“Bogata różnorodność prawowitych rytów w żaden sposób nie szkodzi jedności Kościoła Katolickiego. W rzeczywistości przyczynia się wielce do zwiększenia jego godności, majestatu, wspaniałości i chwały. Jednak niech każdy z was, Czcigodni Bracia, będzie świadomy, że istnieją tacy, którzy próbują oszukać i wprowadzić w błąd nieostrożne i niedoświadczone umysły, fałszywie oskarżając Stolicę Świętą o chęć zobowiązania wschodnich schizmatyków, gdy przyjmuje ich do prawdziwej wiary, do porzucenia ich własnego rytu (…) Nasi Poprzednicy nie tylko stale oświadczali, że nigdy nie mieli takiego zamiaru, lecz nadto potwierdzali, że wyraźnie pragną zachować nienaruszone te ryty Kościołów wschodnich, do których nie wkradł się żaden błąd jeśli chodzi o Wiarę Katolicką lub czystość obyczajów. Tym jasnym i wielokrotnym oświadczeniom Naszych Poprzedników odpowiadają starożytne i obecne fakty, albowiem nie można powiedzieć by Stolica Apostolska kiedykolwiek nakazała wschodnim biskupom, duchownym czy ludowi powracającym do jedności katolickiej, by wyrzekli się swego własnego rytu jeśli był zgodny z prawem.”
List Non mediocri do Arcybiskupa Lyonu z 17/03/1864
“Drogi, umiłowany Synu, z niemałą boleścią dla Naszego serca dowiedzieliśmy się, że starożytna liturgia Kościoła Lyońskiego, z winy jednego z twych poprzedników, została poważnie zmieniona przez liczne błędy (…) pomimo rady i ostrzeżeń kolegium kanoników metropolitalnej katedry w Lyonie owych czasów, którzy nie zaniechali uroczystego wyrażenia swego sprzeciwu i protestów przeciw nowinkom niemądrze wprowadzonych do tej liturgii przez twego Poprzednika. (…) Z tego powodu wzywamy (…) byś wprowadził w diecezji Lyonu powierzonej twej opiece używanie Mszału i Brewiarza Rzymskiego. Jednocześnie czynimy ci wiadomym, że pozwalamy by starożytna liturgia Kościoła Lyońskiego, jeśli zostanie uwolniona od wszelkich błędów, została na przyszłość zachowana.”
Omnem sollicitudinem z 13/05/1874
“Jeśli w samej liturgii miały miejsce zmiany w toku czasu, nie były one wprowadzane bez, po pierwsze, konsultacji z Papieżami Rzymskimi, oraz były wprowadzane w celu zachowania tych rytów od heretyckiego lub schizmatyckiego skażenia oraz by jaśniej i precyzyjniej przedstawić dogmaty katolickie, mając na względzie ochronę integralności wiary oraz dobro dusz.”
List Romani Pontifices (cytowany w przemówieniu Piusa XII do pielgrzymów rytu greckiego – bizantyjskiego z 18/10/1940)
“Nic nie powinno być wprowadzane do samych rytów co byłoby przeciwne wierze katolickiej lub towrzyło niebezpieczeństwo dla dusz, bądź odwodziło od kościelnej uczciwości”.
Grzegorz XVI i Inter gravissimas z 03/02/1832 o liturgii ormiańskiej:
“Konieczne jest wierne zachowywanie zasady, która przepisuje, że nie należy wprowadzać żadnej nowinki w rytach świętej Liturgii bez konsultacji ze Stolicą Apostolską, nawet na podstawie przywracania ceremonii uważanych za będące w większej zgodności z liturgiami zaaprobowanymi przez tąż Stolicę Świętą, chyba że z bardzo poważnych powodów i za zatwierdzeniem przez Stolicę Świętą.”
Leon XIII – Orientalium dignitas, 30/11/1894 o starożytności rytów:
“Szlachetna i chwalebna starożytność różnych rytów jest ozdobą całego Kościoła i potwierdza Boską jedność Wiary Katolickiej (…) Być może nic lepiej nie ukazuje znamienia Powszechności w Kościele Bożym niż szczególny hołd różnych form tych obrzedów, sprawowanych w językach czcigodnych jeśli chodzi o ich starożytność i uświęconych jeszcze bardziej przez użytek jaki uczynili z nich Apostołowie i Ojcowie. (…) Należy tu zauważyć, że nawet jeśli święte obrzędy nie zostały ustanowione bezpośrednio by wykazać w ten czy inny sposób dogmaty katolickie, zawsze wspaniale ukazują ich prawdę. Tak jak prawdziwy Kościół Chrystusowy zazdroście strzeże nienaruszalności dogmatów jakie otrzymał a które są niezmienne, gdyż są Boskie, tak też aprobuje lub wyraża zgodę na nowe elementy, zwłaszcza w formach zewnętrznych jeśli są w zgodności z czcigodną starożytnością.”
(całość za: Papieskie nauczanie o liturgii. Wybrane i ułożone przez Benedyktynów z Solesmes)
