje. Pomaga im natomiast płynąca z wiary, miłości i troski o Kościół modlitwa w ich intencji. Samo oburzanie się nic nie daje nam ani zranionemu Kościołowi. Pomaga mu natomiast i leczy wynagradzanie znieważanemu Bogu swoją miłością, dobrocią, wdzięcznością, uwielbianiem Go, adorowaniem Najświętszego Sakramentu, gorliwością, walką ze swoimi grzechami i wadami.
Z jakiego powodu ordynariusz diecezji Niigata, biskup John Shojiro Ito, nazwał objawienia w Akita kontynuacją Fatimy?
Biskup Ito nazwał przesłanie z Akita kontynuacją Fatimy nie tylko przez zbieżność dat, choć nie możemy wykluczyć, że i tym sposobem Najświętsza Panna chciała przypomnieć o Swoich wcześniejszych objawieniach w Fatmie. Ostatnie orędzie Matka Boża przekazała siostrze Agnieszce 13 października 1973, a – jak wiadomo – 13 dzień miesiąca, od czasu Fatimy, w szczególny sposób jest poświęcony Matce Bożej, zwłaszcza 13 października – dzień ostatniego orędzia i wielkiego cudu.
Do zestawienia Akita i Fatimy skłonił biskupa ordynariusza zapewne fakt, że orędzia z jego diecezji zawierają przypomnienie kilku ważnych dla naszego zbawienia spraw, o których mówią także objawienia fatimskie. Należą do nich:
– bolesna analiza sytuacji duchowej świata;
– wezwanie do wynagradzania;
– podkreślenie roli modlitwy, zwłaszcza różańcowej;
– ostrzeżenie przed karą ognia, jaka grozi ludzkości.
Ciekawe jest to, że biskup Ito – kiedy w roku 1981 zatwierdzał objawienie Matki Bożej w Akita jako godne wiary – nie mógł znać jeszcze treści trzeciej tajemnicy fatimskiej, która problem kary ognia także przedstawia, ukazując Maryję jako chroniącą ziemię przed ogniem.
Łucja napisała w trzeciej tajemnicy: „...zobaczyliśmy po lewej stronie Naszej Pani, nieco wyżej, Anioła trzymającego w lewej ręce ognisty miecz; iskrząc się wyrzucał języki ognia, które zdawało się, że podpalą świat; ale gasły one w zetknięciu z blaskiem, jaki promieniował z prawej ręki Naszej Pani w jego kierunku; Anioł wskazując prawą ręką ziemię, powiedział mocnym głosem: Pokuta, Pokuta, Pokuta”.
Podobnie w Akita Matka Boża przypomniała, że Ona może nam jeszcze pomóc: „Starajcie się jak najczęściej odmawiać modlitwę różańcową. Jedynie ja jestem jeszcze w stanie uchronić was przed zbliżającymi się nieszczęściami. Ci, którzy Mi zaufają, zostaną ocaleni.” (13.10.1973) Jest w tych słowach jakby echo przesłania z Fatimy, gdzie Matka Boża ukazywała swoje Niepokalane Serce jako pewne schronienie w czasach zamętu, zachęcając do ofiarowania Mu siebie, całych narodów i Kościoła.
Kontynuacja to nie tylko echo i powtórzenie. To również rozwinięcie przesłania z Fatimy przez ukazanie bardziej szczegółowo stanu duchowego i moralnego świata. Niektórzy zarzucali przekazującej orędzia Matki Bożej siostrze Agnieszce, że puściła wodze fantazji, usiłując odkryć, co zawiera – nie ujawniona jeszcze w tamtych czasach – tajemnica fatimska. Tymczasem obecne wydarzenia w Japonii – między innymi stan zagrożenia wybuchem nuklearnym w reaktorach uszkodzonej przez trzęsienie ziemi elektrowni jądrowej – wskazują, że jeśli świat nie zwróci się do Boga, idąc za usilnymi prośbami Matki Bożej, która potrafi jeszcze wyprosić dla nas ratunek, możemy stać się świadkami realizacji surowych ostrzeżeń Nieba, które przez wiele lat były lekceważone.
www.teologia.pl/pyt/pyt_o_Akita.htm
''Kościoły i ołtarze zostaną splądrowane, Kościół będzie pełen tych, którzy akceptują kompromisy''-Maryja w Akita. Ks. Michał Kaszowski.
Jakie jest stanowisko Kościoła wobec wydarzeń i objawień w japońskim Akita?
Uprawnionym do oceny zjawisk, do jakich dochodzi na terenie diecezji, jest biskup ordynariusz. Zwykle powołuje on komisję, aby mieć pewność co do rzetelności oceny. Jeśli chodzi o objawienia w japońskiej miejscowości Akita, to pozytywną oceny wyraził biskup ordynariusz diecezji Niigata, John Shojiro Ito. Znał on osobiście siostrę Agnieszkę Katsuko Sasagawa, która była świadkiem wyjątkowych wydarzeń i osobą, przez którą zostały przekazane światu orędzia z Akita. Biskup miejscowy regularnie kontaktował się z nią i śledził dokonujące się ważne dla Japonii i świata wydarzenia. Do wydania pozytywnej oceny pomogło mu między innymi to, że sam był świadkiem nadzwyczajnych wydarzeń – takich jak łzy Maryi czy odzyskanie słuchu przez siostrę Agnieszkę.
Ostatecznie, po dokładnym zbadaniu wydarzeń, rozważeniu znaków, wiarygodności posłańca, siostry Agnieszki, którą wybrała Maryja, oraz samej treści przesłania uznał je za wiarygodną i nadprzyrodzoną interwencję z nieba i określił jako „kontynuację Fatimy”.
Dlaczego objawienia w Akita odsłaniają bolesne dla Kościoła prawdy?
Kościół, Mistyczne Ciało Chrystusa, już wiele wieków temu został zraniony przez różne rozłamy. Wskutek tego rozbicia pojawiała się wzajemna niechęć między różnymi wyznaniami, rywalizacja, wrogość. Jej ofiarą padali nie tylko świeccy, ale i duchowieństwo, które powinno dawać dobry przykład innym wierzącym. Wielu duchowych różnych odłamów chrześcijaństwa – zamiast pobudzać swoim przykładem do nakazanej przez Chrystusa miłości wzajemnej – gorszy chrześcijan i niechrześcijan, zniechęca ich do chrześcijaństwa. Świat – zamiast mówić o jednym i zjednoczonym Kościele – „Patrzcie, jak się miłują”, może o Kościele rozbitym powiedzieć: „Patrzcie, jak się nienawidzą, jak się wywyższają jeden nad drugiego, jak pogardzają jedni drugimi. I to ma być Kościół Chrystusa?”
Objawienia w Akita zapowiedziały jeszcze inną bolesną ranę, która została zadana Kościołowi Chrystusa: skłócenie nie tylko pomiędzy różnymi odłamami chrześcijaństwa, ale także między poszczególnymi wyznawcami jednego jej wyznania. Skłócą się między sobą nawet niektórzy wysoko postawieni w Kościele duchowni i nie będą przez to nikomu dawać dobrego przykładu. Bolesne doświadczenie Kościoła Maryja przedstawiła następująco:
„Dzieło szatana przeniknie nawet do Kościoła w taki sposób, że kardynałowie wystąpią przeciwko kardynałom, biskupi przeciwko biskupom. Kapłani, którzy Mnie czczą, będą pogardzani i wystąpią przeciwko nim ich współbracia. Kościoły i ołtarze zostaną splądrowane, Kościół będzie pełen tych, którzy akceptują kompromisy. Z powodu działania szatana wielu kapłanów i poświęconych dusz porzuci swe powołanie. Szatan będzie występował szczególnie nieubłaganie przeciw duszom poświęconym Bogu. Myśl o utracie tak wielu dusz jest przyczyną Mojego smutku. Jeśli zwiększy się liczba i ciężar grzechów, nie będzie już dla nich przebaczenia. Odważnie mów ze swym przełożonym. On wie, jak zachęcić każdą z was do modlitwy i podjęcia dzieła wynagrodzenia.»
Objawienie z Akita ujawnia te bolesne dla Kościoła sprawy nie po to, by osądzać, obwiniać i potępiać, lecz aby pomagać i leczyć. Pomaga i uzdrawia modlitwa, podejmowanie różnych ofiar, poszczenie, wynagradzanie Bogu za doznawane zniewagi.
Samo krytykowanie duchowieństwa nic nie daje. Pomaga im natomiast płynąca z wiary, miłości i troski o Kościół modlitwa w ich intencji. Samo oburzanie się nic nie daje nam ani zranionemu Kościołowi. Pomaga mu natomiast i leczy wynagradzanie znieważanemu Bogu swoją miłością, dobrocią, wdzięcznością, uwielbianiem Go, adorowaniem Najświętszego Sakramentu, gorliwością, walką ze swoimi grzechami i wadami.
Z jakiego powodu ordynariusz diecezji Niigata, biskup John Shojiro Ito, nazwał objawienia w Akita kontynuacją Fatimy?
Biskup Ito nazwał przesłanie z Akita kontynuacją Fatimy nie tylko przez zbieżność dat, choć nie możemy wykluczyć, że i tym sposobem Najświętsza Panna chciała przypomnieć o Swoich wcześniejszych objawieniach w Fatmie. Ostatnie orędzie Matka Boża przekazała siostrze Agnieszce 13 października 1973, a – jak wiadomo – 13 dzień miesiąca, od czasu Fatimy, w szczególny sposób jest poświęcony Matce Bożej, zwłaszcza 13 października – dzień ostatniego orędzia i wielkiego cudu.
Do zestawienia Akita i Fatimy skłonił biskupa ordynariusza zapewne fakt, że orędzia z jego diecezji zawierają przypomnienie kilku ważnych dla naszego zbawienia spraw, o których mówią także objawienia fatimskie. Należą do nich:
– bolesna analiza sytuacji duchowej świata;
– wezwanie do wynagradzania;
– podkreślenie roli modlitwy, zwłaszcza różańcowej;
– ostrzeżenie przed karą ognia, jaka grozi ludzkości.
Ciekawe jest to, że biskup Ito – kiedy w roku 1981 zatwierdzał objawienie Matki Bożej w Akita jako godne wiary – nie mógł znać jeszcze treści trzeciej tajemnicy fatimskiej, która problem kary ognia także przedstawia, ukazując Maryję jako chroniącą ziemię przed ogniem.
Łucja napisała w trzeciej tajemnicy: „...zobaczyliśmy po lewej stronie Naszej Pani, nieco wyżej, Anioła trzymającego w lewej ręce ognisty miecz; iskrząc się wyrzucał języki ognia, które zdawało się, że podpalą świat; ale gasły one w zetknięciu z blaskiem, jaki promieniował z prawej ręki Naszej Pani w jego kierunku; Anioł wskazując prawą ręką ziemię, powiedział mocnym głosem: Pokuta, Pokuta, Pokuta”.
Podobnie w Akita Matka Boża przypomniała, że Ona może nam jeszcze pomóc: „Starajcie się jak najczęściej odmawiać modlitwę różańcową. Jedynie ja jestem jeszcze w stanie uchronić was przed zbliżającymi się nieszczęściami. Ci, którzy Mi zaufają, zostaną ocaleni.” (13.10.1973) Jest w tych słowach jakby echo przesłania z Fatimy, gdzie Matka Boża ukazywała swoje Niepokalane Serce jako pewne schronienie w czasach zamętu, zachęcając do ofiarowania Mu siebie, całych narodów i Kościoła.
Kontynuacja to nie tylko echo i powtórzenie. To również rozwinięcie przesłania z Fatimy przez ukazanie bardziej szczegółowo stanu duchowego i moralnego świata. Niektórzy zarzucali przekazującej orędzia Matki Bożej siostrze Agnieszce, że puściła wodze fantazji, usiłując odkryć, co zawiera – nie ujawniona jeszcze w tamtych czasach – tajemnica fatimska. Tymczasem obecne wydarzenia w Japonii – między innymi stan zagrożenia wybuchem nuklearnym w reaktorach uszkodzonej przez trzęsienie ziemi elektrowni jądrowej – wskazują, że jeśli świat nie zwróci się do Boga, idąc za usilnymi prośbami Matki Bożej, która potrafi jeszcze wyprosić dla nas ratunek, możemy stać się świadkami realizacji surowych ostrzeżeń Nieba, które przez wiele lat były lekceważone.
www.teologia.pl/pyt/pyt_o_Akita.htm
