Schizma i ekskomunika bractwa PX
W KK prawo kościelne różni się znacznie od współczesnego prawa cywilnego
. Istnieje cała hierarchia praw a każdy kanon KPK winien być rozpatrywany w
świetle kanonów stojących wyżej.
Najwyższym prawem Kościoła jest prawo zbawienia dusz (salus animarum
suprema lex,kan.1752KPK).Nic co jest sprzeczne z dążeniem do tego
najwyższego dobra , nie może być uznane za słuszne.
Wydaje mi się, że wszyscy jesteśmy zgodni iz w przypadku bractwa
ekskomunika oparta może być o kanony: 1364(ze względu na schizmę) i 1382(ze
względu na nieposłuszeństwo wobec papieża).
Schizma?
Kan.1364 stwierdza :”schizmatyk podlega ekskomunice wiążącej mocą samego
prawa”. Oznacza to ,że nie ma ekskomuniki jeżeli nie ma schizmy.
KPK kan. 751 mówi „schizma jest odmową uznania zwierzchnictwa Biskupa
Rzymskiego lub utrzymywania wspólnoty z członkami Kościoła , uznającymi to
zwierzchnictwo.”
Kardynał Castillo Lara –Przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Poprawnej
Interpretacji Prawa Kanonicznego w „La Reppublica”, 7X’88r. pisał:”Akt
święcenia biskupa (bez zgody papieża) nie jest sam w sobie czynem
schizmatyckim” a kard. Eduard Cassidy – prefekt Papieskiej Rady ds. Jedności
Chrześcijan- napisał w liście do wiernych z 3 V ‘94r.”{...}Dyrektywy
Ekumeniczne nie obejmują Bractwa św. Piusa X. Sytuacja członków tego Bractwa
jest wewnętrzną sprawą Kościoła Katolickiego. ” Dziekan wydziału Prawa
Kanonicznego w Instytucie Katolickim w Paryżu , ojciec Patrick Valdini
interpretował w 1989r przepisy o schizmie :”To nie święcenia święcenie
biskupa powoduje schizmę . To co czyni schizme , to nadane bikupowi misji
apostolskiej”. I wreszcie kard. Joseph Ratzinger, prefekt Kongregacji
Doktryny Wiary, odpowiadając na próbę ekskomunikowania zwolenników Bractwa
ze względu na kan. 1364, w liście do biskupa Ferrario z dn.28 VI 93r.
stwierdza „Po zbadaniu tej sprawy , przeprowadzonym w oparciu o Prawo
Kościelne , nie stwierdza się , jakoby fakty przedstawione we wspomnianym
wyżej Dekrecie były formalnym czynem schizmatyckim w ścisłym sensie, gdyż
nie wyczerpują one znamion schizmy.”
Nie można identyfikować aktu nieposłuszeństwa ze schizma. Sw. Tomasz z
Akwinu, Kajetan czy Suarez uczą:”jeśli odmowa posłuszeństwa dotyczy materii
nakazanej albo samej osoby zwierzchnika , nie ma wtedy schizmy, o ile nie
chodzi o zakwestionowanie autorytetu.”.
Co do „święceń bez mandatu Stolicy Apostolskiej„ , Prawo Kanoniczne
zalicza do rzędu „uzurpacja koscielnych zadań oraz przestępstwa w ich
wykonywaniu.” A nie do „przestępstw przeciwko religii i jedności Kościoła”.
Karą za to wykroczenie w warunkach normalnych jest ekskomunika (kan . 1382)
a nie pociaga kan. 751 (schizma).
Prawo kanoniczne przy oskarżeniu o schizmę nakłada obowiązek konkretnego
wyjaśnienia , indywidualnego podejścia, do zarzutu. Schizmą mogą być
następstwa święceń a nie same święcenia, gdyż nie jest to „jednorazowy
grzech, lecz stan permanentny”. Prawo kanoniczne wymaga ,że „jeżeli ma być
zastosowana kara (ekskomunika ) ,to należy udowodnić winę (schizma)
kanonicznie” na drodze sądowej. Do tej pory oskarżyciele nie zastosowali
się do tego prawa. W związku z powyższym nie można mówić o schizmie.
Nieposłuszeństwo (kan.1382)
Kanon 1382 mówi „biskup, który bez papieskiego mandatu konsekruje kogoś
na biskupa, a także ten, kto od niego konsekrację przyjmuje, podlega
ekskomunice wiążącej mocą samego prawa”.
Jakie ma zastosowanie ww, kanon na tle kanonów stojacych wyżej? Kan. 751
był omawiany wyżej. Nie ma mowy o „ odmowie uznania zwierzchnictwa Biskupa
Rzymskiego”. Co najwyżej „wyświęcenie bez mandatu Stolicy Apostolskiej”.
Kanon 1323 par.4 : „nie podlega karze ,kto w chwili przekraczania ustawy lub
nakazu (...) działa pod wpływem (... ) konieczności”.
Kanon 18 KPK przewiduje kara jest wymierzana dopiero po dokładnym
ustaleniu sprawy, sprawca musi dokonywać czynu z pełną świadomością zła.
Musi chcieć dokonać dobrowolnie czegoś złego . Jeżeli istnieje najmniejsza
wątpliwość co do świadomości sprawcy, że czyni źle ,to kara nie obowiązuje.
Abp. Lefebvre był przekonany, ze akt święceń jest dobry i niezbędny dla
Kościoła ze względu na „stan koniecznści” (kan.1323par.4).
cihy
. Istnieje cała hierarchia praw a każdy kanon KPK winien być rozpatrywany w
świetle kanonów stojących wyżej.
Najwyższym prawem Kościoła jest prawo zbawienia dusz (salus animarum
suprema lex,kan.1752KPK).Nic co jest sprzeczne z dążeniem do tego
najwyższego dobra , nie może być uznane za słuszne.
Wydaje mi się, że wszyscy jesteśmy zgodni iz w przypadku bractwa
ekskomunika oparta może być o kanony: 1364(ze względu na schizmę) i 1382(ze
względu na nieposłuszeństwo wobec papieża).
Schizma?
Kan.1364 stwierdza :”schizmatyk podlega ekskomunice wiążącej mocą samego
prawa”. Oznacza to ,że nie ma ekskomuniki jeżeli nie ma schizmy.
KPK kan. 751 mówi „schizma jest odmową uznania zwierzchnictwa Biskupa
Rzymskiego lub utrzymywania wspólnoty z członkami Kościoła , uznającymi to
zwierzchnictwo.”
Kardynał Castillo Lara –Przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Poprawnej
Interpretacji Prawa Kanonicznego w „La Reppublica”, 7X’88r. pisał:”Akt
święcenia biskupa (bez zgody papieża) nie jest sam w sobie czynem
schizmatyckim” a kard. Eduard Cassidy – prefekt Papieskiej Rady ds. Jedności
Chrześcijan- napisał w liście do wiernych z 3 V ‘94r.”{...}Dyrektywy
Ekumeniczne nie obejmują Bractwa św. Piusa X. Sytuacja członków tego Bractwa
jest wewnętrzną sprawą Kościoła Katolickiego. ” Dziekan wydziału Prawa
Kanonicznego w Instytucie Katolickim w Paryżu , ojciec Patrick Valdini
interpretował w 1989r przepisy o schizmie :”To nie święcenia święcenie
biskupa powoduje schizmę . To co czyni schizme , to nadane bikupowi misji
apostolskiej”. I wreszcie kard. Joseph Ratzinger, prefekt Kongregacji
Doktryny Wiary, odpowiadając na próbę ekskomunikowania zwolenników Bractwa
ze względu na kan. 1364, w liście do biskupa Ferrario z dn.28 VI 93r.
stwierdza „Po zbadaniu tej sprawy , przeprowadzonym w oparciu o Prawo
Kościelne , nie stwierdza się , jakoby fakty przedstawione we wspomnianym
wyżej Dekrecie były formalnym czynem schizmatyckim w ścisłym sensie, gdyż
nie wyczerpują one znamion schizmy.”
Nie można identyfikować aktu nieposłuszeństwa ze schizma. Sw. Tomasz z
Akwinu, Kajetan czy Suarez uczą:”jeśli odmowa posłuszeństwa dotyczy materii
nakazanej albo samej osoby zwierzchnika , nie ma wtedy schizmy, o ile nie
chodzi o zakwestionowanie autorytetu.”.
Co do „święceń bez mandatu Stolicy Apostolskiej„ , Prawo Kanoniczne
zalicza do rzędu „uzurpacja koscielnych zadań oraz przestępstwa w ich
wykonywaniu.” A nie do „przestępstw przeciwko religii i jedności Kościoła”.
Karą za to wykroczenie w warunkach normalnych jest ekskomunika (kan . 1382)
a nie pociaga kan. 751 (schizma).
Prawo kanoniczne przy oskarżeniu o schizmę nakłada obowiązek konkretnego
wyjaśnienia , indywidualnego podejścia, do zarzutu. Schizmą mogą być
następstwa święceń a nie same święcenia, gdyż nie jest to „jednorazowy
grzech, lecz stan permanentny”. Prawo kanoniczne wymaga ,że „jeżeli ma być
zastosowana kara (ekskomunika ) ,to należy udowodnić winę (schizma)
kanonicznie” na drodze sądowej. Do tej pory oskarżyciele nie zastosowali
się do tego prawa. W związku z powyższym nie można mówić o schizmie.
Nieposłuszeństwo (kan.1382)
Kanon 1382 mówi „biskup, który bez papieskiego mandatu konsekruje kogoś
na biskupa, a także ten, kto od niego konsekrację przyjmuje, podlega
ekskomunice wiążącej mocą samego prawa”.
Jakie ma zastosowanie ww, kanon na tle kanonów stojacych wyżej? Kan. 751
był omawiany wyżej. Nie ma mowy o „ odmowie uznania zwierzchnictwa Biskupa
Rzymskiego”. Co najwyżej „wyświęcenie bez mandatu Stolicy Apostolskiej”.
Kanon 1323 par.4 : „nie podlega karze ,kto w chwili przekraczania ustawy lub
nakazu (...) działa pod wpływem (... ) konieczności”.
Kanon 18 KPK przewiduje kara jest wymierzana dopiero po dokładnym
ustaleniu sprawy, sprawca musi dokonywać czynu z pełną świadomością zła.
Musi chcieć dokonać dobrowolnie czegoś złego . Jeżeli istnieje najmniejsza
wątpliwość co do świadomości sprawcy, że czyni źle ,to kara nie obowiązuje.
Abp. Lefebvre był przekonany, ze akt święceń jest dobry i niezbędny dla
Kościoła ze względu na „stan koniecznści” (kan.1323par.4).
cihy
