Osoby homoseksualne mają poważny problem, a przy okazji my też.

Po pierwsze należy stwierdzić, że istnieją choroby ciała takie jak grypa, rak, cukrzyca potem choroby seksualne jak impotencja czy anorgazmia, ale też istnieją choroby mózgu. Zaburzenia psychiczne, o różnym natężeniu, depresja, paranoja, histeria itd.. wśród nich zaburzenia osobowości seksualnej zajmują najbardziej poczesne miejsce. A jest to cała grupa tych zaburzeń. Kobiety uważające się za mężczyzn, mężczyźni uważający się za kobiety, kochający inaczej i wiele, wiele innych.

Choroby te są politycznym tabu, (nie wolno o nich nawet wspominać) ponieważ odsetek ludzi z tym obciążeniem w społeczeństwie wynosi około 20 / 25%. Stanowią zatem całkiem znaczny dopływ głosów i politycy nie mogą tego lekceważyć. Osoby z tak głębokimi zaburzeniami osobowości nie chcą się z reguły leczyć.

Podstawowym źródłem dochodów tych osób jest pornografia, prostytucja, moda, zawody związanie z eksponowaniem ciała i opieką nad ciałem, sztuka, moda, kino, teatr, telewizja czyli wszędzie tam gdzie można się pokazywać i być obserwowanym (ekshibicjonizm), a także różne stowarzyszenia sponsorowane ze środków państwowych oraz instytucje religijne, w tym Kościół Katolicki. Większość z tych osób wykazuje zachowania histrioniczne, co implikuje, że bez przerwy doznają wewnętrznego przymusu mówienia o swojej kondycji seksualnej i manifestowania jej, niezależnie od tego, czy otoczenie ma ochotę tego słuchać , czy też nie.

Co dziwne, społeczeństwo w ostatnim półwieczu przyzwyczaiło się do tego i odbiera takie zachowani jako normalne. Gdyby na przykład rzeczony ks. Charamsa wyznał, że jest Napoleonem Bonaparte trafił by pewnie do Tworek, a tak, został międzynarodowym bohaterem.

Pytanie pozostaje jedno. Kto jest odpowiedzialny za fakt, że w seminariach wyświęca się osoby z zaburzeniami osobowości? O ile wiemy z Pisma Świętego eunuch został tylko ochrzczony, ale nie został już wyświęcony.