EWANGELIA (Mk 9, 2-10)

Pielgrzymują na ziemi uczestniczymy w życiu wiecznym

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.

Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak byli przestraszeni.

I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!». I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa.

A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy „powstać z martwych”.

Oto Słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Wielkość Boga

Uczniowie towarzyszyli Jezusowi już od jakiegoś czasu. Widzieli cuda, których dokonywał i przez które objawiał swoją nadzwyczajną moc. Ale to, czego są świadkami teraz, przekracza ich dotychczasowe doświadczenie.

To, co widzą uczniowie, to tylko część chwały Bożej. Bóg w swojej świętości, w swojej chwale, w swojej transcendencji przekracza to, co potrafimy zrozumieć.
Obok lekcji chwały jest to dla nas także lekcja pokory. Tyle razy chcemy, aby Bóg tłumaczył się przed nami.

Często pytanie „dlaczego”, które stawiamy wobec trudnych życiowych doświadczeń, jest w rzeczywistości oskarżeniem Boga.

A tak naprawdę pozostajemy małymi stworzeniami, które Bóg niewspółmiernie kocha. Ojciec miłuje najpierw swojego Syna i zaprasza do tego, abyśmy byli Mu posłuszni.

Panie Jezu, umiłowany Synu Ojca, Odblasku Jego chwały, proszę Cię, umacniaj mnie w słuchaniu Ciebie i w posłuszeństwie Twojej Ewangelii, abym mógł się cieszyć oglądaniem Ciebie w niebie. Amen.