Pozasakramentalne możliwości odpuszczenia grzechów lekkich (1 z 7)
Wiosną roku 2020, w siódmym roku pontyfikatu panującego nam miłościwie antypapieża Franciszka, przy milczącej zgodzie papieża Benedykta XVI większość katolików Europy i USA znalazła się w sytuacji katolików Japonii, którzy przez kilkaset lat musieli obywać się bez księży i sakramentów. Teoretycznie księża w Europie i USA są, ale praktycznie ich nie ma, gdyż posłuszni postanowieniom biskupów nie udzielają oni praktycznie żadnych sakramentów. Nie wiemy, jak długo ta sytuacja potrwa, czy nie będzie precedensem pozostawienia spraw świeckim i nie wiemy, kiedy sytuacja ta znowu się powtórzy. Wyjdźmy jednak z założenia, że księży nie ma i nie będzie, a my musimy sobie sami radzić, gdyż często po Soborze absolutny wyjątek stał się the new normal.
Być może nie każdy katolik wie, iż obowiązek spowiedzi ma miejsce wyłącznie po grzechu ciężkim,[1] i tak Sobór Trydencki w swoich Kanonach o sakramencie pokuty (1551) stanowi:
