Dzień 19 - Dziękujemy za miłosierdzie i wierność Jezusa Króla
19. Dziękujemy za miłosierdzie i wierność Jezusa Króla
W Dzienniczku św. siostry Faustyny Kowalskiej znajdują się bardzo ważne dla nas, Polaków, słowa: Gdy się modliłam za Polskę, usłyszałam te słowa: Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli Mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście Moje (1732). Nasza Ojczyzna jest szczególnie umiłowana przez Zbawiciela. Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana jest dla nas okazją do wyrażenia wdzięczności za okazane nam przez Zbawiciela miłosierdzie oraz Jego wierność wobec naszego Narodu.
Gdy Mojżesz odnawiał w imieniu swego ludu przymierze zawarte z Bogiem, usłyszał od Najwyższego następujące słowa: Jahwe, Jahwe, Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność, zachowujący swą łaskę w tysiączne pokolenia, przebaczający niegodziwość, niewierność, grzech, lecz nie pozostawiający go bez ukarania, ale zsyłający kary za niegodziwość ojców na synów i wnuków aż do trzeciego i czwartego pokolenia (Wj 34, 6-7). Z powyższego oświadczenia wynika wyraźnie, że wśród wielu cech Boga charakteryzuje także miłosierdzie i wierność. Wielokrotnie możemy przeczytać o nich w Księdze Psalmów: Ty masz ramię pełne potęgi, mocna jest ręka Twoja i Twoja prawica wzniesiona. Podstawą Twego tronu sprawiedliwość i prawo; przed Tobą kroczą łaska i wierność. Szczęśliwy lud, co umie się radować: chodzi, o Panie, w świetle Twego oblicza (Ps 89, 14-16). Przymioty te cechują również Pana Jezusa. W sposób najbardziej czytelny wyrażają to słowa: Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu. W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom (Hbr 2, 17-18).
Miłosierdzie i wierność Chrystusa wobec Polski ujawniało się wielokrotnie w ciągu dziejów. W naszych czasach niestrudzenie przypominał nam o tym śp. prymas kard. Józef Glemp. Tłumaczył, że Opatrzność Bożą możemy dostrzec w przełomowych wydarzeniach naszej historii. Prymas wyszczególnił cztery drogi, którymi Opatrzność prowadziła nasz Naród: droga walki i pracy, droga krzyża i cierpień, droga kultury, droga modlitwy i służby. Teolodzy rozważający temat Opatrzności wymieniają jako przykład Bożego prowadzenia naszego Narodu następujące wydarzenia: Chrzest Polski, chrzest Litwy i unia polsko-litewska, bitwa pod Grunwaldem, zwycięstwo pod Kłuszynem, obrona Jasnej Góry, odsiecz wiedeńska, cud nad Wisłą oraz dokonania kard. Stefana Wyszyńskiego i Jana Pawła II.
Przed II wojną światową Pan Jezus za pośrednictwem św. siostry Faustyny i Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny z miłosierdziem i wiernością zwracał się do Polaków, ostrzegając przed konsekwencjami życia bez Boga. Święta siostra Faustyna zanotowała słowa Pana Jezusa: Napisz to: nim przyjdę jako Sędzia sprawiedliwy, przychodzę wpierw jako Król miłosierdzia (Dzienniczek, 83). W Dzienniczku czytamy też: Często się modlę za Polskę, ale widzę wielkie zagniewanie Boże na nią, iż jest niewdzięczna. Całą duszę wytężam, aby ją bronić. Nieustannie przypominam Bogu Jego obietnice miłosierdzia. Kiedy widzę Jego zagniewanie, rzucam się z ufnością w przepaść miłosierdzia i w nim zanurzam całą Polskę, a wtenczas nie może użyć swej sprawiedliwości. Ojczyzno moja, ile ty mnie kosztujesz, nie ma dnia, w którym bym się nie modliła za ciebie (1188).
Z kolei w Wyznaniach z przeżyć wewnętrznych Rozalia Celakówna podkreślała, że uznanie Chrystusa za Króla przez Polaków nie może być tylko teoretyczne, lecz powinno skutkować autentyczną odnową moralną Narodu.
Dziś Chrystus przychodzi do nas jako Król Miłosierdzia. Zanim przyjdzie jako Sędzia Sprawiedliwy, mamy możliwość uznać Jego władzę i podporządkować się Jego królewskiemu Prawu miłości. Okażmy Panu wdzięczność za czas łaski i nie zmarnujmy okazji do nawrócenia.
W Dzienniczku św. siostry Faustyny Kowalskiej znajdują się bardzo ważne dla nas, Polaków, słowa: Gdy się modliłam za Polskę, usłyszałam te słowa: Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli Mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście Moje (1732). Nasza Ojczyzna jest szczególnie umiłowana przez Zbawiciela. Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana jest dla nas okazją do wyrażenia wdzięczności za okazane nam przez Zbawiciela miłosierdzie oraz Jego wierność wobec naszego Narodu.
Gdy Mojżesz odnawiał w imieniu swego ludu przymierze zawarte z Bogiem, usłyszał od Najwyższego następujące słowa: Jahwe, Jahwe, Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność, zachowujący swą łaskę w tysiączne pokolenia, przebaczający niegodziwość, niewierność, grzech, lecz nie pozostawiający go bez ukarania, ale zsyłający kary za niegodziwość ojców na synów i wnuków aż do trzeciego i czwartego pokolenia (Wj 34, 6-7). Z powyższego oświadczenia wynika wyraźnie, że wśród wielu cech Boga charakteryzuje także miłosierdzie i wierność. Wielokrotnie możemy przeczytać o nich w Księdze Psalmów: Ty masz ramię pełne potęgi, mocna jest ręka Twoja i Twoja prawica wzniesiona. Podstawą Twego tronu sprawiedliwość i prawo; przed Tobą kroczą łaska i wierność. Szczęśliwy lud, co umie się radować: chodzi, o Panie, w świetle Twego oblicza (Ps 89, 14-16). Przymioty te cechują również Pana Jezusa. W sposób najbardziej czytelny wyrażają to słowa: Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu. W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom (Hbr 2, 17-18).
Miłosierdzie i wierność Chrystusa wobec Polski ujawniało się wielokrotnie w ciągu dziejów. W naszych czasach niestrudzenie przypominał nam o tym śp. prymas kard. Józef Glemp. Tłumaczył, że Opatrzność Bożą możemy dostrzec w przełomowych wydarzeniach naszej historii. Prymas wyszczególnił cztery drogi, którymi Opatrzność prowadziła nasz Naród: droga walki i pracy, droga krzyża i cierpień, droga kultury, droga modlitwy i służby. Teolodzy rozważający temat Opatrzności wymieniają jako przykład Bożego prowadzenia naszego Narodu następujące wydarzenia: Chrzest Polski, chrzest Litwy i unia polsko-litewska, bitwa pod Grunwaldem, zwycięstwo pod Kłuszynem, obrona Jasnej Góry, odsiecz wiedeńska, cud nad Wisłą oraz dokonania kard. Stefana Wyszyńskiego i Jana Pawła II.
Przed II wojną światową Pan Jezus za pośrednictwem św. siostry Faustyny i Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny z miłosierdziem i wiernością zwracał się do Polaków, ostrzegając przed konsekwencjami życia bez Boga. Święta siostra Faustyna zanotowała słowa Pana Jezusa: Napisz to: nim przyjdę jako Sędzia sprawiedliwy, przychodzę wpierw jako Król miłosierdzia (Dzienniczek, 83). W Dzienniczku czytamy też: Często się modlę za Polskę, ale widzę wielkie zagniewanie Boże na nią, iż jest niewdzięczna. Całą duszę wytężam, aby ją bronić. Nieustannie przypominam Bogu Jego obietnice miłosierdzia. Kiedy widzę Jego zagniewanie, rzucam się z ufnością w przepaść miłosierdzia i w nim zanurzam całą Polskę, a wtenczas nie może użyć swej sprawiedliwości. Ojczyzno moja, ile ty mnie kosztujesz, nie ma dnia, w którym bym się nie modliła za ciebie (1188).
Z kolei w Wyznaniach z przeżyć wewnętrznych Rozalia Celakówna podkreślała, że uznanie Chrystusa za Króla przez Polaków nie może być tylko teoretyczne, lecz powinno skutkować autentyczną odnową moralną Narodu.
Dziś Chrystus przychodzi do nas jako Król Miłosierdzia. Zanim przyjdzie jako Sędzia Sprawiedliwy, mamy możliwość uznać Jego władzę i podporządkować się Jego królewskiemu Prawu miłości. Okażmy Panu wdzięczność za czas łaski i nie zmarnujmy okazji do nawrócenia.