MONS. ANTONIO PALLADINO AMICO DEI POVERI. (ITALIANO-PORTOGHESE- FILIPPINO )

I POVERI .
“Colui che è perfettamente povero di spirito, scrive mons. Palladino, soffre con pazienza tutte le pene che sono conseguenze inseparabili della sua totale dedizione a Dio, come la fame, la sete, il freddo, il caldo, le fatiche, i disprezzi, senza lagnarsi né cercare alcun sollievo. La naturale estrinsecazione di questo spirito non può essere che la carità. La carità di Cristo occupava ogni suo pensiero, ogni sua parola, ogni suo atto. […] Il comandamento di Cristo: “amatevi l’un l’altro come Io ho amato voi”, era custodito nel suo cuore con sacra gelosia e all’occorrenza lo traduceva in un atto pieno di divino ardore. Iniziò il suo sacerdozio con la carità e per questa virtù che tanto lo distinse fu chiamato padre dei poveri. Nel giorno in cui fu ordinato sacerdote volle che il denaro, che i familiari avevano intenzione di spendere per i festeggiamenti, fosse distribuito in elemosine ai poveri. Egli non volle mai offerte per sé e quando le accettava le dava subito ai malati poveri. “Ricordatevi che i poveri costituiscono la parte delle creature più care al Signore”, soleva dire. Regala anelli d’oro, dona senza pensarci la sua mantellina, compra medicine e vestiti per povera gente che non aveva nulla per coprirsi, neanche al momento della morte, getta dalla finestra il suo materasso ad un povero privo di tetto, regala un paio di scarpe della mamma senza dirle nulla, va a Genova a prendere un bambino appena nato, paga di sua tasca gli studi di una giovane orfana, a una coppia di sposi provvede vitto, vestiario, anello e persinop i compari, organizza la Pia Opera del “Pane di Sant’Antonio”. I fanciulli poveri formeranno il suo delirio. Ogni 25 del mese di adopererà per vestire dieci, quindici bambini; ogni 19 del mese cercherà con tutti i mezzi di fare il pranzo a diciannove poveri. Commovente è la visita che fa a una giovane sposa, affetta da un male incurabile, in una estrema povertà, con un bambino ancora piccolo. Il suo interessamento e l’amore di brave persone salveranno quel bimbo. Queste semplici annotazioni servono a illustrare quella che è stata l’azione del Palladino verso i più bisognosi; ma tutta la sua vita è stata animata da questo spirito”.
Prof. Sac. Giorgio Ross

PORTOGHESE
OS POBRES .
" Aquele que é perfeitamente pobres em espírito, escreve Mons. Palladino , sofrem com paciência todas as dores que são conseqüências inseparáveis de sua dedicação total a Deus , como a fome , sede, frio, calor, o cansaço , o desprezo , sem reclamar ou procurar qualquer alívio . A manifestação natural deste espírito não pode ser que a caridade . A caridade de Cristo ocupou seu pensamento todos , cada palavra, cada ato . [...] O mandamento de Cristo : " Amai-vos uns aos outros como eu vos amei " , era guardado em seu coração com ciúme sagrado e , se necessário, que resultou em um ato cheio de ardor divino. Ele começou seu sacerdócio com a caridade e, por essa virtude que assim o distinguiu foi chamado o pai dos pobres. No dia em que ele foi ordenado sacerdote queria o dinheiro , que a família que eles estavam indo para gastar com as comemorações , foi distribuído esmolas aos pobres . Ele nunca quis ofertas para ele e quando ele aceitou imediatamente deu-lhe o pobre doente. " Lembre-se de que os pobres são a parte mais cara das criaturas ao Senhor ", ele diria. Dê anéis de ouro , dá sem pensar a sua capa, comprar medicamentos e roupas para as pessoas pobres que não tinham nada a cobrir , até mesmo no momento da morte, joga para fora a janela de seu colchão para um homem pobre , sem telhado, dá um par de sapatos mãe sem lhe dizer nada, vai para o Genoa para tomar um bebê recém-nascido , paga seus estudos bolso de um jovem órfão , um casal fornece alimentos, roupas , anel e persinop comparsas , organiza o Opera Pia " Pão de Santo Antônio " . As pobres crianças formarão seu delírio . Cada um dos 25 meses de trabalho de vestir-se dez, quinze crianças; cada 19 do mês vai tentar por todos os meios para fazer o almoço aos dezenove pobres. Mover-se é uma visita que faz a uma jovem noiva , que sofre de uma doença incurável , em situação de extrema pobreza , com uma criança ainda pequena . Seu interesse e amor de pessoas boas salvar aquela criança. Estas anotações simples servem para ilustrar o que tem sido a ação de Palladino aos necessitados ; mas toda a sua vida foi animada por este espírito " .
Prof. Sac. George Ross
FILIPPINO
Mga mahihirap .
"Ang isa kung sino ang perpektong mahinang sa espiritu , nagsusulat Mgr . Palladino , magdusa na may pasensya ang lahat ng mga puson na hindi maaaring paghiwalayin kahihinatnan ng kanyang kabuuang pag-aalay sa Diyos , gaya ng kagutuman , pagkauhaw , malamig , init, ang pagkahapo , ang pag-alipusta , nang walang reklamo o humingi ng anumang lunas . Ang natural na paghahayag ng espiritu na ito ay hindi maaaring maging na kawanggawa . Ang kawang-gawa ni Cristo na sinasakop ang kanyang bawat pag-iisip, ang bawat salita, ang bawat batas . [...] Ang utos ni Cristo : " Pag-ibig sa isa't isa bilang ako mahal mo ", ay nababantayan sa kanyang puso sa banal na selos at kung kinakailangan nagresulta ito sa isang batas na puno ng sigasig banal . Sinimulan ni niya ang kanyang pagkapari sa kawanggawa at para sa kabutihan na kaya nakikilala sa kanya ay tinawag ang ama ng mga mahihirap . Sa araw kapag siya ay ordained Nais pari ang pera , na ang pamilya sila ay pagpunta sa gastusin sa pagdiriwang , ay ibinahagi sa limos sa mga mahihirap . Hindi niya nais na alok para sa kanya at kapag siya ay tinanggap kaagad ibinigay sa kanya ang sakit mahihirap. "Tandaan na sa mahihirap ay ang pinaka- mahal na bahagi ng mga nilalang sa Panginoon ," siya ay sasabihin. Bigyan gold rings , nagbibigay nang hindi iniisip ang kanyang kapa , bumili ng mga gamot at mga damit sa mga mahihinang mga tao na nagkaroon walang upang masakop , kahit sa oras ng kamatayan, throws out ang window ng kanyang kutson sa isang mahinang tao na walang bubong, ay nagbibigay ng isang pares ng sapatos na pang- ina nang hindi sinasabi sa kanya ng kahit ano , pupunta sa Genoa upang kumuha ng bagong panganak na sanggol , kayo ay babayaran sa kanyang bulsa pag-aaral ng isang batang ulila , ang isang may-asawa ilang nagbibigay pagkain, pananamit, ring at persinop cronies , nag-aayos ng Opera Pia " tinapay ng St. Anthony ". Ang mahinang mga bata ay bumuo ng kanyang kahibangan . Ang bawat isa sa 25 buwan ng trabaho upang magbihis sampung , labinlimang mga anak ; tuwing ika-19 ng buwan ay subukan sa pamamagitan ng lahat ng paraan upang gawing tanghalian sa labinsiyam mahirap. Paglilipat ay isang pagbisita na gumagana sa isang batang babaing bagong kasal , na naghihirap mula sa isang may sakit na wala nang lunas sa sakit , sa matinding paghihirap sa buhay , na may isang bata pa rin maliit. Ang kanyang interes at pag-ibig ng mahusay na mga tao i-save ang bata na iyon. Ang mga simpleng mga anotasyon maghatid upang ilarawan kung ano ang naging pagkilos ng Palladino sa maralita ; ngunit ang kanyang buong buhay ay animated sa pamamagitan ng espiritu na ito. "
Prof. bulsa . George Ross