Znam człowieka ,który z upodobaniem przechadza się wśród tłumu wyszukując w twarzach ludzi BOSKIEGO OBLICZA .Kiedyś jesienną porą kroczył Krupówkami przybity nieuleczalną chorobą , godząc się z losem , lecz dalej szukał Boga w drugim człowieku .Podobny był do Diogenesa choć zwano go marzycielem.Właśnie minął młodego mężczyznę ,który grał mu szlagier " Wilków" będący na topie ,ale słowa nie pozwalały mu iść dalej, wołały jakby nie z tego świata;"a teraz JESTEM TU , ludzi tłum
a myśli takie dziwne..." Radośnie rozpoznał MISTRZA jak w drodze do Emaus i nawet nie wiedział , że jest uzdrowiony. Zarówno choroba fizyczna jak i duchowa ustąpiły.
A tytuł tej piosenki ; NIE STAŁO SIĘ NIC