MODLITWY PORANNE
A dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci. Amen.
Wielka jest moc modlitwy -
jest niczym królowa, która ma
nieustanny dostęp do Króla i zawsze
jest w stanie otrzymać od Niego to,
o co prosi.
święta Teresa z Lisieux
Modlitwa jest kluczem do Nieba.
Póki będziesz wytrwały w modlitwie,
możesz być pewien, że nie oddali się
od ciebie Jego miłosierdzie. Ten, kto
potrafi się dobrze modlić, potrafi
także dobrze żyć.
święty Augustyn
Lekcja przykazań Jezusa
„Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie” (J 14,15).
„A to jest przykazanie jego, abyśmy wierzyli w imię Syna jego, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie, jak nam przykazał. A kto przestrzega przykazań jego, mieszka w Bogu, a Bóg w nim, i po tym Duchu, którego nam dał, poznajemy, że w nas mieszka” (1 J 3,23-24).
„Każdy, kto wierzy, iż Jezus jest Chrystusem, z Boga się narodził, a każdy, kto miłuje tego, który go zrodził, miłuje też tego, który się z niego narodził. Po tym poznajemy, iż dzieci Boże miłujemy, jeżeli Boga miłujemy i przykazania jego spełniamy. Na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań jego, a przykazania jego nie są uciążliwe. Bo wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat, a zwycięstwo, które zwyciężyło świat, to wiara nasza” (1 J 5,1-4).
Boże Słowo przekonuje nas, że żyjemy w świecie, w którym funkcjonują niezmienne prawa i zasady. Te prawa i zasady nie zawsze wynikają z woli samego Boga; czasami nawet funkcjonują wbrew Jego woli, ale wtedy są one wynikiem buntu i grzechu człowieka. Jednakże warto posiadać świadomość ich istnienia oraz poznać zasady ich funkcjonowania; zasady te bowiem często dotykają także świata naszej duchowości, a dla każdego człowieka szukającego woli świętego Boga ma to zasadnicze znaczenie.
Jeśli sięgniemy do Listu do Rzymian, to w siódmym rozdziale tego listu, w dwudziestym piątym wersecie tego rozdziału możemy przeczytać o dwóch, funkcjonujących niezależnie od siebie duchowych prawach.
Apostoł Paweł napisał, że sam swoją myślą służy Prawu Bożemu, natomiast swoim ciałem służy prawu grzechu (Rz 7,25). W obu tych przypadkach apostoł używa greckiego słowa nomos, które oznacza: normę, prawidło, zasadę i regułę.
Ze słów Pawła wynika, iż był on świadomy, że obowiązującą wszystkich ludzi normą, regulującą sposób życia i postępowania człowieka jest Boże Prawo, które, jak już powiedzieliśmy, Słowo Boże określa jako nomos.
Jednakże, jak zauważa apostoł, dostrzega on także inne obowiązujące prawo, które nazwał prawem grzechu! Konkludując, pisze apostoł, że te dwa prawa są w permanentnym konflikcie, a jedyny ratunek, rozwiązujący ten konflikt znajduje apostoł w osobie Jezusa Chrystusa oraz w dziele Jego krzyża.
Napisał również Paweł, że Boże Prawo zachęca go do pięknego życia, a także, że jest on świadomy nieustannej obecności tego Prawa w (jak to nazwał) wewnętrznym człowieku. Dodaje jednak ten Boży sługa, że przeciwko dążeniom Bożego Prawa występuje nieustannie prawo grzechu i toczy ono w jego członkach wojnę przeciwko Prawu Boga. Moc tego prawa grzechu jest, jak pisze apostoł, tak potężna, że bierze ono jego, Pawła, członki w niewolę (Rz 7,20-24).
W kolejnym rozdziale Listu do Rzymian dodaje apostoł, iż „zamysł ciała to śmierć”, a „żyjący w ciele”, choćby nawet chciał, nie może podobać się Bogu (Rz 8,6; Rz 8,8).
Ten wielki sługa Chrystusa wyjaśnił także, że wszelki zamysł ciała dlatego jest wrogi Bogu i Bożemu Prawu, ponieważ ciało nie może i nie jest nawet zdolne z powodu skażenia grzechem poddać się Bogu (Rz 8,7).
Dodaje także Paweł, że jeśli ludzie żyją według Ducha, to są jednak w stanie spełniać Boże nomos; ponieważ ten, kto jest pełen Ducha Świętego, doświadcza przywrócenia do życia swego ducha pomimo śmierci, która panuje w jego ciele.
Przesłanie Nowego Testamentu uświadamia nam więc, że koncentrując się na wysiłkach naszego ciała w celu przemiany swojego życia popełniamy błąd, a wynika on z pychy lub niewiedzy.
List do Rzymian uczy nas, że z uczynków Prawa (nomou) żaden człowiek nie może się usprawiedliwić przed Bogiem (Rz 3,20)!
Natomiast ten sam list uczy nas, że znajomość Prawa pozwala każdemu człowiekowi poznać, czym jest grzech. Boże Prawo (nomos), które jest święte i niezmienne (Mt 5,17-20), swoją słabość okazywało i nadal okazuje w słabości ludzkiego ciała, a wynika to skażenie z obecności grzechu w naszych członkach (Rz 8,3).
Święte Boże Prawo, jako niezmienne nomos, sądzi każdego człowieka, a jedynym wyrokiem, który to Prawo może wydać jest wyrok śmierci (Rz 2,1-29).
Ponieważ ciało w swych zamiarach jest wrogie Bogu (Rz 8,7), to właśnie dlatego na nim dokonała się Boża sprawiedliwość! Bóg zsyłając bowiem swojego Syna w ciele, poprzez krzyż Golgoty potępił grzech w ciele – w ciele Chrystusa. W ten sposób chore od grzechu ciało zostało ostatecznie osądzone i ukarane (Rz 8,3)!
Warto jednak pamiętać, że ci wszyscy, którzy żyją teraz w Jezusie Chrystusie, w żaden sposób nie są już potępiani (Rz 8,1)! Apostoł Paweł napisał: Nie jesteśmy już dłużnikami ciała, dlatego żaden uczeń Chrystusa nie polega już na ciele i jego wysiłkach w celu przypodobania się Bogu (Rz 8,12).
Boży Duch daje naśladowcom Chrystusa siłę i moc do życia, w którym wszystkie grzeszne dążenia naszego ciała możemy skutecznie trzymać na uwięzi, a wręcz potępiać (Rz 8,13).
Rozważając w tytule naszej lekcji kwestię przykazań Jezusa, musimy zrozumieć, o jakich to przykazaniach mówi nam Zbawiciel.
Jeśli przyjmiemy, tak jak chcą tego ruchy adwentystyczno-judaizujące, iż chodzi o przykazania Dekalogu, to mamy do rozstrzygnięcia spory problem. Przyjęcie bowiem powyższego założenia prowadzi nas wprost do teologicznej, a przez to także duchowej dychotomii. Skoro nomos (Prawo) zawiera ponad sześćset różnych przykazań, to dlaczego możemy lub powinniśmy przestrzegać tylko dziesięć z nich? Niektórzy twierdzą nawet, że Dekalog należy wręcz oddzielić od pozostałej części Prawa Mojżeszowego, jednakże myśl ta skażona jest fundamentalnym błędem.
Otóż, kiedy czytamy Boże Słowo, nie znajdujemy w nim żadnej supozycji, która mogłaby usprawiedliwić taki zabieg.
Lektura Drugiej Księgi Mojżeszowej, a w szczególności rozdziałów od 20-tego do 24-tego wykazuje bowiem, iż autorem całego Prawa jest Bóg Jahwe, a owych dziesięć przykazań nie pełni jakiejś szczególnej roli, może poza tą jedyną, a mianowicie: zostały one przekazane w formie kamiennych tablic.
Co ciekawe, apostoł Paweł w Liście do Rzymian stwierdza, że to samo Prawo zostało wypisane również w sercach pogan (Rz 2,15)!
Należy więc powiedzieć, że moralny kanon przekazany Izraelowi na górze Synaj, choć niezmienny i nie podlegający jakiejkolwiek dezaktualizacji, jest jednak zakorzeniony również w sercach wszystkich ludzi.
Musimy też pamiętać, że chociaż Boże Prawo biblijna greka określa słowem nomos, to jednak wszystkie przykazania, w tym również te, które stanowią Dekalog, są określane w języku Biblii greckim słowem entolas (l. poj. entoli). Greckie słowo entoli oznacza: polecenie, rozkaz, nakaz, przepis i przykazanie.
Jezus powiada: „Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie” (J 14,15). Ewangelia Jana, w tym właśnie fragmencie, słowo „przykazania” zapisała właśnie jako entolas.
To samo słowo znajdziemy w Pierwszym Liście Jana (1 J 3,23-24), gdy Jan wzywa wierzących do przestrzegania przykazań Zbawiciela. Także w innym fragmencie wspomnianego listu Jan wzywa do przestrzegania Bożych przykazań entolas (1 J 5,1-4).
Czym są przykazania Boże w stosunku do Bożego Prawa? Odpowiedź jest prosta. Boże Prawo to nomos, czyli: norma, zasada, prawidło, reguła; a przykazania są funkcją Bożego Prawa, czyli swego rodzaju przepisami wykonawczymi, wynikającymi wprost z pozostającej bez zmian normy.
Pan Jezus Chrystus stwierdził, że Boże Prawo pozostaje niezmienną normą, a ta norma nigdy, nawet w najmniejszym stopniu, nie ulegnie żadnym modyfikacjom (Mt 5,17-20).
Jednakże Słowo Boże Nowego Testamentu w żadnym ze swoich zapisów nie wzywa wierzących do przestrzegania nomos (czyli Prawa Bożego); wzywa natomiast uczniów Jezusa, aby przestrzegali entolas (czyli przykazań Jezusa i przykazań Boga).
Twierdzenie, iż Dekalog stanowi nomos jest absolutnie nieuprawnione; sam Chrystus przecież, wręcz modyfikując przykazania Dekalogu, nazywa je entolas. Tak więc Dekalog nie jest żadną normą, ale jest przepisem wykonawczym Prawa Bożego, a wykładnia przykazań została przecież przez Chrystusa zmieniona; Chrystus podniósł moralne wymagania wobec tych, których osobiście wezwał do naśladowania Go i uznał ich za gotowych do przestrzegania Jego przykazań.
Kiedy zrozumiemy zależności panujące pomiędzy Bożym Prawem a jego funkcjami, to znaczy Jego przykazaniami, to dopiero wtedy możemy zwrócić się do Bożego Słowa, aby odnaleźć w nim przykazania Jezusa Chrystusa.
W swoim Pierwszym Liście apostoł Jan napisał, że przestrzeganie przykazań Bożych nie jest uciążliwe (1 J 5,1-4); a także, że ten, kto się z Boga narodził, nie popełnia grzechu (1 J 3,9).
Myśl Jana jest następująca: Każdy, kto jest na nowo narodzony i nieobecna w nim jest skłonność do grzechu, może zachowywać Boże przykazania i nie będzie to dla niego nadmiernie uciążliwe.
W Ewangelii Mateusza znajdujemy ważną dla nas wypowiedź Jezusa: „Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie” (Mt 11,29-30).
Zwróćmy uwagę, że słowa Zbawiciela niezwykle korelują z wcześniej przytoczonymi fragmentami Pierwszego Listu Jana.
Uczeń Jezusa Chrystusa, który chodzi z Panem w jednym jarzmie, w praktyczny sposób doświadcza pomocy Mistrza w wykonywaniu Jego woli. Chrystus objawił swoją wolę, wskazując nam, że jej wypełnienie polega na przestrzeganiu Jego przykazań! Tak więc każdy, kto stał się uczniem Jezusa, przy pomocy swojego Zbawiciela oraz Jego osobistym wsparciu może wypełniać entolas Mistrza.
Jan apostoł napisał, że przykazania Pana nie są uciążliwe; a sam Chrystus stwierdził wręcz, że jarzmo, w którym chodzimy z Nim jest miłe, a brzemię, które na nas spoczywa jest lekkie.
Uważny czytelnik Biblii zapewne zauważy, że Boże Słowo, które naucza o jarzmie, przyjmowanym przez ludzi od Boga, przedstawia dwie, skrajnie różniące się od siebie opinie.
Pan Jezus powiedział: „Jarzmo moje jest miłe” i miał On na myśli proces uczniostwa, w którym to On sam czynnie wspiera swojego ucznia mocą Ducha Świętego tak, aby taki uczeń mógł przestrzegać Jego przykazań i żyć świętym życiem.
Natomiast w czasie pierwszego soboru w Jerozolimie apostoł Piotr powiedział: „Dlaczego wyzywacie Boga, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my nie mogliśmy unieść?” (Dz 15,10).
Co miał na myśli Piotr, używając określenia: „jarzmo nie do zniesienia”?
Odpowiedź znajdziemy w wersecie piątym tego samego rozdziału Dziejów Apostolskich, gdzie nawróceni do Jezusa faryzeusze powiedzieli: „Trzeba ich obrzezać i nakazać im, żeby przestrzegali Zakonu Mojżeszowego” (Dz 15,5).
To, co Piotr nazywa jarzmem nie do zniesienia, było Prawem, czyli nomos!
Uczniowie Jezusa Chrystusa są natomiast zachęcani i wspomagani przez Ducha Świętego, aby przestrzegać Bożych i Chrystusowych entolas! Zarówno w odniesieniu do jarzma Chrystusowego, jak też jarzma w postaci Prawa Mojżeszowego, biblijna greka użyła słowa zugos, które dosłownie oznacza „jarzmo”.
Biblijne przesłanie w tej kwestii jest więc następujące: albo chodzisz złączony z Chrystusem i jest to połączenie dla życia, albo chodzisz złączony z Prawem, lecz to złączenie oznacza dla ciebie oskarżenie i śmierć!
Tak więc, tylko ten, kto staje się uczniem Jezusa Chrystusa, jest wyposażony w duchu przez Boga tak doskonale, iż posiada zdolność, aby wykonywać wolę swojego Ojca w niebie.
Żeby poznać przykazania naszego Mistrza, Jezusa Chrystusa, prześledźmy chronologicznie dwie Ewangelie – najpierw Ewangelię Mateusza, a następnie Ewangelię Jana.
Ewangelia Mateusza – przykazania Jezusa
Mamy nie cudzołożyć – Mt 5,27-30
Jezus nie pochwala rozwodów – Mt 5,31-32
Jezus zakazuje krzywoprzysięstwa – Mt 5,33-37
Jezus zakazuje zemsty – Mt 5,38-39
Mamy nie odwracać się od proszącego – Mt 5,40-42
Mamy miłować bliźniego – Mt 5,43-47
Mamy dążyć do doskonałości – Mt 5,48
Mamy dawać jałmużnę – Mt 6,1-4
Nie powinniśmy modlić się obłudnie – Mt 6,5-8
Mamy pościć z radością – Mt 6,16-18
Mamy zakaz pokładania ufności w dobrach tego świata – Mt 6,19-21
Mamy zakaz służyć mamonie – Mt 6,24-32
Winniśmy szukać Królestwa Bożego – Mt 6,33-34
Mamy zakaz wydawania wyroków – Mt 7,1-6
Mamy nakaz wchodzenia przez ciasną bramę – Mt 7,13-14
Mamy nakaz rozeznawania proroków – Mt 7,15-20
Mamy nakaz budowania życia na Jego Słowie – Mt 7,24-29
Miłość do Boga ma pierwszeństwo – Mt 10,37
Mamy być posłuszni Bogu – Mt 10,38-39
Mamy nakaz przychodzenia do Jezusa – Mt 11,28
Mamy nakaz przyjęcia jarzma i nauki Jezusa – Mt 11,29
Mamy nakaz zapierania się siebie – Mt 16,24
Mamy nakaz przebaczania – Mt 18,35
Mamy przestrzegać największe przykazanie – Mt 22,36-40
Mamy nakaz przechowywania Jego Słowa – Mt 24,35
Mamy nakaz sprawować Wieczerzę Pańską – Mt 26,26-28
Mamy nakaz głoszenia Ewangelii na całym świecie
oraz czynienia uczniami i nauczania tych uczniów – Mt 26,19-20
Ewangelia Jana – przykazania Jezusa
Musimy się na nowo narodzić – J 3,3
Musimy wierzyć Jego Słowu – J 5,24
Musimy wierzyć Pismom Mojżesza – J 5,46-47
Mamy być pełni Ducha Świętego – J 7,37-39
Mamy chodzić w świętości – J 8,12
Mamy być pełni pokory – J 13,14
Jezus ma być dla nas droga, prawda, życie – J 14,6
Mamy Go miłować – J 14,15
Mamy nieustannie trwać w Nim – J 15,4-7
Mamy się wzajemnie miłować – J 13,34 i J 15,17
Jak łatwo policzyć, wymieniliśmy trzydzieści siedem przykazań Jezusa. Jednak nie ulega żadnej wątpliwości, że znajdziemy w Nowym Testamencie jeszcze co najmniej kilkanaście przykazań naszego Zbawiciela, a wszystkie one dedykowane są Jego uczniom.
W codziennym chodzeniu z Chrystusem treść przykazań skutecznie weryfikuje naszą postawę względem Mistrza oraz pozwala nam dokonywać w duchowym życiu korekt, jeśli taka zajdzie potrzeba.
Przypomnijmy jednak, że przykazania naszego Pana nie są uciążliwe, o ile droga życia każdego z nas jest drogą uczniostwa w Chrystusie.
Andrzej Cyrikas – pastor CHWE Bielsko-Biała
Modlitwy poranne
Modlitwa I
W Imię Ojca † i Syna i Ducha Świętego. Amen.
Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Wierzę w Boga Ojca…
Dziesięcioro przykazań Bożych…
Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
1.Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną.
2.Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno.
3.Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
4.Czcij ojca swego i matkę swoją.
5.Nie zabijaj.
6.Nie cudzołóż.
7.Nie kradnij.
8.Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.
9.Nie pożądaj żony bliźniego swego.
10.Ani żadnej rzeczy, która jego jest.
Boże, Boże mój, o świcie szukam Ciebie.
Boże przybądź mi na pomoc:
Panie, pośpiesz się z pomocą swą ku mnie.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu,
jak było na początku teraz, i zawsze i na wieki wieków. Amen.
Królowi wieków nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, jedynemu Bogu niechaj będzie cześć i chwała po wszystkie wieki. Amen.
Chryste, Synu Boga żywego, zmiłuj się nad nami!
Który siedzisz po prawicy Ojca,
zmiłuj się nad nami!
Powstań, Chryste, wspomóż nas i zachowaj nas dla Imienia swego!
Módlmy się, Panie, Boże wszechmogący, któryś nam dnia dzisiejszego dożyć pozwolił, zachowaj nas dzisiaj mocą swoją, byśmy tego dnia w żaden grzech nie popadli, lecz by nasze myśli, mowy i czyny zdążały do pełnienia świętej woli Twojej. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Święta Maryjo i wszyscy Święci, przyczyniajcie się za nami u Pana, byśmy u Niego pomocy i opieki doznać mogli, który żyje i króluje po wszystkie wieki. Amen.
Pobłogosław nas, Panie, zachowaj nas od wszystkiego złego, i zaprowadź nas do żywota wiecznego. Amen.
A dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju. Amen.
Codzienne ofiarowanie się Sercu Jezusowemu
(dobra intencja)
O Boskie Serce Pana Jezusa, ofiaruje Ci przez Niepokalane Serce Najświętszej Panny Maryi wszystkie modlitwy, sprawy i krzyże dnia dzisiejszego jako wynagrodzenie za wszystkie wykroczenia nasze. Łącze je z tymi wszystkimi intencjami, w jakich Ty sam za nas na ołtarzu się ofiarujesz. Mianowicie ofiaruje Ci je za Kościół święty, za Ojca świętego i na intencje na dzień dzisiejszy wyznaczone: - za potrzeby naszej parafii, a szczególnie za moich rodziców, przełożonych i krewnych, tak żywych i umarłych.
Jezu, Tobie żyje! Jezu, Tobie umieram! Jezu, Twój jestem w życiu i śmierci! Amen.
Akt wiary.
O mój Boże, wierze mocno i statecznie w to wszystko, coś nam objawił i przez Kościół Twój święty do wierzenia podajesz, a wierzę dlatego, żeś Ty jest wieczną prawdą i nie możesz ani sam zbłądzić, ani nas oszukać. W tej wierze żyć i umierać pragnę, Amen.
Akt nadziei
O mój Boże, spodziewam się mocno i bez wątpienia, że mi w tym życiu łaski swojej świętej udzielać, a po śmierci mnie do nieba przyjąć raczysz: spodziewam się zaś dlatego, żeś mi to przez zasługi Jezusa obiecał, a żeś Ty w obietnicach swoich zawsze jest wierny. Nie daj mi się omylić w tej nadziei. Amen.
Akt miłości
O mój Boże, kocham Cię z całego serca mego i nade wszystko, a kocham dlatego, żeś Ty jest najwyższe Dobro i wszelkiej czci i miłości godzien. Spraw to, aby coraz więcej pałało serce moje miłością ku Tobie. Amen.
Żal za grzechy i postanowienie poprawy
O Boże i Panie mój! Za wszystkie grzechy całego życia mego żałuje serdecznie, nie dlatego, żem zasłużył, byś mnie Ty, sprawiedliwy Sędzio, karał docześnie i wiecznie, lecz dlatego, żem najszczerszemu dobroczyńcy memu stał się tak wielce niewdzięczny: najwięcej zaś żałuje dlatego, żem obraził Ciebie, najwyższe, najdoskonalsze Dobro moje, które winienem kochać nade wszystko. Otóż widzisz i słyszysz postanowienie moje, że odtąd chce być lepszym a nie grzeszyć. O mój Jezu, udziel mi do tego łaski swojej. Amen.
Niech się dzieje i niech będzie chwalona i na wieki sławiona najsprawiedliwsza, najwyższa i najmiłościwsza wola Boża we wszystkim. Amen.
O najsłodsze Serce Jezusowe, proszę najgoręcej, spraw, niech Cię kocham, kocham coraz więcej! Słodkie Serce Jezusa, bądź moją miłością!
Słodkie Serce Maryi, bądź moim ratunkiem!
O Pani moja, o Matko moja, pomnij, że jestem Twój! Zachowaj mnie i broń mię, jako rzecz i własność swoją. Amen.
Modlitwa II
Wszechmocny Ojcze, który jesteś w niebie,
Już z rana wznoszę me serce do Ciebie:
Tyś mnie zachował od złego w tej nocy,
Udziel i we dnie swej Boskiej pomocy,
Niech żadnym grzechem nie skalam mej duszy,
Oddal ode mnie szatańskie pokusy:
Niech myśli, słowa i czyny dnia tego
Wciąż głoszą chwałę Imienia Twojego. Amen.
Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Wierzę w Boga…
Akty wiary, nadziei, miłości, żalu, ofiarowania i prośby
gdy dzwonią na „Anioł Pański”
. Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi,
S. I poczęła z Ducha Świętego.
P. Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus.
S. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
P. Oto ja służebnica Pańska,
S. Niech mi się stanie według słowa Twego.
P. Zdrowaś Maryjo...
S. Święta Maryjo...
P. A słowo stało się Ciałem,
S. I zamieszkało między nami.
P. Zdrowaś Maryjo...
S. Święta Maryjo...
P. Módl się za nami , święta Boża Rodzicielko
S. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
P. Módlmy się.
Łaskę Twoją, prosimy Cię Panie, racz wlać w serca nasze, abyśmy poznając za zwiastowaniem Anielskim wcielenie Chrystusa Syna Twego, przez Jego mękę i Krzyż byli doprowadzeni do chwały Zmartwychwstania. Przez Chrystusa Pana naszego.
S. Amen.
P. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu. 3 x
S. Jak była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków.
P. Amen.
P. Wieczny odpoczynek racz im dać Panie
S. A światłość wiekuista niechaj im świeci
P. Niech odpoczywają w pokoju wiecznym
S. Amen.
W czasie wielkanocnym, tj. od południa Wielkiej Soboty aż do południa soboty przed świętą Trójcą, odmawiaj stojąc zamiast „Anioł Pański: następującą antyfonę i modlitwę:
Regina Caeli
W okresie wielkanocnym zamiast Anioł Pański
P. Królowo niebieska, wesel się, Maryja.
S. Chrystus Pan, któregoś nosiła,
P. Już Zmartwychwstał, jak powiedział,
S. Módl się za nami do Boga! Alleluja!
P. Wesel się i raduj się., Panno Maryjo, Alleluja!
S. Bo zmartwychwstał Pan prawdziwie! Alleluja!
P. Módlmy się.
Boże, któryś przez zmartwychwstanie Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, świat uweselić raczył, daj nam, prosimy, abyśmy przez Rodzicielkę Maryję Pannę radości wiecznego żywota dostąpili. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności z Duchem Świętym, Bóg przez wszystkie wieki wieków.
S. Amen.
W Imię Ojca † i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
Wierzę w Boga… Ojcze nasz…
Zdrowaś Maryjo… Jezus, który niech w nas pomnaża wiarę.
Zdrowaś Maryjo… Jezus, który niech w nas wzmacnia nadzieję.
Zdrowaś Maryjo… Jezus, który niech w nas rozpala miłość…
Chwała Ojcu… Ojcze nasz…
Część pierwsza: radosna
1. Któregoś Ty, o Panno Święta, z Ducha Świętego poczęła.
2. Któregoś Ty, o Panno do świętej Elżbiety niosła.
3. Któregoś Ty, o Panno Święta, w Betlejem porodziła.
4. Któregoś Ty, o Panno Święta, w Świątyni Kościoła Świętego ofiarowała.
5. Któregoś Ty o Panno Święta, w Świątyni Kościoła Świętego znalazła.
Część druga: bolesna
6. Który za nas krwią przenajdroższą się pocił.
7. Który za nas był ubiczowany.
8. Który za nas był cierniem ukoronowany.
9. Który za nas ciężki krzyż nosił.
10. Który za nas był ukrzyżowany.
Cześć trzecia: chwalebna.
11. Który zmartwychwstał.
12. Który do nieba wstąpił.
13. Który nam Ducha Świętego zesłał.
14. Który Cię, o Panno Święta, wziął do nieba.
15. Który Cię, o Panno Święta, w niebie ukoronował