01:39:57
Psalmy - Księga V: Ps 107-150 KSIĘGA PIĄTA 107-150 107. Dziękczynny hymn ocalonych 108. Bóg nadzieją swego ludu 109. Biada przewrotnemu nieprzyjacielowi! 110. Chrystus Królem i Kapłanem 111. Wielkie …More
Psalmy - Księga V: Ps 107-150
KSIĘGA PIĄTA 107-150
107. Dziękczynny hymn ocalonych
108. Bóg nadzieją swego ludu
109. Biada przewrotnemu nieprzyjacielowi!
110. Chrystus Królem i Kapłanem
111. Wielkie dzieła Boże
112. Szczęście bogobojnych
113. Bogu wielkiemu i łaskawemu chwała!
114. Cuda Boże przy wyjściu z Egiptu
115. Wielkość prawdziwego Boga
116. Dziękczynienie uratowanego od śmierci
117. Wszystkie narody chwalcie Pana!
118. Świąteczny hymn dziękczynny
119. Doskonałość Prawa Bożego
120. Przeciw złym językom
121. Bóg czuwa nad nami
122. W obliczu miasta Świętego
123. Wzgardzony lud ufa swojemu Bogu
124. Bóg nas ocalił
125. Bóg ostoją ufności Izraela
126. O poprawę doli wyzwolonego ludu
127. Pomyślność pochodzi od Boga
128. Szczęście rodzinne bogobojnych
129. Uciśniony Izrael wzywa Bożej pomocy
130. Z otchłani grzechu ku Bożemu miłosierdziu
131. Spoczynek w Bogu
132. Na poświęcenie świątyni
133. Szczęście płynące ze zgody
134. Modlitwa w świątyni
135. Chwalcie potężnego Boga!
136. Łaska Boża
137. Nad rzekami Babilonu
138. Dziękczynienie
139. Bóg wszystko przenika
140. Przeciw podstępnym wrogom
141. Przeciwko grzesznikom
142. Bóg moją ucieczką
143. Modlitwa grzesznika
144. Modlitwa króla za naród
145. Wielkość i dobroć Boga
146. Szczęśliwy, kto ufa Bogu
147. Hymn dziękczynny ocalonego ludu
148. Niebiosa i ziemio, chwalcie Pana!
149. Posłannictwo Izraela
150. Alleluja!
KSIĘGA PIĄTA 107-150
107. Dziękczynny hymn ocalonych
108. Bóg nadzieją swego ludu
109. Biada przewrotnemu nieprzyjacielowi!
110. Chrystus Królem i Kapłanem
111. Wielkie dzieła Boże
112. Szczęście bogobojnych
113. Bogu wielkiemu i łaskawemu chwała!
114. Cuda Boże przy wyjściu z Egiptu
115. Wielkość prawdziwego Boga
116. Dziękczynienie uratowanego od śmierci
117. Wszystkie narody chwalcie Pana!
118. Świąteczny hymn dziękczynny
119. Doskonałość Prawa Bożego
120. Przeciw złym językom
121. Bóg czuwa nad nami
122. W obliczu miasta Świętego
123. Wzgardzony lud ufa swojemu Bogu
124. Bóg nas ocalił
125. Bóg ostoją ufności Izraela
126. O poprawę doli wyzwolonego ludu
127. Pomyślność pochodzi od Boga
128. Szczęście rodzinne bogobojnych
129. Uciśniony Izrael wzywa Bożej pomocy
130. Z otchłani grzechu ku Bożemu miłosierdziu
131. Spoczynek w Bogu
132. Na poświęcenie świątyni
133. Szczęście płynące ze zgody
134. Modlitwa w świątyni
135. Chwalcie potężnego Boga!
136. Łaska Boża
137. Nad rzekami Babilonu
138. Dziękczynienie
139. Bóg wszystko przenika
140. Przeciw podstępnym wrogom
141. Przeciwko grzesznikom
142. Bóg moją ucieczką
143. Modlitwa grzesznika
144. Modlitwa króla za naród
145. Wielkość i dobroć Boga
146. Szczęśliwy, kto ufa Bogu
147. Hymn dziękczynny ocalonego ludu
148. Niebiosa i ziemio, chwalcie Pana!
149. Posłannictwo Izraela
150. Alleluja!
Psalm 145. Wielkość i dobroć Boga - tym psalmem dziękowali ocaleni od fali tsunami.
Minęło ok. pół godziny od pierwszego wstrząsu.
Wody wracały. Ściana oceanu, załamująca się spienieniem wód u góry, zbliżała się zatrważająco szybko (pamiętajmy, naukowcy ocenili ją później na 5 m!)…
O. Gerard stał na samym brzegu. Jego trzoda tłoczyła się za nim. Kapłan, w obliczu nadchodzącej fali, nadciągającej …More
Psalm 145. Wielkość i dobroć Boga - tym psalmem dziękowali ocaleni od fali tsunami.
Minęło ok. pół godziny od pierwszego wstrząsu.
Wody wracały. Ściana oceanu, załamująca się spienieniem wód u góry, zbliżała się zatrważająco szybko (pamiętajmy, naukowcy ocenili ją później na 5 m!)…
O. Gerard stał na samym brzegu. Jego trzoda tłoczyła się za nim. Kapłan, w obliczu nadchodzącej fali, nadciągającej w potęgującym się szumie wód i przerażającej ciszy obserwatorów - ofiar, podniósł Najświętszy Sakrament i zrobił Nim znak krzyża.
Następne chwili głęboko utkwiły w pamięci świadków. Woda zaczęła się szybko podnosić. Ale niewytłumaczalnie, gdy dosięgnęła wysokości pasa o. Gerarda, trzymającego ciągle nad głową Najświętszy Sakrament i kielich mszalny, zaczęła … się cofać!
Zdumieni mieszkańcy trwali w szoku. Pierwszy odzyskał mowę o. Julian, krzycząc: „Cud, cud!”. Natychmiast przyłączyli się pozostali.
„Cud, cud…”- rozbrzmiewało na małej wysepce Tumaco…
Ocean powrócił do normalnego stanu. Coś, jakaś nieziemska siła, powstrzymało masy wód przed zalaniem piaszczystego Tumaco…
O. Gerard poprosił wikariusza o przyniesienie monstrancji z kościoła, umieścił w niej Najświętsze Ciało Pańskie i blady jak płótno, poprowadził przez częściowo tylko zdewastowane ulice miasta procesję dziękczynną. Trwała ona wiele godzin, a wierni pozostawali przy Swym Wybawicielu śpiewając, słowami Psalmu 145, czyli „Pieśni pochwalnej Dawida” Ps 145, 3-7:
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, a wielkość Jego niezgłębiona.
Pokolenie pokoleniu głosi Twoje dzieła i zwiastuje Twoje potężne czyny.
Głoszą wspaniałą chwałę Twego majestatu i rozpowiadają Twe cuda.
I mówią o potędze Twoich dzieł straszliwych, i opowiadają Twą wielkość.
Przekazują pamięć o Twej wielkiej dobroci i radują się Twą sprawiedliwością.
HOSTIA POWSTRZYMUJE TSUNAMI
Minęło ok. pół godziny od pierwszego wstrząsu.
Wody wracały. Ściana oceanu, załamująca się spienieniem wód u góry, zbliżała się zatrważająco szybko (pamiętajmy, naukowcy ocenili ją później na 5 m!)…
O. Gerard stał na samym brzegu. Jego trzoda tłoczyła się za nim. Kapłan, w obliczu nadchodzącej fali, nadciągającej w potęgującym się szumie wód i przerażającej ciszy obserwatorów - ofiar, podniósł Najświętszy Sakrament i zrobił Nim znak krzyża.
Następne chwili głęboko utkwiły w pamięci świadków. Woda zaczęła się szybko podnosić. Ale niewytłumaczalnie, gdy dosięgnęła wysokości pasa o. Gerarda, trzymającego ciągle nad głową Najświętszy Sakrament i kielich mszalny, zaczęła … się cofać!
Zdumieni mieszkańcy trwali w szoku. Pierwszy odzyskał mowę o. Julian, krzycząc: „Cud, cud!”. Natychmiast przyłączyli się pozostali.
„Cud, cud…”- rozbrzmiewało na małej wysepce Tumaco…
Ocean powrócił do normalnego stanu. Coś, jakaś nieziemska siła, powstrzymało masy wód przed zalaniem piaszczystego Tumaco…
O. Gerard poprosił wikariusza o przyniesienie monstrancji z kościoła, umieścił w niej Najświętsze Ciało Pańskie i blady jak płótno, poprowadził przez częściowo tylko zdewastowane ulice miasta procesję dziękczynną. Trwała ona wiele godzin, a wierni pozostawali przy Swym Wybawicielu śpiewając, słowami Psalmu 145, czyli „Pieśni pochwalnej Dawida” Ps 145, 3-7:
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, a wielkość Jego niezgłębiona.
Pokolenie pokoleniu głosi Twoje dzieła i zwiastuje Twoje potężne czyny.
Głoszą wspaniałą chwałę Twego majestatu i rozpowiadają Twe cuda.
I mówią o potędze Twoich dzieł straszliwych, i opowiadają Twą wielkość.
Przekazują pamięć o Twej wielkiej dobroci i radują się Twą sprawiedliwością.
HOSTIA POWSTRZYMUJE TSUNAMI