Żywot Chrystusa Pana /O usilnym posrednictwie za nami Aniołów/ - Św. Bonawentura
ŻYWOT PANA NASZEGO JEZUSA CHRYSTUSA w pobożnych rozmyślaniach zawarty ŚW. BONAWENTURA BISKUP I DOKTOR KOŚCIOŁA CZĘŚĆ PIERWSZA Od narodzenia Pańskiego do rozpoczęcia przez Niego życia apostolskiego …Więcej
ŻYWOT PANA NASZEGO JEZUSA CHRYSTUSA
w pobożnych rozmyślaniach zawarty
ŚW. BONAWENTURA
BISKUP I DOKTOR KOŚCIOŁA
CZĘŚĆ PIERWSZA
Od narodzenia Pańskiego do rozpoczęcia przez Niego życia apostolskiego
Rozdział I.
O usilnym pośrednictwie za nami Aniołów Gdy od bardzo już dawnego czasu, bo od lat przeszło pięciu tysięcy, jęczał w nędzy ród ludzki, i nikt wskutek grzechu pierwszego człowieka do ojczyzny niebieskiej dostać się nie mógł, błogosławione duchy anielskie, litując się nad tak wielkim nieszczęściem, a i o własnych szkód naprawę zapobiegliwi, chociaż przedtem niejednokrotnie już to czynili, kiedy jednak poznali iż przyszło wypełnienie czasu (1), z większą jeszcze gorącością i usilniej wstawiali się za ludźmi do Boga. Wszyscy upadłszy na twarze przed Jego tronem, w te słowa przemówili: "Panie! spodobało się Majestatowi Twojemu stworzyć z dobroci Twojej istotę rozumną to jest człowieka, aby on dostając się do nieba, zapełniał pomiędzy nami miejsce przez odpadłych braci naszych opróżnione …Więcej
w pobożnych rozmyślaniach zawarty
ŚW. BONAWENTURA
BISKUP I DOKTOR KOŚCIOŁA
CZĘŚĆ PIERWSZA
Od narodzenia Pańskiego do rozpoczęcia przez Niego życia apostolskiego
Rozdział I.
O usilnym pośrednictwie za nami Aniołów Gdy od bardzo już dawnego czasu, bo od lat przeszło pięciu tysięcy, jęczał w nędzy ród ludzki, i nikt wskutek grzechu pierwszego człowieka do ojczyzny niebieskiej dostać się nie mógł, błogosławione duchy anielskie, litując się nad tak wielkim nieszczęściem, a i o własnych szkód naprawę zapobiegliwi, chociaż przedtem niejednokrotnie już to czynili, kiedy jednak poznali iż przyszło wypełnienie czasu (1), z większą jeszcze gorącością i usilniej wstawiali się za ludźmi do Boga. Wszyscy upadłszy na twarze przed Jego tronem, w te słowa przemówili: "Panie! spodobało się Majestatowi Twojemu stworzyć z dobroci Twojej istotę rozumną to jest człowieka, aby on dostając się do nieba, zapełniał pomiędzy nami miejsce przez odpadłych braci naszych opróżnione …Więcej
- Zgłoś
Portale społecznościowe
Zmień wpis
Usuń wpis
urielrafael
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
O usilnym pośrednictwie za nami Aniołów
Gdy od bardzo już dawnego czasu, bo od lat przeszło pięciu tysięcy, jęczał w nędzy ród ludzki, i nikt wskutek grzechu pierwszego człowieka do ojczyzny niebieskiej dostać się nie mógł, błogosławione duchy anielskie, litując się nad tak wielkim nieszczęściem, a i o własnych szkód naprawę zapobiegliwi, chociaż przedtem niejednokrotnie już to czynili, kiedy …Więcej
O usilnym pośrednictwie za nami Aniołów
Gdy od bardzo już dawnego czasu, bo od lat przeszło pięciu tysięcy, jęczał w nędzy ród ludzki, i nikt wskutek grzechu pierwszego człowieka do ojczyzny niebieskiej dostać się nie mógł, błogosławione duchy anielskie, litując się nad tak wielkim nieszczęściem, a i o własnych szkód naprawę zapobiegliwi, chociaż przedtem niejednokrotnie już to czynili, kiedy jednak poznali iż przyszło wypełnienie czasu (1), z większą jeszcze gorącością i usilniej wstawiali się za ludźmi do Boga. Wszyscy upadłszy na twarze przed Jego tronem, w te słowa przemówili: "Panie! spodobało się Majestatowi Twojemu stworzyć z dobroci Twojej istotę rozumną to jest człowieka, aby on dostając się do nieba, zapełniał pomiędzy nami miejsce przez odpadłych braci naszych opróżnione. Lecz oto prawie wszyscy ludzie giną, i mało kto z nich się zbawia, tak że w przeciągu lat tylu patrzymy jak nad mnóstwem dusz odnoszą zwycięstwo wrogowie nasi, i zamiast żeby tu opróżnione miejsca zapełniały się przez nich, otchłanie piekielne zaludniają się ciągle. Po cóż więc o Panie rodzą się oni? O! Boże nasz nie poddawaj bestiom dusz wyznających Tobie (2). I jeśli wymaga tego Sprawiedliwość Twoja, toć już i na miłosierdzie czas przyszedł. Chociaż więc pierwsi ich rodzice przykazanie Twoje zuchwale przełamali, niech temu zaradzi miłosierdzie Twoje. Pomnij żeś ich stworzył na obraz i podobieństwo Swoje. Otwórz tedy Panie prawicę miłosierdzia Twego i wyciągnij do nich pełną dłoń litości Twoich. Oczy wszystkich ku Tobie zwrócone jako oczy sług w rękach panów swoich (3), aż się zmiłujesz i zbawienny ratunek ześlesz rodzajowi ludzkiemu".
Gdy od bardzo już dawnego czasu, bo od lat przeszło pięciu tysięcy, jęczał w nędzy ród ludzki, i nikt wskutek grzechu pierwszego człowieka do ojczyzny niebieskiej dostać się nie mógł, błogosławione duchy anielskie, litując się nad tak wielkim nieszczęściem, a i o własnych szkód naprawę zapobiegliwi, chociaż przedtem niejednokrotnie już to czynili, kiedy jednak poznali iż przyszło wypełnienie czasu (1), z większą jeszcze gorącością i usilniej wstawiali się za ludźmi do Boga. Wszyscy upadłszy na twarze przed Jego tronem, w te słowa przemówili: "Panie! spodobało się Majestatowi Twojemu stworzyć z dobroci Twojej istotę rozumną to jest człowieka, aby on dostając się do nieba, zapełniał pomiędzy nami miejsce przez odpadłych braci naszych opróżnione. Lecz oto prawie wszyscy ludzie giną, i mało kto z nich się zbawia, tak że w przeciągu lat tylu patrzymy jak nad mnóstwem dusz odnoszą zwycięstwo wrogowie nasi, i zamiast żeby tu opróżnione miejsca zapełniały się przez nich, otchłanie piekielne zaludniają się ciągle. Po cóż więc o Panie rodzą się oni? O! Boże nasz nie poddawaj bestiom dusz wyznających Tobie (2). I jeśli wymaga tego Sprawiedliwość Twoja, toć już i na miłosierdzie czas przyszedł. Chociaż więc pierwsi ich rodzice przykazanie Twoje zuchwale przełamali, niech temu zaradzi miłosierdzie Twoje. Pomnij żeś ich stworzył na obraz i podobieństwo Swoje. Otwórz tedy Panie prawicę miłosierdzia Twego i wyciągnij do nich pełną dłoń litości Twoich. Oczy wszystkich ku Tobie zwrócone jako oczy sług w rękach panów swoich (3), aż się zmiłujesz i zbawienny ratunek ześlesz rodzajowi ludzkiemu".