Istnienie Radia Maryja jest cudem

Z o. dr. Tadeuszem Rydzykiem CSsR, dyrektorem Radia Maryja, rozmawia Karolina Goździewska. Jak będzie wyglądać VII Dziękczynienie w Rodzinie? – Zaczniemy o godz. 12.00 koncertem, a skończymy Apelem Jasnogórskim. O godz. 16.00 podczas pięknych polskich Nieszporów wbudujemy kamień węgielny w powstającym kościele – wotum za św. Jana Pawła II. Kamień węgielny otrzymaliśmy od ks. kard. Angelo Comastriego, za staraniem ks. bp. Andrzeja Suskiego. Pokażemy polską kulturę – śpiewy, tańce. Koncertować będzie m.in. ks. bp Antoni Długosz z grupą Siewcy Lednicy. W ten sposób też wielbimy Pana Boga. To będzie symboliczne, duchowe wręczenie każdemu Pomocnikowi, słuchaczowi Radia Maryja i widzowi Telewizji Trwam kwiatów. Jak to wyrazić? Śpiewem. Przez kulturę się ewangelizuje. To jest następne moje marzenie – ewangelizować przez kulturę, sztukę. Kultura jest wyrazem ducha, a polski duch jest piękny. Zrobiliśmy przy budowie kościoła umocnienie brzegu. Wygląda jak amfiteatr, z tyłu jest odnoga Wisły. Piękny widok. Marzę, by odbywały się tu koncerty. Chciałbym, aby obok powstała Akademia Światło Nadziei, gdzie poprzez najnowsze techniki upamiętniony będzie Jan Paweł II. Ale dlaczego nie pokazać także innych wielkich Polaków: Danuty Siedzikówny „Inki”, prof. Jerzego Ciesielskiego – przyjaciela Jana Pawła II? Mamy wielkich Polaków, ludzie chcą przykładów. Ktoś ma w tym biznes, by nam wtłaczać, że Polak to nikt. Musimy to zmieniać. To dla ducha, a co będzie dla ciała podczas Święta Dziękczynienia? – Ideą było podziękowanie, a jak podziękowanie, to zauważenie potrzebujących. W Polsce jest ciężka sytuacja ze służbą zdrowia. Na badania i do lekarzy specjalistów trzeba czekać w długich kolejkach. Po rozmowach z lekarzami z Torunia i Bydgoszczy udało się zorganizować cytomammobus, by kobiety mogły przebadać się profilaktycznie, czy nie mają raka piersi. Będzie też możliwość badań profilaktycznych aorty brzusznej dla mężczyzn. Tego tętniaka się nie czuje, a jeżeli się nie wykryje, to może skończyć się tragicznie przedwczesnym zgonem. Będą też badania na cukrzycę, której mamy dziś niemal epidemię. W minionych latach podczas badań udało się zdiagnozować cukrzycę u osób, które w ogóle nie miały świadomości zagrożenia swojego zdrowia bardzo wysokim poziomem cukru we krwi. Mogłyby umrzeć. Cukrzyca to jest cicha śmierć. W auli WSKSiM będą też wykłady profesorów medycyny m.in. o profilaktyce raka. Elementem profilaktyki jest zdrowa kuchnia. – Dlatego podczas Święta Dziękczynienia będzie można kupić zdrową polską żywność bezpośrednio od rolników prowadzących gospodarstwa metodami ekologicznymi. Zapraszamy jeszcze rolników, by przyjechali ze swoimi produktami. Nie pobieramy opłat za stoiska. Będą stoiska z książkami Fundacji Nasza Przyszłość, a także wyrobami góralskimi – kożuchami, oscypkami. Będzie można również coś zjeść: wyroby mleczne, wędliniarskie z polskich zakładów. Za co i komu Ojciec Dyrektor w tym roku będzie dziękował podczas naszego wspólnego święta? – Na rocznicy Radia Maryja dziękujemy Panu Bogu za to Radio, że powstało i rozwija się. Na pielgrzymce Rodziny Radia Maryja na Jasną Górę, która zrodziła się, gdy istnienie Radia było zagrożone, dziękujemy i słuchamy, co Matka Boża chce nam powiedzieć. A podczas Święta Dziękczynienia w Rodzinie, które 5 września odbędzie się po raz siódmy w Toruniu, dziękujemy Panu Bogu za każdego człowieka. Pomysł na wrześniowe świętowanie zrodził się z potrzeby wdzięczności słuchaczom, także tym, którzy są chorzy i nie wychodzą z domu. Nie przyjadą, ale będą świętować, łącząc się z nami przez Radio Maryja i Telewizję Trwam. Ale może komuś Ojciec Dyrektor jest szczególnie wdzięczny? – Panu Bogu i wszystkim ludziom. Trudno komuś jednemu podziękować, bo byśmy kogoś pominęli. Pan Bóg wie, co kto robi. To jest ewangelizacja, mamy być katolikami czynnymi. Dziękczynienie jest wpisane w naszą wiarę, choć częściej prosimy, niż dziękujemy. – W modlitwie, w osobistym spotkaniu z Panem Bogiem, widząc Jego wielkość i miłość, najpierw powinniśmy przepraszać, następnie dziękować i uwielbiać, a na końcu prosić. Prośba jest ostatnia. To jest logika miłości, prawda? Mówi się: kto więcej dziękuje, ten więcej otrzymuje. – Dokładnie tak. Gdyby nie darczyńcy, nie byłoby Radia. – Tu pani dotyka spraw materialnych. Jeżeli jest prawdziwa wiara, to jest odpowiedź wiary. Dzięki wierze ludzi Kościół istnieje, powstają świątynie. Widzę to zwłaszcza w Ameryce, gdzie parafie świętują 100-lecie istnienia. Kościoły budowała tam polska emigracja, która przyjechała do USA za chlebem. Piękne kościoły. Jest kościół w diecezji tarnowskiej, gdzie w ołtarzu umieszczony jest chleb, który Polacy dostali na drogę, wyjeżdżając do USA. Gdy się dorobili, postawili w swojej miejscowości kościół. Jak jest wiara, to jest żywa miłość do Pana Boga. Jak jest Pan Bóg, to jest wszystko poukładane, jest harmonia. Radio Maryja służy, by umacniać wiarę, miłość, umacniać ludzi, rozwiązywać problemy. Cieszę się, że w Radiu jest ciągły dialog. Budujemy się tym, co dobre. Uczymy się nawzajem. W Polsce dialog nie jest jednak łatwo prowadzić. – Ale Polacy uwielbiają rozmawiać. Pamiętam nocne rozmowy, gdy pracowałem z młodzieżą studencką, stąd zrodziła się idea „Rozmów niedokończonych”. Problemów jest wiele, ale wspólnie łatwiej znaleźć rozwiązanie. Kiedy powstawało Radio Maryja, bardzo pomagały mi rozmowy ze śp. o. Janem Mikrutem CSsR. Bardzo mądry, święty człowiek. Często nie wiemy, że mamy wokół siebie wielkich, świętych ludzi. Gdy ich tracimy, to bardziej doceniamy. Tak samo wydawało nam się, że zawsze będzie z nami Jan Paweł II. Dopiero gdy go zabrakło, okazało się, że jeszcze mało skorzystaliśmy. Dziękczynienie w Rodzinie będzie też dziękczynieniem za te osoby, które już odeszły? – Za wszystko dobro, a przez te lata doświadczyliśmy go bardzo dużo. Były sytuacje, gdy w poniedziałek zaczynaliśmy program bez żadnych pieniędzy, by zapłacić rachunki. Ale potem ludzie przychodzili i przynosili nam dary, a nawet jedzenie dla posługujących w Radiu. Przez trzy lata żyliśmy chlebem i herbatą. Dzień i noc czuwaliśmy tutaj. I tak to rosło i rośnie. Do dziś każdy dzień istnienia Radia Maryja jest cudem. Dziękujemy ludziom także za cierpliwość, że nas wytrzymują. Za modlitwę. I współdziałanie z nami, posługującymi w Radiu Maryja. Trzeba dziękować też za to Panu Bogu i ludziom, że ewangelizujemy i jesteśmy ewangelizowani. To jest dialog i komunikacja. To jest dar. Jest za co dziękować, bo dzięki Ojcom i słuchaczom Radiu Maryja przy rozgłośni powstały kolejne dzieła. – Dzięki Panu Bogu. Gdy odkryłem w dzieciństwie, że Pan Jezus nas kocha, to marzyłem o utworzeniu Centrum Ewangelizacji. Widziałem ludzi chodzących do kościoła, a na co dzień żyjących, jakby Pana Boga nie było. A osoby bardziej pobożne dzieliły się dobrem, ale można było bardziej. Będąc już kapłanem, byłem na audiencji u św. Jana Pawła II, który spytał mnie: „Co Ojciec chce robić w życiu?”. Odpowiedziałem, że moim pragnieniem jest utworzenie Centrum Ewangelizacji i poprosiłem o błogosławieństwo dla tego dzieła. Długo na mnie wówczas patrzył. Następnie pobłogosławił i dał różaniec. I tak się zaczęło. Jakie były początki? – Zaczęło się wielkie cierpienie. Dotknąłem mocy szatana, ale i wszechmocy Pana Boga. Pan Bóg jak ma coś dla kogoś, to przygotowuje go i oczyszcza. Pomagała mi wówczas najbardziej adoracja Najświętszego Sakramentu i Msza Święta. Podczas Przeistoczenia zatrzymywałem się i mówiłem: „Ty tu jesteś, daj mi siłę, daj mi moc”. To cierpienie trwało ponad dwa lata, ale bez niego nie przeszedłbym tego, co się zaczęło po powstaniu Radia. Nie przypuszczałem, że będzie taki atak. Zabijanie poprzez odbieranie dobrego imienia. Przed tym ostrzegał mnie goszczący w Radiu Maryja kapłan ze Szwajcarii, doktor teologii duchowości. Mówił: „Ja ich znam. Moja mama mogła przyjąć chrzest, jak miała 21 lat. Dziadkowie się wyparli moich rodziców, gdy zostali katolikami”. Są w świecie realne siły – Pan Bóg i szatan. W Polsce bardzo wyraźnie widać walkę duchów. Radio Maryja i media przy nim powstałe dają katolikom oręż do tej walki. – Wczoraj był u mnie ksiądz z małej parafii. Ma trudną sytuację, ale się nie skarżył. Mówił: „Ojcze, ile wy pomagacie, również by księża duchowo się trzymali”. Dostałem kiedyś list od księdza Holendra, pisany po polsku. Był wtedy w Polsce wielki atak na Radio Maryja. Ksiądz napisał, że przestał czuć się potrzebny w Holandii jako kapłan. Wówczas spotkał polską rodzinę, która zaprosiła go do Polski, m.in. na Jasną Górę. Doświadczył w naszej Ojczyźnie wiary. Kupił książki do nauki polskiego, nauczył się naszego języka. Dziś słucha Radia Maryja i nie zrezygnował z kapłaństwa. „Wy mi pomagacie” – napisał. My nie wiemy, gdzie to Radio dochodzi. Spotykam przeróżne historie. Dlatego proszę, by ludzie nie powtarzali złych opinii o Radiu rozpowszechnianych przez złą propagandę i jej funkcjonariuszy, lecz mieli swój rozum. Dziękuję Panu Bogu, że mnie tak wychowali, że nie powtarzałem za kimś, lecz musiałem sprawdzić. Wszystko staram się sam sprawdzić, a nie powtarzać za innymi. Jaki był Ojca dom rodzinny? Kto uczył dziękowania? – Normalny. Rodzice i starsze rodzeństwo uczyło mnie dziękować, ustępować miejsca starszym. Do naszego robotniczego domu przychodzili różni ludzie. Były ciekawe rozmowy, matula mówiła ludziom o Niepokalanym Poczęciu, o Panu Jezusie. To były moje pierwsze katechezy. I to było piękne. Ojciec był bardzo wymagający, bardzo ostry, ale zawsze można było uciec do mamy. Czterej bracia też mnie wychowywali. Pacierza rano nie mogłem mówić po cichu sam, tylko głośno. Śniadania nie było, najpierw pacierz. Kto był w domu, pilnował. To było piękne. Do szkoły poszedłem, gdy miałem 6 lat, bo mi się nudziło w przedszkolu. Do kościoła szliśmy, to było normalne. W domu mówili, jaki dobry jest Pan Bóg. W domu uczyłem się też cierpliwości do ludzi. Przychodzili do nas różni ludzie, m.in. biskup jehowita, nie nawracał nas, przychodził, bo w domu była atmosfera. I pewnego dnia jadł z nami obiad. Człowiek ten jednak bardzo brzydko pachniał, nie mogłem jeść. „Mamo – mówiłem – ten człowiek jest brudny”. „Dziecko, także w tym człowieku jest Pan Jezus, ty Pana Jezusa nie chcesz przyjąć”. To były najpiękniejsze katechezy. Dziś trudno nam dostrzec dobro w świecie i za nie dziękować. Jak to zmienić? – Jest więcej dobra niż zła. Trzeba nad sobą pracować. U nas w domu często był niedostatek, ale nie było głodu. Przed pierwszym trzeba było oszczędzać, i to bardzo. Nowicjat bardzo dużo mi dał. Mieliśmy ostry nowicjat, na szklankę wody trzeba było mieć pozwolenie. Jak się chciało pić, to – by opanować siebie – braliśmy np. ziele piołunu i żuliśmy je. „Jeżeli rządzą mną me żądze, to ja już sobą nie rządzę”. Stan naszego ducha przekłada się na sprawy materialne i gospodarcze Polski? – Wincenty Witos mówił, że Polski nie uratuje nawet geniusz, ale cały, świadomy Naród. Nie tylko świadomy, ale i z sumieniem prawym, bo i Hitler, i Stalin byli świadomi, ale ich sumienia były złe. Pan Bóg nas przygotowuje. Budujemy Królestwo Boże na ziemi i zmierzamy do Królestwa Niebieskiego. Ze swojego życia zróbmy przygodę, czyńmy innym dobrze. Jestem pewien, że Pan Bóg wysłuchuje nas zawsze, tylko z naszej strony musi być wysiłek – tak, „zrobiony krok” z własnej woli. Dziękuję za rozmowę. Aktualizacja 30 sierpnia 2015 (19:10) Nasz Dziennik

Artykuł opublikowany na stronie: www.naszdziennik.pl/mysl/142825,istnieni…